Het was mooi weer en Caissa 4 won, maar verder valt er weinig goeds te zeggen over de uitslagen van onze KNSB-teams op zaterdag 29 maart: Hoe staan we er nu voor, met nog twee rondes te gaan?
Het seizoen van C5 kabbelde dit jaar rustig voort. Tegen tegenstanders met een hogere rating verloren we. Tegen tegenstanders met een lagere rating wisten we te winnen. Na 6 ronden stonden we met 6 matchpunten mooi in het midden van het veld. Kees schreef na de vorige ronde dat we ons praktisch veilig hadden gespeeld. Zeker met de volgende tegenstander voor de boeg: het stijf onderaan staand Heerenveen. Wat kon ons nog gebeuren? Maar...
Op dinsdag 15 april a.s. onderbreken we de interne competitie voor het jaarlijkse Prof. Van Hulst snelschaaktoernooi. In 2013 werd dit gewonnen door Michael Wunnink, na een lange avond met 16 partijen over twee rondes. De prijzen konden pas na middernacht worden uitgereikt. Dit jaar gaan we het iets anders aanpakken en wel als volgt.
Vorig seizoen eindigde Caissa 14 roem- en (match)puntloos onderaan in een klasse (3B) waaruit niet kon worden gedegradeerd. Toch speelt het Veertiende dit jaar nog een klasse lager(?), namelijk in die van de viertallen. Dat heeft één voordeel: als je op twee borden wint, kun je niet meer verliezen. Maar ook dat heeft C14 niet veel geholpen: tot nog toe verloren we op één schamele remise (2-2 tegen EsPion 5) na al onze wedstrijden. Afgelopen dinsdag kwam het met één matchpunt één plaats boven ons staande Pegasus 3 op bezoek. Als we nog iets van dit seizoen wilden maken dan was dat door te winnen niet op de laatste plaats te eindigen.
Met zijn vieren zaten ze in de mini cooper, 3 mannen stapten uit. Er bleef er eentje roerloos op de bijrijder stoel zitten. Een grote man zat vast, muurvast klemvast. Groene zeep riep Tony, vaseline lachte Frans. Iemand riep het dak eraf , nee riep eigenaar Helmerik. Met het hele team trokken we Hamilton uit de auto, MSK 1 Muiderberg met de auto dus.
Op een zonnige zomerse zaterdagmiddag mochten wij aantreden tegen het grote HSG. Er zijn tijden geweest waarin dit voor een modale clubschaker als ik een verschrikking moet zijn geweest. Of je nou op bord 1 of bord 10 speelde, je had altijd de kans iemand van het kaliber Giri, van Wely, Smeets, l’Ami, Nikolic, Seirawan, Stellwagen, Chuchelov en zelfs eenmaal Carlsen aan de overzijde van het bord te treffen, hetgeen doorgaans garant stond voor een korte en pijnlijke middag.
Het was dus jarenlang nullenvangen geblazen tegen Hilversum. In 2010 bijvoorbeeld waren het een schamele drie halve puntjes die het eerste van Caïssa Amsterdam in de ontmoeting met HSG bij elkaar wist te sprokkelen.
