Nijenhuis, Wim (1894) -
Mohnkern, Ansgar (1964),
2024.12.12
Friendly Fire
of
Hoe Caïssa XII en Caïssa XIII elkaar vriendschappelijk onder vuur namen.
Friendly Fire is an attack by a military force on a friendly force while attempting to attack the enemy, either by misidentifying the target as hostile, or due to errors or inaccuracy. Such attacks often cause injury and death.
Als ik het wedstrijdformulier van de schaakbond groot-Amsterdam van 10 februari 2015 lees, valt mij het volgende op.
Geheel volgens de statuten van de schaakbond valt deze wedstrijd onder het extern treffen van de schaakverenigingen van de Schaakbond Groot-Amsterdam. Echter het bijzondere aan deze externe wedstrijd is dat – zoals letterlijk op het formulier gedrukt staat, goedgekeurd bij Koninklijk Besluit d.d. 17 april 1973, nr. 56 – dat de ontvangende vereniging Caïssa XII de bezoekende vereniging Caïssa XIII ontvangt, hetgeen wil zeggen dat Caïssa XII thuis speelt en Caïssa XIII uit speelt.
Maar in dit geval – en dat is opvallend – speelt Caïssa XIII óók thuis! Twee schaakteams die extern tegen elkaar spelen spelen allebei thuis. Dat kan niet anders dan een paradoxale wedstrijd worden.
Een ‘Friendly Firely Encounter.
Caïssa XII Caïssa XIII
Ik ben de correspondent van het XIIe regiment die vanuit zijn tent deze Caïssa XII/ XIII schaakwedstrijd als oorlogsverslaggeving beziet.
Wat heeft zich afgespeeld op die 10e februari op de slagvelden in de loopgraaf ‘Huize Lydia’ aan het Roelof Hartplein. En hoe verhouden zich de vriendschappen na de strijd tussen de Caïssianen van het XIIe en het XIIIe regiment na dit ‘friendly fire? ’
Friendly Fire zou in Caïssiaanse termen kunnen betekenen dat alle munitie van beide partijen van pion tot en met de koning op elkaar gericht staat, dat de vriendschappelijke soldaten achter de borden gaan zitten om elkaar op vriendschappelijke wijze als vijanden te vernietigen of als vriendschappelijk overwinnaar tevoorschijn te komen. Dat oude rekeningen vereffend kunnen worden, vriendschappen uit elkaar gescheurd kunnen worden of vakantieplannen worden uitgewist door verlies, maar dat alles valt weer onder collateral damage.
Laat ons de schaakslagvelden nader bekijken.
Als goed gebruik en getuigend van leiderschap streden beide captains mee in de voorste gelederen van de strijd. Zowel kapitein Lesman als kapitein Wiggelendam versloegen hun tegenstanders.
Jaap van Velzen gaf met wit tegen kapitein Karol Lesman op. Jaap dacht slim te zijn en tot op het laatst te wachten met rokeren, en te gaan rennen met de h-pion. Maar kapitein Lesman met twee vervaarlijke lopers achter de linies liet zich niet intimideren en [citaat van van Velzen:] ‘wist na tweeënhalf uur zwoegen ongegeneerd bezit te nemen van zijn territorium tegelijk met de in beslag name van een belangrijke officier (generaal-majoor van der toren) en wat vazalpionnetjes, waardoor 2 verbonden brutaaltjes van hem de achterlijn wisten te bereiken en uiteindelijk op 8e tot big-brass werden gepromoveerd, waardoor een slachtpartij dreigde. Een soort Oekraïne-achtige situatie.’
Om niet totaal gehavend van het front thuis te komen heeft hij zich toen overgegeven.
De andere kapitein, Anneke genaamd, had soldaat Pold Gomperts tegenover zich. Met vier pionnen op de koningsvleugels richtte ze haar munitie op de dichtgemetselde stelling van Pold. De vier pionnen sloegen gaten in de bres en met twee wilde paarden en een stuk extra wist ze haar tegenstander op de knieën te krijgen.
In een aangenaam onder onsje zoals tussen clubgenoten betaamd sloten Dick van Dam en Maurice Aué elkaar warm in de armen met een remise.
Aan het derde bord met wit speelde Marcel Roelofs tegen de heer Wim Wijnveen. Marcel, de vrolijk besnorde Frans van het XIIe, speelde overeenkomstig zijn joyeus Frans gemoed de Franse opening. Dat had ie beter niet kunnen doen. In de opening raakte hij al een pion kwijt en na een bordkatonnen koningsaanval raakte hij nog een pion kwijt. Beiden gingen hetzelfde eindspel in alleen de ene had twee pionnen meer dan de ander. 0-1.
Aan boord 4 streed André Timmer tegen onze diva Jeanne Potter. Daar deze strijd zich in het duister van mijn ooghoeken afspeelde, zag ik slechts in een flits dat de diva geen stuk meer op het bord had om zich te verdedigen tegen de munitie van André Timmer en zo eindigde deze partij in een verlies voor de diva. Jammer. 0-1.
Twee collega’s die de jeugd trainen op dinsdag zaten ineens tegenover elkaar op het slagveld van de twee regimenten. Deborah van het twaalfde regiment en Jan van der Pouw van het dertiende regiment. Het was een strijd van man tegen vrouw waarin de vrouw net iets meer raffinement en verborgen valkuilen wist op te werpen dan de man en zodoende de winst in haar schoot kon koesteren.
Omdat het sneeuwde en Writser een week vooruit moest spelen tegen Tjerk vond hij het toepasselijk om met het Scandinavisch te antwoorden. Een rustige opening waarbij wit meestal een licht voordeel heeft. Edoch, voorwaar, nochtans offert Writser een zwarte pion. Tjerk van slag met een pion extra overziet een combinatie en geeft een stuk weg. Toen begon de Scandinavische sneeuw te smelten en op zet drieëntwintig was het een en al gladheid bij Tjerk voor de deur en zette Writser met dame en toren mat.
De correspondent speelde met wit vanuit zijn tent tegen de invallende Florence Nightingale Mirjam Klijnkramer. Hij kreeg op de tweede zet een voor hem onbekend antwoord op zijn e2-e4 opening. Hij had gedacht een van de twee beroemde Zuid-Europese openingen te kunnen spelen. Speelt ze d6!
Roel Polak (0) -
Mirjam Klijnkramer (0),
2015.02.10
Met gebogen hoofd en gekromde schouders, gelijk een teneergeslagen Jan Hein Donner, sleepte zijn rechterarm zich zet na zet tot en met de 39e zet door de partij heen waarna hij zich oprichtte en Mirjam de overwinning gunde.
Tenslotte heb ik alle zestien Caïssianen gevraagd in hoeverre hun wederzijdse vriendschappen hadden geleden onder dit Friendly Fire maar heel verrassend gold voor alle zestien dat de onderlinge banden en verstandhoudingen zich juist hadden verdiept en dat zij graag meer van dit type externe wedstrijden graag zouden willen spelen onder de glanzende leiding van arbiter Lith.
Roel Polak, Amsterdam, 6 maart 2015.
Leneke opende het bal door met 10 zetten (!) rechtstreeks vanuit de opening mat te gaan. Dat was slechts een inleidend grapje. Achter elkaar werd Debby mat gezet, verloor Anneke een stuk en gaf op, speelde Roel een hopeloze partij, ging Andre met een truc mat en moest Marcel opgeven. Wat was er aan de hand? Uit haar vroegere schaakleven kende Leneke de jeugdleider van Uithoorn en van hem hoorde ze het geheim. Zijn beste leerlingen mochten vanavond meespelen om zich te oefenen in het externe schaakleven. Dat wilden ze weten ook en daaraan hebben we het merendeel van onze nullen te danken. Wel een compliment voor het Uithoornse jeugdschaak! Onze twee eerste bordspelers hadden twee spelers tegenover zich die wat meer senior waren. Dat waren dan ook gelijk de twee langere partijen. Dick redde het niet en werd met een mooie combinatie verloren gezet. Maar Jaap redde het wel gelukkig. Hij sleepte weer een overtuigende winst binnen. Complimenten.
De persoonlijke scores: Bord 1 (wit) Jaap van Velzen 1 Bord 2 (zwart): Dick van Dam 0 Bord 3 (wit) : Andre Timmer 0 Bord 4 (zwart): Marcel Roelofs 0 Bord 5 (wit): Anneke Wiggelendam 0 Bord 6 (zwart): Debby Nieberg 0 Bord 7 (wit): Roel Polak 0 Bord 8 (zwart): Leneke Visser 0
Gelukkig hebben we een aantal weken om onze wonden te likken. Op dinsdag 22 april gaan we weer verder, en spelen thuis tegen De Raadsheer 4. Groet, Leneke.
Het is jammer maar we hebben onze zegereeks niet weten vast te houden. Het op papier sterkere Chatarunga (verschil van 100 punten !) bleek nu ook in de praktijk sterker. We moesten het onderspit delven.
Leneke speelde aan bord 8 een bijna existentiële partij, en is de hele avond niet van haar stoel geweest. Ze kon dan ook geen blik slaan op de andere partijen, dus dit verslag is erg uit de losse pols! Roel gaf als eerste de strijd op, gevolgd door Debby. Jaap aan bord 1 scoorde het volle punt, mooi gedaan. Anneke speelde aan bord 5, en scoorde een verdienstelijke remise. Piet Borst gaf ook remise aan bord 4. De stand was dus ondertussen op 2-3 gekomen. Maar helaas: toen ging het mis. Dick van Dam op bord 2 ging door zijn klok, en Andre Timmer op bord 3 werd pardoes mat gezet. De stand was 2-5 voor Chatarunga. Leneke wilde toen maar opgeven maar Tony, onze onvolprezen scheidsrechter, vond dat ze moest doorgaan. Dat deed ze. In een volgens haar glad verloren stand speelde haar tegenstander zo vol zelfvertrouwen dat hij zelfs de klok dacht te trotseren. Dat lukte niet. Eerst gaf hij zijn gewonnen stand weg, en daarna de partij door tijdsoverschrijding. Resultaat: 3 voor Caissa, en 5 voor Chatarunga.
De uitslagen op een rij:
Bord 1 (zwart) Jaap van Velzen 1 Bord 2 (wit): Dick van Dam 0 Bord 3 (zwart) : Andre Timmer 0 Bord 4 (wit): Piet Borst 1/2 Bord 5 (zwart): Anneke Wiggelendam 1/2 Bord 6 (wit): Debby Nieberg 0 Bord 7 (zwart): Roel Polak 0 Bord 8 (wit): Leneke Visser 1
Beste allemaal,
Het was afgelopen woensdag weer een wonderschone avond! We hebben met 3-5 gewonnen van Amsterdam West, een mooie prestatie. We moesten twee vertrouwde gezichten missen - Dick van Dam en Anneke Wiggelendam - maar dat werd goed gemaakt door onze invaller Rogier Verkaik. Hij scoorde het winnende 5e punt. Complimenten!
Ook andere partijen mochten er wezen. Debby wist haar tegenstander dusdanig te ontregelen dat hij begon met een stuk en en een dame weg te geven. Daarna werd hij wakker, maar toen was het natuurlijk wel te laat: 0-1. Roel had nog tien partijen in Wijk aan Zee in zijn hoofd zitten, en legde spoedig zijn koning om. Volgende keer beter: 1-1. Ook Piet Borst moest het hoofd in de schoot leggen, maar Marcel Roelofs trok de stand weer gelijk : 2-2. Andre verloor op bord twee, maar gelukkig wist Leneke op bord acht haar partij te winnen: 3-3.
De laatste twee partijen, die van Jaap aan bord een, en Rogier aan bord vijf, waren spannend. Jaap zit stoïcijns achter het bord en weet kleine voordeeltjes uit te bouwen tot overtuigende winst. Altijd prachtig om te zien. Rogier had een partij waar driftig gerekend moest worden, en omdat de andere spelers al klaar waren, rekenden we allemaal mee. Maar Rogier was de beste rekenaar: hij won overtuigend. Knap gedaan. Daarna trokken we allemaal naar de bar en hebben we de overwinning gevierd.
Onze volgende wedstrijd spelen we al op dinsdag 18 februari, thuis tegen Chatarunga 2. Nog even voor de statistici onder ons de persoonlijke uitslagen:
Bord 1 (wit) Jaap van Velzen : 1 Bord 2 (zwart): André Timmer : 0 Bord 3 (wit) : Piet Borst : 0 Bord 4 (zwart): Marcel Roelofs: 1 Bord 5 (wit): Rogier Verkaik: 1 Bord 6 (zwart): Debby Nieberg: 1 Bord 7 (wit): Roel Polak: 0 Bord 8 (zwart): Leneke Visser: 1
| 1 | Jaap van Velzen | 1 |
| 2 | Andre Timmer | 0 |
| 3 | Piet Borst | 0 |
| 4 | Marcel Roelofs | 1 |
| 5 | Rogier Verkaik | 1 |
| 6 | Debby Nieberg | 1 |
| 7 | Roel Polak | 0 |
| 8 | Leneke Visser | 1 |
Beste allemaal, Wij hebben een geweldig team! Gisteravond hebben we gewonnen van Pegasus 2, dat op papier zo'n 100 elo-punten sterker is. Wat een enorme prestatie. De avond had een wisselend verloop.
Al snel moest Debby het hoofd buigen en ontvingen we de eerste nul. Marcel trok de stand weer in evenwicht met een vlotte en reguliere winst. Daarna verloor Roel op bord 8, en trok Piet Borst weer de stand gelijk door mooi te winnen op bord 4. Er waren nog vier partijen te gaan, die allemaal redelijk stonden met kansen voor beide kanten. Anneke speelde degelijk, net zoals haar tegenstander. Daarom was een remisie terecht. Nog drie partijen. Dick won leuk en gaf ons het gevoel dat dit een hele mooie avond kon worden. Immers Andre op bord 3 stond beter, en dan zou de winst voor ons zijn. Helaas: een domper. Andre verspeelde in vrijwel gewonnen stand zijn toren en moest opgeven. Jammer, jammer, jammer! Toen verplaatste de aandacht zich naar het eerste bord waar Jaap de eer moest redden. De stand was inmiddels 3 1/2 – 3 1/2. Jaap stond minder, zowel in stelling als in tijd. Maar hij is koelbloedig, in ieder geval koelbloediger dan zijn opponent. Die liet in het eindspel schaakjes toe, vergiste zich, en Jaap won op het laatste nippertje! Fantastisch: 4 1/2 – 3 1/2 voor ons. Wat een avond.
De individuele scores zijn: Bord 1, zwart: Jaap van Velzen 1 Bord 2, wit: Dick van Dam 1 Bord 3, zwart: Andre Timmer 0 Bord 4, wit: Piet Borst 1 Bord 5, zwart: Marcel Roelofs 1 Bord 6, wit: Anneke Wiggelendam 1/2 Bord 7, zwart: Debby Nieberg 0 Bord 8, wit: Roel Polak 0
Onze volgende externe wedstrijd is op 30 januari. Dus dat duurt nog even. We mogen eerst genieten van een welverdiend kerstreces. Ik wens iedereen hele fijne feestdagen. Tot ziens in 2014! Groet, Leneke.
0 Bord 1 (zwart) Jaap van Velzen
0 Bord 2 (wit) Dick van Dam
0 Bord 3 (zwart) Andre Timmer
0 Bord 4 (wit) Piet Borst
0 Bord 5 (zwart) Marcel Roelofs
0 Bord 6 (wit) Anneke Wiggelendam
1 Bord 7 (zwart) Debby Nieberg
0 Bord 8 (wit) Roel Polak
Complimenten voor de enige winstpartij van Roel, en de verdienstelijke remises van Marcel, Andre en Dick. En een schouderklop voor alle teamgenoten omdat we zo opgewekt ten strijde zijn getrokken. Roel heeft reeds zijn excuses betuigd over het uitblijven van het verslag van onze vorige wedstrijd, en gaat dat nu helemaal goedmaken met een verslag van deze wedstrijd met uiteraard veel aandacht voor zijn eigen spectaculaire winstpartij.
De uitslagen waren als volgt:
Bord 1: Debbie Nieberg (zwart) 0
Bord 2: Peter van der Vlis (wit) 0
Bord 3: Leneke Visser (zwart) 0
Bord 4: Dick van Dam (wit) 1/2
Bord 5: Anneke Wiggelendam (zwart) 0
Bord 6: Andre Timmer (wit) 1/2
Bord 7: Marcel Roelofs (zwart) 1/2
Bord 8: Roel Polak (wit) 1
Iedere schaakschlemiel wil uit de aard der zaak de schaakschlemiel tegenover zich van het bord vegen, de vijandige koning in z’n zak stoppen en met een rechte rug en opgeheven hoofd tussen het handenschudden door gewoon weglopen. Maar voordat men de overwinning kan omhelzen moet men eerst drie en een half uur zich mentaal en emotioneel uithongeren en kaalplukken.
Men moet eerst een plan bedenken of het plan van de tegenschlemiel proberen te doorgronden, begrijpen. Er moet worden gecalculeerd en getaxeerd, misleidingen geconstrueerd, stukken geofferd worden, afgeruild worden, keuzes worden gemaakt eventueel een matnet geweven en als aan het eind na drie en half uur gepiep en geknars in het hoofd in gierende tijdnood ook nog een eindspel uitgevluggerd worden.
Aan tegenschlemielen geen gebrek daar in Amstelveen. Acht heren betraden de schaakarena. De bretels strak aangetrokken, de mouwen opgestroopt, potlood achter het oor. Wij, het 13e regiment der Caïssaïanen, zouden de bretels weleens even laten knappen en de oortjes laten gloeien dat de potloden tussen schedel en oorschelp zouden kromtrekken.
Uw oorlogscorrespondent van dit 13e regiment bericht vanuit zijn oorlogstent of daaromtrent.
Laat ik beginnen met de einduitslag: Caïssa – Pegasus: 5½ -2½.
20.00 uur. Startschot.
Aleks aan bord 1; opent met d4 en verliest van zwart met 3 dames op het bord.
En wederom wist hij publiek om zich heen te organiseren; wederom liet hij zien hoe de mens in zijn race tegen de tijd, gelijk een Philias Fogg, moet zien te overleven alle verheven schaakidealen ten spijt.
Aleks moet toch enige tijdnoodtolerantie hebben ontwikkeld daar hij in zijn vorige externe wederom tegen de tijd vocht. Maar het was hopeloos. Stukken vielen van het bord; handen grepen mis en de tijd die zich niets van als dat misbaar aantrekt, tikt door en door en door tot de vlag valt. Boem! Uit!
Jan aan bord 2; opent met e4, schaakt zich losjes naar de winst en is weer weg. Belangrijkere zaken. De man moest naar elders. Hij was even snel weg als Asterix na een gulle slok toverdrank terwijl zijn tegenstander met zijn hand boven het schaakbord bleef hangen in de verwachting die van onze Jan te kunnen schudden. Kapitein Leneke had weer wat om uit te leggen aan de man die zich zijn winnaar slechts zal herinneren als een wegstuivende stofwolk.
Maar onze Jean heeft het devies van ons 13e regiment ‘Veni Vidi Vici’ op grootse wijze vorm gegeven.
Aan het derde bord hebben zich taferelen afgespeeld waar Bobby Fischer tijdens het wereldkampioenschap schaken 1974 zijn vingers bij had kunnen aflikken (Rutte 2011).
Een sketch voor twee schakers en een klokschaakklok.
Jord opent met e4 en kreeg tot zijn genoegen e5 terug. Ik had van hem vernomen dat hij uit solidariteit met het Iberisch schiereiland met het Spaans zijn medeleven wilde betuigen door zich deze opening eigen te maken tot het Spaanse begrotingstekort tot onder de drie procent van het bruto binnenlandsprodukt is geraakt. Een goed plan, zie-ei ik tegen hem en dacht die is qua schaaktheorie voorlopig onder de pannen en Spanje kan in dier voege rustig haar economie op orde brengen. Jord loopt altijd een beetje rond, komt terug, doet een zet en loopt weer wat rond.
Na de 27e zet staat ie op loopt zoals gebruikelijk z’n rondje, komt terug en ziet zijn tegenstander met de klok onder zijn arm de wc invluchten. Zijn tegenstander een overijverige boekhouder met een handschrift en een schrijfdrift waar zijn notieboekje niet goed op berekend was. Dus, weg klok, weg tijd, weg de reeds gedachte tijd en weg de nog te denken tijd. Rumoer! Bij schaakwedstrijden is het niet gebruikelijk de pleuris te laten uitbreken of de stukken door de zaal te meppen als er zich iets ongeregelds voordoet. Maar als de tegenstander met de klok onder zijn arm, die niet eens zijn eigendom is, in paniek de speelzaal uitbeent om zich op het herentoilet op te sluiten, is er sprake van ernstige ontregeling. De kapiteins van beide schaakbataljons komen in vergadering bijeen terwijl Jord met de rug van zijn hand aan het voorhoofd op de achtergrond roept: Me klok, me klok, waar is me klok?!
We wisten natuurlijk ook niet of de klok op de wc gewoon zou doorlopen of dat de klokkendief iets met het mechaniek van plan was, want als je er met een schaakklok ervan doorgaat ben je tot alles in staat. Natuurlijk Jord kon van de weeromstuit geen nadere uitleg meer geven en al helemaal niet over zijn gevoelens op dat moment spreken. Uiteindelijk verzamelde zich een kleine menigte voor de wc-deur en heeft de portier annex conciërge en ook kantinehouder de juiste wc-deur opengebroken en de zwartspeler naar zijn stoel gedragen om de partij uit te spelen. Van de klok werd echter niets meer vernomen. Er werd een andere klok geïnstalleerd met geschatte bedenktijd voor beide combattanten. Jord was natuurlijk behoorlijk uitgespaanst. Hij ruilde de dames en bood ontredderd remise aan. De ware toedracht van deze historische gebeurtenis zal nooit meer te achterhalen zijn. Later hoorde ik nog een andere versie maar daarvan moest ik de geloofwaardigheid in twijfel trekken.
Leneke, bord vier. Daar hoort zij normaal niet te zitten, maar onze jongste flierefluiter Alexander. Maar Alexander de Flierefluiter was door zijn zaakwaarnemer naar een ander fluitconcert gedirigeerd dus Leneke kon naar hem fluiten. Volle moed was in El Capitano gevaren. Zij zou het vierde bord bespelen. En jawel hoor. E4 was die avond blijkbaar populair want ook Leneke met zwart zag het spel geopend worden met e4, waarop zij de e-pion recht op de mond kuste met e5. Nadat zij na vele externe ontmoetingen haar hoogopgeleide hoofd in haar schoot of in die van haar tegenstander moest leggen, gaf het vierde bord haar de zo vurig gewenste schaakvleugels. Na de twaalfde zet had ze zwart kreupel gespeeld. Kermend van de pijn liet zwart zich de dame van het bord eten, boog het hoofd en droop af. Gefeliciteerd. El Capitano zal niet meer van het vierde bord weg zijn te slaan.
Adjudant Wiggelendam zat naast haar kapitein aan het 5e bord en speelde óók e4. Wat is dat toch met die e4? Ze speelde de open F-lijn variant van het Siciliaans. Op de negentiende zet stond haar stelling als een huis met inderdaad het bekende beeld van de open F-lijn-variant: twee torens als geweldenaren achterelkaar in slagorde en haar witte dame moest nog even wat plooien op de C-lijn wegstrijken maar zou aanstonds ook op de F-lijn aantreden om de koning op F8 te onttronen. Maar zwart wilde dames ruilen. Niet ruilen kostte een pion maar wat is nou een pion met drie op één rij in de F-lijn-variant? e bent vrouw en je schaakt. Ga je dan dames ruilen of ben je loyaal aan je eigen dame – in psychoanalytische zin trouw aan jezelf – en denkt: ‘stik maar met je dameruil’; hier mat in drie!’ Met rode vlekjes in haar nek ging Anneke op de dameruil in. Na twintig minuten wikken, wegen en beschikken had ze haar pion gespaard maar had haar vrouwzijn opgeofferd.
Trwijl bord vier zonder klok zat beschikten deze spelers nog wel een klok; zwart had nog vijf minuten, wit nog zesentwintig! Wat te doen voor wit? Antwoord: Niets, nada. De tijd werkt in je voordeel. Men hoeft niet eens een slecht mens te zijn om met zo’n voordeeltje op de loop te gaan. Maar zo zit de adjudant niet in elkaar. Haar tegenstander bood remise aan en ook hier geldt het Caïssaïaanse credo: ‘Stik maar met je remise, Watjo; ik wacht wel tot je door je klok gaahaat.’
Ze moet gedacht hebben: liever een eerlijke remise dan een zelfgenoegzaam en onbarmhartig wachten op de vlag; ½ -½.
Ome Dick zat aan bord 5.
e4 e5!!!
Nog warm van de eerste kloeke openingszetten en ome Dick was zijn mouwen al aan ’t opstropen om de Koninklijke veste te kunnen bestormen toen ie zag dat zwart’s centrumpionnen vreselijk geïsoleerd stonden. Maar hij liet de centrum- pionnen voor wat ze waren. Tactiek en strategie moesten het veld ruimen voor mannelijke hitsigheid. Ruim voor de eindtijd kwam hij tot bezinning but his noble art of self-defence behoedde hem voor een smadelijke nederlaag; ½ – ½. Na een schoon T-shirt en een schoon overhemd aangedaan te hebben kon ie volop genieten van de theatrale doodsstrijd van Aleks.
Ik zelf zat aan bord zeven. Normaal schudden de tegenstanders elkaar één keer de hand en begint de strijd. In mijn geval moest ik twee keer handen schudden. Mijn tegenstander was namelijk geen lid van de SGA en mocht daarom niet spelen. De regels zijn streng of ze nu uit Amsterdam of uit Brussel komen. Even gauw SGA-lid maken dat kon niet. Er moest een andere gekwalificeerde tegenschaker gevonden worden. Nu zijn de gekwalificeerde schakers in zoiets als in Amstelveen bijna niet te vinden. Die avond hadden ze er acht op de kop weten te tikken, dachten ze. Het waren er maar zeven. Zeven schakende dwergen zonder sneeuwwitje. Het dertiende regiment heeft tenminste nog twee sneeuwwitjes. Waar haalt men zo gauw een gekwalificeerde dwerg vandaan om een potje schaak te spelen? Ergens moest er toch wel een tegenstander zijn die tegen mij mocht schaken? En ja, hoor. Uit de kantine werd een meneer opgehaald; hij had een startbrevet. Ondertussen had ik heel gemeen de klok al aangezet. Een heer op leeftijd die niet precies wist wat ervan hem gevraagd werd maar toen ik voor de tweede keer mijn hand uitstak ten teken dat wij samen een wedstrijd moesten spelen, begreep hij meteen wat de bedoeling was. Omdat zijn armen net iets te kort waren om de stukken netjes in het midden van het veld te plaatsen, had ik met hem een ‘ generaal touché ‘ betreffende het plaatsen van zijn stukken afgesproken. Tot mijn grote vreugde hoefde ik dat maar negentien keer te doen. Op de twintigste zet ging hij mat. Ik heb hem daarvan heel beleefd op de hoogte gebracht; maar verder een vriendelijke vent.
Nu dat punkjoch van een Alexander, onze benjamin. Hij moest elders een flierefluitconcert geven en kon niet komen. Alleen hij had dit niet verteld aan El Capitano. Het vierde bord was nu leeg. El Capitano zou zich aan het vierde bord zetten maar dan nog heb je een dwerg te kort. Leneke zoekt contact met het hoofdkwartier: ‘Hier het dertiende regiment in het buitengebied…….hoort u mij……..hoort u mij! Kunt u mij één soldaat sturen………… één van onze kanonnen zijn onbemand. Stuurt mij een soldaat……….maakt niet uit welke……anders hebben we op voorhand een nul…….ja, een nul!’
‘Ja, we sturen iemand’.
Wie kan je zo gek krijgen om op een dinsdagavond naar Amstelveen af te reizen om de troepen te versterken? Dat is minimaal een half uur fietsen.
Van alle driehonderd en veertig leden van Caïssa is er maar één die je daarvoor kan krijgen. Gezocht: Redder in de nood met een fiets.
Het was nu in ieder geval een probleem van het Roelof Hartplein.
Na drie kwartier kwam er een bezweet en luid pratende man met rugzak de speelzaal binnen: Tjerk! Het regiment was gered. De klok had al dertig minuten van zijn tijd weggetikt.
Zijn tegenstander die Tjerk niet kende schudde hem verbouwereerd de hand. Toen ging Tjerk pas zitten. Hij speelde met wit en opende ook met e4. Dat was de zesde met e4! Met dertig minuten achterstand en een toren voor kon de zwartspeler na een uurtje inpakken; 1 – 0 voor Tjerk.
Dat bracht de eindstand op 2½ – 5½ in het voordeel van het 13e Caïssaïaanse regiment ondanks drie buitengewoon merkwaardige gebeurtenissen.
Ik heb nu geen inspiratie meer voor een eindverslag van de speelse wederwaardigheden van ons team tijdens het seizoen 2011-2012. Toch heb ik die wel te boek gesteld alleen die jullie in het binnenkort uit te brengen Caïssa Nieuws kunt lezen.
Dit was uw oorlogscorrespondent. Hij heeft bericht vanuit zijn oorlogstent of daaromtrent. Ik dank u. Roel Polak.
