Zo gingen wij naar Arnhem. Met aan bord 8 Maarten Hoeneveld die inviel voor Sander Tigelaar.

Lang –heel lang- zag het er naar uit dat deze opstelling een absolute meesterzet was. Een Van Gaal achtige ingreep. (Niet door mij bedacht overigens). Weliswaar verloor Maarten zijn partij aan bord 8, maar ik won aan 7. En Wim speelde remise aan bord 6. Maarten zat niet helemaal in de partij zo leek het, want hij overzag trucjes die hij normaal wel ziet. Mijn tegenstander nam een pion in de opening, maar dan moet je die opening wel een beetje kennen. En dat was niet het geval. Niet veel later was het mat. Wim speelde zijn geliefde Colorado (van mij mag dat wel) en bereikte snel gelijkspel en zijn tegenstander, fiks wat ratingpunten meer, kon weinig anders dan remise nemen.

In de tussentijd stonden Angelo en Lance heel erg gewonnen en waren de andere partijen in evenwicht. Zo beoordeelde ik dat dan. Maar opeens waren Olaf en z’n tegenstander verdwenen. Olaf had een mooie truc en won. Hupsakee die match-overwinning kon ons eigenlijk niet meer ontgaan. Helaas verloor Marc. Hij had de hele partij druk in ruil voor een pion, maar zijn tegenstander worstelde en kwam boven. 2 ½ – 2 ½ en nog steeds hele mooie vooruitzichten. Jos op bord 1 stond namelijk prima.

Reuzendoder Lance won ook deze partij. Inmiddels staat hij met 3 ½ uit 4 bij de best scorende spelers in onze klasse. In de analyse bleek dat wit op beslissende momenten veel sterker had kunnen spelen, maar voor de uitslag is dat niet belangrijk. Nog 1 punt uit 2 partijen, dat doen we met twee vingers in de neus leek me. Ik ging maar eens een biertje bestellen.

Angelo stond een kwaliteit en 2 pionnen voor. Zijn tegenstander had eigenlijk niks, behalve geduld en een ferme, snelle hand van zetten. Angelo werd er onzeker van, kon geen winstplan vinden en liet zich nog foppen ook. Hij moest in remise berusten. Het was 4-3 voor de onzen. Alleen Jos was nog aan het spelen. Er was niet zoveel aan de hand, behalve dat zijn tegenstander moest winnen.

Jos liet zich meeslepen door het provocerende spel van zijn tegenstander. Mistte een winst, maar wikkelde af naar een eindspel dat theoretisch remise is. Jos wist wat hij deed. Maar toen kwam die ene torenzet. Helaas. Jos en Caissa hadden meer verdiend. Na 5 ½ uur spelen dropen we met 4-4 af naar Amsterdam. Er is nog niks aan de hand, maar helemaal prettig voelt het niet, zo net voor de winterstop.