1. Mismatches en scheefpartijen

Wat is een scheefpartij?

Een scheefpartij is een partij met een groot onderling ratingverschil.

Wat is een mismatch?

Een mismatch is een scheefpartij waarbij op zijn minst een van de spelers de partij door het grote ratingverschil oninteressant vindt.

Waarom maak ik dit onderscheid?

Of een mismatch een scheefpartij is een persoonlijke afweging: sommige spelers zullen een speler met 200 punten minder duidelijk te zwak vinden, maar iemand met 400 punten meer alleen maar “heel interessant”. Voor andere spelers kan het juist precies andersom zijn.

Iemand die veel partijen verloren heeft zal misschien wel eens aan een scheefpartij toe zijn om de weg naar boven weer in te slaan. Iemand die met een bescheiden rating de top in duikt zal het wel terecht vinden een keer tegen de clubkampioen te mogen spelen.

Waarom geef ik geen concreet ratingverschil bij de term scheefpartij?

Als we een probleem over mismatches en scheefpartijen willen oplossen zal dit ratingverschil een parameter zijn waar aan gedraaid kan worden, daarom is het voorlopig lastig om er een waarde aan te koppelen. Ieder speler heeft zelf wel een idee daarbij. Ikzelf denk iets van: rond de 500 punten.

Hoe ontstaan scheefpartijen?

1. zwakkere spelers die door goede resultaten hoog staan
2. sterkere spelers die door slechte resultaten en afwezigheid laag staan

Wanneer worden deze scheefpartijen mismatches?

1. Hier zullen de meeste spelers niet snel een mismatch vinden: Iemand die goed scoort wordt daarvoor beloond met een hoge plaats in de stand en krijgt daardoor sterkere tegenstanders. Beide spelers zullen het terecht vinden dat ze tegen elkaar moeten spelen.
2. Hier kunnen mismatches ontstaan, afhankelijk van de voorkeuren van beide spelers:
   • de zwakkere kan denken
     leuk ik kom een keer een sterkere speler tegen onderin de stand
     maar ook: ik sta tussen allemaal gelijkwaardigen, nu heb ik de pech die ene sterkere te treffen. Kortom een mismatch.
   • Voor de sterkere geldt iets soortgelijks:
     hij kan denken: ik heb het zo slecht gedaan, ik mag wel een keer een makkelijk potje winnen om de weg naar boven weer in te slaan.
     maar ook: ik vind schaken tegen 600 punten minder totaal oninteressant, dan kom ik liever niet. Kortom een mismatch.

Concluderend

Negatieve sentimenten met betrekking tot de indeling ontstaan door de mismatches, niet noodzakelijk door elke scheefpartij. De mismatches zouden we het liefst niet hebben.

2. Hoe kunnen we mismatches aanpassen?

In onze interne competitie zouden we het liefst zo weinig mogelijk mismatches zien. We stuiten echter meteen op een probleem:

In de term mismatch zitten allerlei persoonlijke afwegingen die ook nog eens afhankelijk zijn van zaken als: plaats in de stand, geschiedenis aangaande scheefpartijen en dergelijke. Dit soort afwegingen zijn niet in indelingsregels in te passen. Kortom: het aantal mismatches aanpassen zal niet gaan.

Wat we wel kunnen aanpassen is het aantal scheefpartijen proberen te verminderen. Ook hier stuiten we op een probleem: Niet elke scheefpartij wordt als mismatch gezien. Er zijn partijen die gezien de stand zeer voor de hand liggend zijn en die beide spelers ook graag willen spelen. Door een ingreep in de scheefpartijen kan zo’n partij niet gespeeld mogen worden.

Dit lijkt mij in een competitie niet wenselijk.

3. Mogelijke andere indelingsregels

In het indelingsprogramma “heks” kunnen de volgende zaken worden ingesteld met betrekking tot het indelen:

• Indelen kan op basis van de “keizerscore” of op basis van “TPR”. Nu: “keizerscore”.
• Er kan een maximum worden gesteld aan het aantal onderlinge ontmoetingen. Nu: 2.
• Er kan een minimum worden gesteld aan het aantal ronden tussen twee onderlinge ontmoetingen. Nu: 7.
• Er kan een maximum worden gesteld aan het aantal plaatsen (in de stand) dat er mag zijn tussen twee spelers die aan elkaar worden gekoppeld. Nu: 10.
• Er kan een maximum worden gesteld aan kleursaldo (het absolute verschil tussen het aantal keren wit en zwart per speler). Nu:2
• Er kan een maximum worden gesteld aan het ratingverschil tussen twee spelers. Nu: oneindig

Hieronder volgen een aantal scenario’s met hun voor- en nadelen. Het doel van deze scenario’s is om de mismatches te voorkomen, de aanpassing zal echter meestal van een verbod op scheefpartijen moeten komen.

A. Indelen op keizerscore maar met een maximum op het ratingverschil per partij.

Dit lijkt de makkelijkste manier. Echter alleen een maximum zetten aan het onderlinge rating-verschil lost het probleem nog niet op vanwege het feit dat het maximum aantal plaatsen tussen twee spelers op 10 staat.

Ter verduidelijking een voorbeeld:

Maximum-ratingverschil staat op 300. Een speler met 2250 staat op plaats 90. De dichtstbijzijnde speler met meer dan 1950 staat op 50. Om deze twee tegen elkaar ingedeeld te krijgen zal dus ook het aantal geheugenplaatsen omhoog moeten, namelijk naar 40.

Voordeel:

• Het aantal scheefpartijen kan beperkt worden.

Nadelen:

• Niet elke scheefpartij wordt een onwenselijke mismatch gevonden.
• Competitievervalsing, bijvoorbeeld: speler X doet mee voor een ratinggroep en staat in de stand op plaats 40. Hij kan worden ingedeeld tegen een veel sterkere speler (Y) die 30 plaatsen lager staat omdat deze speler anders geen tegenstander kan krijgen. Bij een logisch verlies heeft speler X er uiteraard niets aan, bij eventuele winst schiet hij er ook niets mee op omdat de waarde van Y laag is.
• Ander voorbeeld: speler X met een bescheiden rating staat tiende in de stand, hij zal tegen een veel lagere en zwakkere speler worden ingedeeld dan er bij hem in de buurt staan omdat hij door het ratingverschil niet tegen de beste spelers van de club mag spelen.

Bijkomstigheden:

• Door het vergroten van het aantal tussenplaatsen zullen tweede ontmoetingen tussen spelers nagenoeg niet meer voorkomen.
• Aangezien ook het aantal tussenplaatsen omhoog moet kan bijvoorbeeld nummer 1 in de stand ook tegen nummer twintig komen te spelen.

B. Indelen op TPR.

Eerst even een uitleg:

Hierbij worden de spelers van bovenaf op TPR ingedeeld tegen tegenstanders met een ongeveer gelijke TPR. Kortom niet de keizerscore is leidend maar de TPR

Scheefpartijen kunnen echter blijven bestaan.

Bijvoorbeeld: speler X met een rating van 1400 maar een TPR van 1700 zal ingedeeld worden tegen speler Y met een TPR van 1700, terwijl Y best een rating van 2000 kan hebben.

Om dit te repareren zal ook nu er een maximum moeten worden gesteld aan het onderlinge ratingverschil.

Voordeel:

• Het aantal scheefpartijen kan beperkt worden.

Nadelen:

• Niet elke scheefpartij wordt een onwenselijke mismatch gevonden.
• Voor het hebben van een goede competitie moet de indeling volgens mij altijd in de eerste plaats aan de stand gelieerd worden.
• Totale competitievervalsing:
  enkele voorbeelden:
  • De tegenstander heeft dezelfde TPR, en staat dus niet noodzakelijk dichtbij in de stand. Het waarde verschil kan daardoor heel groot zijn waardoor de partij voor de ene speler zeer lucratief kan zijn terwijl de andere er weinig mee opschiet (ook niet als hij wint).
  • Iemand die nog niet heeft gespeeld krijgt zijn eigen rating als TPR. Een sterke speler die nog niet heeft gespeeld kan tegen nummer 1 worden ingedeeld terwijl hij zelf op plaats 100 staat. Ik merk hierbij op dat dit effect van grote invloed is op een grote competitie omdat de waarde van iemand die laag staat veel lager is dan van iemand die hoog staat.

C. Competitie op rating opdelen in twee helften.

In dit voorbeeld speelt de zwakkere helft en de sterkere helft een aparte keizercompetitie.

Scheefpartijen zullen zich veel minder voordoen omdat het bereik van de onderste helft ongeveer 1100 tot 1800 zal zijn en dat van de bovenste helft 1800 tot 2300.

Voordeel:

• Het aantal scheefpartijen kan beperkt worden.

Nadelen:

• Spelers in het midden kunnen of niet meer tegen zwakkere of niet meer tegen sterkere spelers spelen.
• Er zullen vaak twee spelers oneven zijn.
• Elke avond opnieuw veel extra werk voor de interne wedstrijdleiding.

D. Naast de gewone competitie wordt er een “zandbak” aangeboden.

In dit scenario blijft de competitie zoals hij is. Daarnaast wordt ook de mogelijk geboden een partij voor de “zandbak” te spelen. Spelers in de “zandbak” worden op rating ingedeeld. Deze partijen tellen niet mee voor de interne competitie.

Het idee hierachter is dat de mismatches met persoonlijke kwestie zijn. Als een speler gezien zijn plek in de stand een mismatch ziet opdoemen kan hij altijd een partij in de “zandbak” spelen. Hierbij uiteraard het risico lopend dat hier geen gelijkwaardige speler in zit.

Voordeel:

• Er zijn geen mismatches meer in de gewone competitie. Iedereen die een mismatch vreest zit in de “zandbak”.

Nadeel:

• In de “zandbak” kunnen wel mismatches plaatsvinden.

4. Tot slot

De genoemde opties in dit stuk zijn geen voorstellen om in stemming te brengen bij de Algemene Ledenveragdering. Het gaat hier voornamelijk om de mogelijkheden en hun voor- en nadelen op te noemen. Er zijn vast nog andere scenario’s mogelijk.

Het bestuur zelf ziet geen reden om opzet van de interne competitie drastisch te wijzigen.

Uiteraard zijn de leden uitgenodigd om zelf met een uitgewerkt voorstel te komen met een andere opzet van de interne.

En als laatste:

Leden met een goed idee over de opzet van de interne kunnen dat natuurlijk altijd met mij bespreken. Ik heb meestal wel een idee over de mogelijkheden en voor- en nadelen van een ander indelingssysteem.

Cas Zwaneveld, wedstrijdleider intern