Dat oude notatieverslag van Willem Grünbauer (zie vorig artikel) bracht me op een idee. Ergens in een oude boekenkast in mijn garage moest ik nog al mijn schaaknotitieboekjes uit mijn jeugd hebben liggen. Zou daar niet iets leuks in kunnen zitten? Toen bedacht ik mij dat ik ooit een simultaan heb gespeeld tegen Miguel Najdorf. Zou toch mooi zijn als ik die partij kon vinden. Ik weet nog dat het in Wijk aan Zee was. Die Najdorf bleek een heel rustige vriendelijke oude heer te zijn. Verassend klein van stuk was hij ook. Een heel onopvallende man eigenlijk. Hij had m'n opa kunnen zijn. In mijn beleving van toen waren grootmeesters buitengewone mensen. Niets daarvan, totdat hij weer voor mijn bord stond en ik bloednerveus ten onder ging. Die partij kon ik dus niet vinden. Misschien heb ik die niet eens genoteerd!? Maar wat ik wel tegen kwam was een simultaanpartij tegen Viktor Kortsnoj, gespeeld op 27 januari 1978 in IJmuiden. Toen was ik 21 jaar. Viktor vond ik wel een echte grootmeester. Daar werd je bang van. Die man keek je aan over het bord en je kromp ineen tot een miserabel hoopje ellende. Ik wist nog net een aantal zetten uit het Frans op het bord te krijgen. Dat leek me wel een aardig gebaar naar hem omdat Viktor dat in die tijd zelf ook veel speelde. Bij zet 24 gaf ik het op. Speelt u maar na...