Zaterdag 25 september naar Arnhem. Al op de heenweg was er iets mis, zodanig dat Pieter Melford zei: "Ik ga straks even onder je auto kijken of er niet een plas olie ligt." Maar men doet alsof het een grap is, men negeert, ontkent zelfs mogelijkerwijs... Op de terugweg refereerde ik nog -half als grap- : "Pieter heb je er nog aan aan gedacht te kijken of er olie onder de auto lag?"
Wondergeluk net op het Amstelstation pas liep de zaak vast, Pieter constateerde nuchter: “Je versnellingsbak is naar de klote”, toch: -bestaat de voorzienigheid, het had immers eerder fout gekund.- wij duwden het vehikel naar een parkeerplek. Wat stonk dat ding! Ongezond! Zoals een vlinder weet welke plant niet te bezoeken, zo wisten wij intuitief dat de lucht die uit Enrico” s auto kwam niet gezond was, echt een heel chemisch noodgeval. Als laffe ratten maakten we ons uit de voeten, Enrico aan zijn miserabel lot overlatend. Ik gaf hem nog een Parool van vrijdag mee om mijn geweten te sussen, het schijnt dat hij tot de volgende dag dat Parooltje heeft zitten lezen, toen de ANWB hem ‘s morgens vroeg ophaalde.
Een treurig verhaal.
