“Het enige wat je kan helpen is naar huis gaan en iets schrijven.”

We stonden met een groepje teamgenoten om op de stoep van Huize Lydia en het floepte eruit voordat ik het in de gaten had. Onzinnig advies, besefte ik onmiddellijk. Ten eerste omdat Hans Ree ongetwijfeld zelf wel weet wat goed voor hem is en ten tweede omdat hij helemaal geen medelijden nodig leek te hebben, deze schrijver, filosoof en viervoudig kampioen van Nederland, die zojuist op hartverscheurende wijze een totaal gewonnen stelling in zijn handen tot een ziekmakende nul had zien verschrompelen en verrotten, maar daar nu over sprak zoals hij overal over spreekt: bedachtzaam, afstandelijk, ironisch.