Goed, ik scoorde dus 5 uit 5 in de hoogste groep van het zogenoemde Compact-toernooi. Beter kan dus niet! Maar ik was toch wel een beetje verbouwereerd. Want ten eerste scoorde ik vorig jaar in ditzelfde toernooi slechts 1½ punt uit 5 partijen. Het kan dus faliekant fout gaan. En ten tweede was ik verre van favoriet. Er waren vijf deelnemers met hogere ratings, waaronder de FIDE-meesters Mees van Osch (ELO 2367) en onze eigen Arno Bezemer (ELO 2245). En daarnaast speelde een heel legioen schakers mee met ratings vergelijkbaar met die van mij.

Maar wonder boven wonder trof ik geen enkele speler met een rating van boven de ELO 2100. Noem het geluk, of niet. Maar toevalligerwijze vielen alle toppers één voor één af.

De eerste ronde

Ikzelf speelde in de eerste ronde met zwart tegen Yannick Husers (ELO 2006). Het was een lange partij, waarin ik vanuit de opening voordeel kreeg, maar dat niet met harde hand verzilverde. Sterker nog, op één moment in het eindspel had hij een enorme kans op een gelijke stelling. Maar toen hij die kans miste was ik onverbiddelijk.

De eerste topper die in deze ronde afviel was helaas onze eigen Arno Bezemer. Hij verloor van Alexander van Pelt, een herintreder die na acht jaar weer eens achter een schaakbord plaatsnam. Helaas moest Arno zich daarna door ziekte terugtrekken uit het toernooi. En twee andere toppers lieten een halfje liggen door een bye en een remise.

De tweede ronde

In de tweede ronde mocht ik met wit tegen diezelfde Alexander van Pelt (ELO 2026) plaatsnemen. In mijn voorbereiding had ik gezien dat hij na 1. e2-e4 reageert met de Aljechin (1. …, Pf6) of de Modern (1. …, g6). Ik besloot me maar niet voor te bereiden. Tegen de Modern kun je je bijna niet voorbereiden en de kans dat hij Aljechin zou spelen schatte ik wat lager in. En wat speelde hij: de Aljechin.

Zijn keuze voor die opening was gebaseerd op enkele van mijn duizenden online partijen. Die duizenden partijen had hij allemaal gedownload en daar had hij gezien dat ik na 1. e4, Pf6 heel vaak het extreem slechte 2. Ld3 speel. Dat komt door een OTB vluggertje tegen Dirk Goes, die toen na 2. …, d5 3. e5, Pd7 4. e6, fxe6 5. Dh5+, g6 6. Dxg6+, hxg6 7. Lg6 matgezet werd. Dirk trapte daar trouwens twee keer in. Online heb ik dit partijtje twintig keer of zo herhaald. Het is natuurlijk volstrekte kolder, want na 2. …, e5 (in plaats van 2. …, d5) heeft zwart een prima stelling.

Mijn partij tegen Alexander van Pelt duurde ietsje langer dan die online vluggertjes, al was het waarschijnlijk alsnog mijn snelste overwinning in een toernooipartij ooit: slechts 13 zetten. En dat met een gelegenheidssysteempje dat mijn collega Albert Termeulen (die ook meedeed in Groningen) ooit aan mij heeft verteld.

  Vroombout, E. (2149) -   Van Pelt, A. (2026), 2024.12.27

In de tweede ronde viel de topfavoriet Mees van Osch (ELO 2367) af. Hij verloor van FM Adrian Clemens (onthou die naam!), die werkelijk een schitterende partij speelde. Mees van Osch zou na de derde ronde het toernooi verlaten. Ook de nummer drie geplaatste verloor in deze tweede ronde en stond op 1½ punt achterstand.

De derde ronde

In de derde ronde trad ik met zwart aan tegen Arjan van der Leij (ELO 2070). Dat is een speler die ook graag aanvallend speelt en ook materiaal geeft voor het initiatief. Zijn spel is dus gebaseerd op veel rekenkracht. En dat is iets waar ikzelf ook best goed in ben. Onze partij werd een schitterend duel, dat veel kibitzers trok. Er gebeurde van alles!

  Van der Leij, A. (2070) -   Vroombout, E. (2149), 2024.12.28

De laatste topper die deze ronde definitief afviel was de vierde geplaatste William Shakhverdian (ELO 2157). Hij ging tegen onder in een spectaculaire partij tegen de eerder genoemde FM Adrian Clemens.

De vierde ronde

En toen waren er nog maar twee spelers over die 100% hadden: ikzelf en FM Adrian Clemens (ELO 2037). Dus wij speelden in de vierde ronde tegen elkaar. Omdat ik al twee keer zwart had gehad, kreeg ik deze ronde wit. En dat is een (klein) voordeeltje. De partij die we speelden trok na afloop vele kibitzers die het allemaal nog een keertje wilden zien, maar dan met commentaar en bier erbij. Het werd een boeiende nazit voor een boeiende partij.

  Vroombout, E. (2149) -   Clemens (FM), A. (2037), 2024.12.29

Dit was uiteindelijk de beslissende partij voor de toernooizege. Adrian Clemens zou uiteindelijk op een tweede plaats eindigen. Overigens speelde hij vanaf ronde 2 alleen maar tegen schakers met ratings van boven de ELO 2100 (waaronder dus een FM met ELO 2367), terwijl ik geen enkele speler van boven de ELO 2100 ben tegengekomen.

De vijfde ronde

Mijn tegenstander in de vijfde ronde was de jongedame Cato de Zoeten (ELO 1966). Zij had na een bye in de eerste ronde drie keer op rij gewonnen. Ze stond dus met 3½ uit 4 een halfje achter. Bij remise of winst voor mij, zou ik kampioen zijn. De partij was weinig spectaculair. We misten beiden kansen op (groot) voordeel en toen er een onduidelijke stelling ontstond, blunderde ze een stuk weg (een ‘unforced error’). Ze gaf meteen op en feliciteerde mij met de overwinning en de toernooizege. En na haar volgden nog vele andere felicitaties.

Dus ja, enigszins verbouwereerd scoorde ik 5 uit 5 in dit toernooi. En dus scoorde ik mijn hoogste toernooiprestatierating (TPR) ooit: ELO 2801! Alleen Carlsen, Caruana en Nakamura zouden daarmee ontevreden zijn. Maar goed, ik weet natuurlijk ook wel dat een TPR bij een 100% score irreëel is. De +38 ratingpunten, die komen wel mijn kant op. En zo is mijn virtuele rating na dit toernooi gestegen naar ELO 2187. Niet gek, als je bedenkt dat ik negen maanden eerder nog op ELO 2041 stond!

Ik ben zelf ook wel verbaasd over deze enorme ratingsprong. Gekscherend heb ik enkele keren gezegd dat dit door de boekenbon van de jonge schaker Arthur Maters komt. Hij liep vorig jaar na afloop van het Tatasteeltoernooi beteuterd rond in de Moriaan. En dat terwijl hij vlak daarvoor een geweldige prestatie had geleverd, want hij had zijn Groep 2 gewonnen (ik was in mijn groep één-na-laatste geworden). Ik vroeg dus wat er aan de hand was, en hij vertelde dat hij niet wist wat hij met de gewonnen boekenbon aan moest. Want hij las nooit boeken. Tegen een zacht prijsje heb ik toen zijn boekenbon overgenomen en daarmee drie fraaie schaakboeken uitgekozen. In eentje daarvan (over de beste partijen van een ernstig kijkende Max Euwe) ben ik nu (bijna een jaar later) halverwege. En ziet: +ELO 143. Het komende jaar neem ik de andere helft van het boek door.

Afijn, mijn toernooizege in het Compact-A Toernooi in Groningen was al met al een fraai sluitstuk van een voor mij succesvol schaakjaar. Het begon heel slecht, maar in het najaar behaalde ik uitstekende resultaten met twee tweede plaatsen in twee weekendtoernooien (in Goirle en Hoorn, achter FM Luuk Baselmans respectievelijk IGM Erik van den Doel) en in de interne bij Caïssa (achter FM Michaël Wunnink).

Op naar Tatasteel 2025!

De eindstand aan kop: