In de laatste ronde, afgelopen maandag (vorige week maandag 11 april, red.), moest het Zesde een voorsprong verdedigen van een schamel bordpuntje op Tal 1.
De onzen moesten daartoe de strijd aanbinden met een hyper-gemotiveerd en op revanche belust Gambiet, dat voor het eerst sinds de openingsronde van de competitie weer eens in de sterkste opstelling verscheen. Tegelijkertijd mocht Tal aantreden tegen het in degradatienood verkerende De Wachter, dat geen poging leek te willen doen de laatste kans op handhaving te grijpen, maar zich eenvoudigweg verpletterend liet verslaan, kennelijk door misselijke gebruikmaking door Tal van de ongeneeslijk zwakke plek van alle bankiers: hun portemonnee.
Tal mocht liefst 7,5 van de 8 bordpunten mee naar huis nemen, wat betekende dat het eerlijk strijdende Zesde, door het ongunstige onderling resultaat met Tal, met niet minder dan 7-1 van Gambiet zou moeten winnen om de titel nog te bemachtigen. Een dergelijk resultaat kwam helaas nimmer binnen bereik van de onzen, dit ondanks het listig aanbieden van grote hoeveelheden drank aan de tegenstanders, die niet voor niets hun thuisbasis in een café hebben. Maar nee, Gambiet ging doelgericht voor de (voor hun nutteloze) matchpunten, uit wraak voor de vernedering door het Zevende, eerder dit seizoen.
Alles haalde de tegenstander uit de kast: naast biertjes weigeren ook veel koffie drinken en slechts matig blowen. Tegen zoveel professionaliteit kon het radeloze Zesde niet op. Tenslotte werd Caïssa bij een 4-3 achterstand ook nog het laatste matchpunt afhandig gemaakt door de lepe Theo Weijers, die slechts dankzij superieure kennis van het wedstrijdreglement toch nog een speltechnisch onverdiend halfje wist te bemachtigen. Treurnis alom dus!
Slechts een kleine pleister op de wonde was dat de strafexpeditie van Gambiet niet geheel naar wens verliep aan bord 1, zoals hieronder mag blijken, met commentaar van Onze Man.