Alles leek in orde. We speelden met de DGT 2010 Limited Edition. De houten stukken kwamen uit houten dozen waarop de volgende tekst stond: Witspelers s.v.p. MATERIAAL OPRUIMEN. De koffie was gratis. Cap Coen leek met zijn favoriete Morra gambiet regelrecht op de overwinning af te stevenen. Dat ene vrijpionnetje op e3 kon toch niet gevaarlijk worden? Maar toen kwam opeens dat paardschaak op f3 met zijn koning op g1. Die moest naar een veld dat indirect door de vijandelijke dame werd bestreken. Dat vrijpionnetje werd een naar dingetje en zo liep het toch verkeerd af. Gelukkig kon ik vervolgens de stand snel in evenwicht krijgen. Daarvoor moest ik een elokloofje van 150 punten zien te dichten. Dat lukte wonderwel. Na dit snelle succes zag ik vanaf een wolkje hoe aan het eerste bord Kevin een veelbelovende stelling opbouwde. Jan van Banning werd geconfronteerd met een opening die al in de Middeleeuwen werd gespeeld. Hij was daar danig van onder de indruk. Al snel zag het er precair uit. Boudewijn Thewissen verraste iedereen door in het Slavisch lang te rokeren. Nadat tegenstander Wastiaux de loper van de donkere velden had gefianchetteerd kreeg zijn partij het karakter van de Drakenvariant van het Siciliaans. Ik zag hoe donkere wolken zich boven de stelling van Aleks Varnica samenpakten. Zijn koning stond hevig op de tocht. De overal inzetbare Huib Vriens speelde tegen iemand die hem in het verleden een lesje had geleerd. Voorzichtigheid troef dus. Frans Roes was in zijn element: met zwart het Siciliaans. Het zag er allemaal veelbelovend uit.
Maar Kevin kwam niet verder dan remise. Jan van Banning echter, wist van zijn nadeel een voordeel te maken. Met een priemende pion op de h-lijn belaagde hij de vijandelijk stelling. Beleefd sloeg hij een remiseaanbod af en kwam vervolgens met een reeks venijnige zetten die goed waren voor het volle punt. Boudewijns koning stond inmiddels bloot aan dreigingen via een open b-lijn en dat liep verkeerd af. Aleks leek de dans te ontspringen. Hij speelde met een stuk meer en het zag ernaar uit dat zijn koning steeds weer een vluchtveld had. Totdat de vluchtvelden op waren. Helaas: 31/2 – 21/2. Maar bij Frans leek alles in orde. Met een stuk meer kon het bijna niet meer misgaan. Huib stond ook goed. Zou het achtste dan toch voor de tweede keer winnen? Maar Frans had weinig tijd. Met zijn koning op h8 wilde hij toren b2 spelen met een matdreiging op g2, maar meende toen dat hij die toren kwijt zou zijn na een dameschaak op e5. Of nee, zijn dame kon nog op g7 het schaak opheffen en zo de toren redden. Maar ja, die pion op f5… Wat te doen na pion f6 met aanval op de dame? Of nee wacht, die matdreiging op g2… Frans had het pas door toen hij het zag… en toen was het te laat – vlag gevallen. Ai. Huib wikkelde daarna nog vlekkeloos af, maar het mocht niet meer baten. Zo zuur hebben we het zelden gehad. Maar niet getreurd: we hebben nog kansjes.