Maar het tweede is natuurlijk een heel sterk team. En laat het nou juist tegen onze vrienden van de Eenhoorn zijn (Caissa-Eenhoorn, wel te verstaan) dat dit zich eindelijk ontvouwde.
De daadwerkelijke strijd vond plaats op borden 2-8. Het gemiddelde verschil in rating bedroeg daar een puntje of 100. In ons nadeel wel te verstaan, maar tijdens de wedstrijd was daar weinig van te merken. Twee borden gingen mis. Abe snoepte een pionnetje. Geen idee of dit kon, maar het was dapper en niet slim. En de kwakkelende Francis mocht aantreden tegen de taaie Monteban. Na een dubieus verlopen opening (ach, dat moet kunnen) speelde Francis het vroege middenspel fantastisch. In positieve stemming blies hij vervolgens vooral zijn eigen stelling op en ook hier kwam een nul. Maar deze kwam pas later in de wedstrijd toen de winst al veilig leek. Dat laatste was overigens geen geruststellende gedachte want dat hebben we dit seizoen al eerder meegemaakt.
Na het verlies van Abe had ik zelf trouwens voor de 1-1 gezorgd. Dat moest ook wel, gezien de voorsprong in tijd en rating. Bij het lezen van de opstellingen was ik nog ingedeeld tegen Henk-Jan Visser. Daar maakte mij licht nerveus gezien de paar keer klop die ik in onze laatste paar partijen tegen hem behaalde. Terwijl de klok al vele minuten aan het lopen was, begon echter duidelijk te worden dat HJ geclaimd was door een IT-calamiteit op werk. Omdat hier geld mee gemoeid is, krijgen deze voorrang en HJ kon niet meer naar het bord komen. Een invaller werd op het laatste moment opgetrommeld. Deze startte met 50 minuten op de klok en 600 ratingpunten minder op de teller. Ik won en dat moest. Vandaar dat de daadwerkelijke strijd op de andere borden was, maar dit extra punt was natuurlijk mooi meegenomen.
Nee, dan de andere partijen! Naast mij speelde Rob een prachtige partij. Sterk en betrouwbaar, zoals ik dat graag zie bij Rob. Wat mij een klein voordeeltje leek was binnen een paar zetten beslissend. De vrije d-pion werd naar voren geworpen en dreef vanaf d6 een wig in de zwarte stelling. Daarna kwam de zwartveldige loper die na Lc1-g5-f4-g5-e7(!) deze vervolgens in tweeën brak. Een pionoffertje om de zwarte toren af te leiden en de zwarte koning had te weinig verdedigers over. Heerlijk om naar te kijken!
Hoewel de opening van Evert niet bekend staat om de agressieve intenties, stonden na niet al te lange tijd al zijn stukken op de witte koning gericht. De koningen hebben het sowieso zwaar te verduren gehad deze wedstrijd. Op maar liefst vier borden moesten ze met minimale hulp proberen weerstand te bieden tegen een overmacht aan aanvallers. 4-0 voor de aanvallers werd het. Ook Evert won overtuigend.
Van de partij van Paul Hummel heb ik helaas te weinig gezien. Toen hij na tijdnood een stuk voor stond geloofde ik het wel. Paul tikte het uit.
Twee halfjes werden behaald door Anno en Paul Janse. Bij Anno was het eng. Zijn tegenstander speelde een hippo (pionnen op a6, b6, d6, e6, g6 en h6) en volgens mij had Anno het moeilijk. Maar hij schoof de stelling dicht en de eindstand was wel fraai. Zijn tegenstander bezat een extra kwaliteit en de pionnenformatie van Anno was optisch om te huilen, maar o zo doeltreffend. De geïsoleerde dubbelpionnen dekte de invalsvelden en de loshangende h-pion blokkeerde juist een invasie over die lijn. De tegenstander kon er niet doorkomen en het werd remise.
Bij een stand van 4½ – 2½ probeerde Paul Janse nog lange tijd om te winnen. En terecht! Hij strafte een openingsfout van de sterke Zult keurig af. Winst moet een paar keer op de slof hebben gezeten, maar Zult is een harde. De handige trucjes van Zult werden ontweken, maar dit leidde wel tot afwikkeling naar een toreneindspel. Dit eindspel zal gewonnen geweest zijn, maar het was zeker niet makkelijk. Na lang proberen door Paul wist Zult te ontsnappen. Desondanks een goede partij en idem resultaat.
We hebben nu 6 matchpunten, maar er kan nog van alles gebeuren in de klasse. Nummers 2 en 4 op de ranglijst wachten ons nog en dat wordt vast ingewikkeld.
