Afgelopen maandag 16 september ontvingen wij het trieste bericht dat Robbert van het Kaar eerder die dag was overleden. Robbert had een ongeluk gehad in mei eerder dit jaar waarna hij gereanimeerd moest worden. Helaas had Robbert van dit ongeluk zoveel hersenschade opgelopen dat herstel niet meer mogelijk bleek. Langzaamaan verslechterde zijn situatie en uiteindelijk is hij afgelopen maandagmiddag rustig ingeslapen.

In CaissaNieuws kon ik terugvinden dat Robbert in ’t najaar van 1979 lid van Caissa was geworden. Hij speelde al snel in Caissa 1 en is maar liefst 3 x clubkampioen geworden in 1985, 1987, en 1989. Daarnaast is Robbert 6 jaar Caissa-voorzitter geweest, vanaf de ALV in september 1989 tot de ALV in september 1995. Ook is Robbert meer dan 10 jaar één van de drijvende krachten achter het Caissa Eijgenbroodtoernooi geweest, vanaf dat het toernooi gehouden werd in de Amsterdamse Zeevaartschool aan de Prins Hendrikkade, later in de Kuipersstraat, tot de meest recente locatie in Huize Lydia. Robbert heeft dus een zeer aanzienlijke bijdrage geleverd aan het wel en wee van de schaakvereniging Caissa. Om die reden werd hij dan ook in 2022 benoemd tot lid van verdienste, iets wat hem zichtbaar raakte en aangenaam verraste.

Buiten Caissa was Robbert intensief betrokken bij het Max Euwe Centrum. Naast zijn bestuursfuncties daar was Robbert ook belangrijk in het werven van aansprekende MEC voorzitters en bestuurders. De laatste paar jaar schiep Robbert er veel eer in om zelf een schaaktoernooi in de Laurierboom te organiseren met een zo sterk mogelijke en zelfs internationale bezetting. Menig IM of GM werd door Robbert zodanig charmant belaagd dat dezen eieren voor hun geld kozen en besloten mee te doen. Daar kon Robbert veel pret uit halen: hij had weer een IM of GM voor zijn toernooi gestrikt waarbij zelfs de titelhouders inschrijfgeld betaalden! Robbert is dus niet alleen belangrijk geweest voor Caissa, maar ook voor de schaak-community in Amsterdam.

Robbert was een aimabel mens, sociaal makkelijk in de omgang, voor sommigen af en toe een tikje arrogant overkomend, maar wel altijd met een knipoog of vileine grap. Het was heel prettig om tijd met hem door te brengen. Wat mij altijd opviel is dat Robbert met veel verschillende mensen over uiteenlopende onderwerpen een één-op-één contact onderhield. Politiek, bestuur, wetenschap, (niet mijn smaak) muziek, schaken, kunst, en natuurlijk zijn vak: het snijvlak van economie/recht/sociologie, ondernemingsraden, en zijn commissariaten. Hij kon met iedereen overal over praten.

Zelf had ik als nieuweling bij Caissa Robbert in 1989 leren kennen en mede via de pizza-maffia op dinsdagavond op de Van Woustraat voorafgaand aan de Caissa-avond raakten we steeds vaker aan de praat, gevolgd door vele avonden in schaaksociëteit Gambiet. Als jong provinciaal studentje die het nogal te stellen had met de grote-mensen-wereld van onderzoeksfraude en universiteitspolitiek was Robbert toen een waardevolle coach voor mij. Later werd het contact gelijkwaardig.  Altijd daarna, zelfs tot het moment van het fatale ongeluk paste de rol van adviseur Robbert goed. Maar was Robbert ook goed in het (ongevraagd) advies van anderen aannemen? Robbert als wijze nestor van de schaak community en Laurierboom society.

Een bijzonder mens is overleden. We zullen Robbert enorm missen, en wensen zijn drie zoons heel veel sterkte om met dit verlies om te gaan.