Op zaterdag 9 januari reed C4 met twee auto’s – de pessimisten vertrokken om 10.30, de optimisten om 11.00 uur – naar Sint Jacobiparochie, het startpunt van de Camino, gelegen in het hoge noorden waar daags tevoren nog weercode rood gold.
Teamleider Rob gaf in de eerste auto duiding aan alle verkeersborden die wij onderweg tegenkwamen om chauffeur René’s stamina  op de proef te stellen – deze kon de reis halverwege de afsluitdijk niet eerder vervolgen dan na ‘mit ungeheuer Wut einen Apfelstrudel hinunter geschluckt’ te hebben-, terwijl filosoof Ruud invaller Peter Hoomans – Roel was met zijn Russische vrouw in Nizhny Novgorod waar hij een rib brak – deed verzuchten of de radio weer aan mocht, en zo bouwden we een gezonde wedstrijdspanning op die weinig goeds beloofde.
Toen ook de lichtzinnige reizigers Stef, Evert-Jan, Bert en Aad in de tweede auto waren gearriveerd, bleken we ons in de grote verlatenheid van ‘De Aardappelbeurs’ te bevinden. De stilte werd er slechts verstoord door het vervaarlijk kraken van de vliering onder het gewicht van onze voetstappen.
Na verloop van tijd maakte schijnbaar vanuit het niets een Fries zich los uit de klei en toen nog een en nog een en tenslotte kon de match Emanuel Lasker 1 – Caïssa 4 een aanvang nemen.
Het onderstaande verslag van de wedstrijd zelf is beknopt omdat sommige spelers er bezwaar tegen hebben dat hun openingskeuze en andere schaaktechnische aspecten worden genoemd en dat is een te respecteren standpunt.
bord 1: Ruud speelde tegen Tjalling Wiersma, een grootmeester correspondentieschaak (2200). Ruud kwam zeer goed te staan en bood toen, op de 22ste zet en na twee uur spelen, remise aan. Een nadere beschouwing volgt aan het slot van dit verslag.
bord 2: Stef (ver)dwaalde in de opening, verloor een pion en verklaarde blijmoedig – hij chauffeerde auto 2 en was zonder instructie van Rob en slechts voorzien van elektronische  navigatieapparatuur tot hier gekomen, hetgeen hem zelfvertrouwen had geschonken – dat hem zoiets ieder seizoen wel een keer overkwam en speelde vrolijk verder. Op de zestigste zet werd zijn optimisme beloond en behaalde hij een verdiende onverdiende remise.
bord 3: Evert-Jan won nadat een sterke aanval van zijn tegenstander niet doorsloeg.
bord 4: Aad verloor kansloos en verklaarde dat hij het schaken opgeeft en gaat dammen. In Friesland wonen veel sterke dammers, zoals oud- wereldkampioen Harm Wiersma, en wij lieten Aad in goede handen achter in De Aardappelbeurs.
bord 5: Rob wist met enig geluk een eindspel met een pion minder remise te houden.
bord 6: Bert won in de koningsaanval, waarbij het hielp dat zijn tegenstander door zijn vlag ging.
bord 7: René had wat last van zijn ingewanden en kwam snel remise overeen.
bord 8: Peter beëindigde zijn partij als laatste en kreeg een eindspel van toren + paard tegen toren + paard, waarbij hij daarenboven over twee pionnen beschikte, die ook nog verbonden waren. Zijn tegenstander bleek echter over een Grieks paard te beschikken waaruit in het laatste uur allemaal mannetjes tevoorschijn kwamen, zodat Peter niet mocht mopperen met remise, al deed hij dat wel.
Eindstand Lasker 3 1/2 – Caïssa 4 1/2.

Er zijn twee hoofdcategorieën schakers: autisten en neurotici.
In dit wedstrijdverslag heeft de oplettende lezer van beide soorten al tenminste één exemplaar kunnen ontwaren. ​Deze twee categorieën vormen de grondstof voor de vele mengvormen die men onder schakers aantreft. Schaken verergert de kwaal en doet schade aan de ziel.
De schade zit er onder meer in dat Caïssa naijverig is. Zij wil de gedachten van de schaker beheersen en duldt geen rivalen.
Dan is er de afgrond van de mogelijkheid van verlies. Hoe langer het geleden is dat de neuroot een partij verloor, hoe dieper de afgrond. Het is voor mij te lang geleden dat ik een partij verloor om een schaakpartij nog te kunnen beschrijven als ‘een leuk potje schaak’.
Het begrip neurose is als te algemeen in de psychiatrie verlaten, maar nog steeds goed bruikbaar. De neurose die optreedt bij – liever dan ‘door’, want wie weet wat eerst kwam –  schaken is angst (voor de blunder en het verlies) en het ontstaan van dwanghandelingen: te veel vluggeren op internet ten detrimente van andere, wellicht interessanter en zeker gezonder activiteiten. Rokers en drinkers kennen het verschijnsel ook: je doet wat je wilt, maar wil je ook wat je wilt?
Mijn oudoom Arthur stelt dat wij aan de blinde levenswil zijn onderworpen en dat we in het vita activa geen keus hebben, maar hij geeft ook de oplossing: resignatie en verzaking. Stoppen dus, maar ik blijf dit seizoen nog lid van de club en zet me in voor de lustrumcommissie. Na dit seizoen schaak ik echter niet meer in competitieverband voordat ik genezen ben. Sigmund Freud beschrijft een gezond mens als iemand die kan werken, spelen en beminnen.  Wij schakers kunnen spelen, maar is het nog een spel –of veeleer werk? En is het script van onze liefde voor Caïssa niet door de Markies geschreven?
Het schaakspel brengt veel meer spanning dan ontspanning, de balans is in dit spel verstoord.
Dit geldt vooral bij het spelen in competitieverband want dan telt alleen het resultaat. Plezier beleven aan het schaakspel wanneer alleen het resultaat telt is niet mogelijk.
Op 31/12/15 heb ik mijn onderneming beëindigd en de demonen ruiken hun kans. Ik ga maar weer eens werken –en hardlopen, natuurlijk hardlopen.