Zaterdag togen wij welgemoed door de bittere kou naar Rotterdam. In het NIVON gebouw, normaal het domein van spartaans levende natuurvrienden bestreden wij RSR Ivoren Toren. Eric Coppoolse ontbrak maar we hadden Aldo van de Woestijne gevonden als invaller. Overigens moet ik nu al excuses maken voor dit stukje: ik had niet verwacht verslagcorvee te krijgen van onze leidsman Angelo en heb niet alle borden en partijen even goed in mij opgenomen. Daardoor zal dit verslag aan elkaar hangen van oppervlakkige observaties, gedaan in een oogopslag, halve waarheden, geruchten, insinuaties en verzinsels; ongeveer conform het niveau van de column van ons nationaal voetbalidool in de krant van het uitgeslapen vaderland. (Om juridische redenen zijn de echte namen van columnist en krant niet vermeld, redactie).

Na een paar uur vond ik niet iedereen even fijn staan, mijzelf incluis. Maar zie, het liep anders. Angelo, de Reuzendoder, liet zijn Draak de Rotterdamse Siegfried verslaan en opende de score op bord 2. Op de rest van de borden leken de zaken redelijk in evenwicht: Geert stond een pion achter maar had voldoende compensatie met ontwikkelingsvoorsprong en een sterk paard, Robert Jan had een bedenkelijk gat op e6 met zwart, Martijn had een pluspion, Aldo had het moeilijk na de opening en Kees en Wim leken ongeveer gelijk te staan. Veel remises lagen in het verschiet, dacht ik. En dat klopte ook. Bij Martijn bleven te weinig stukken voor een winstpoging over en bij Kees was de partij steeds in evenwicht. Totdat hij uit zijn evenwicht werd gebracht door een –volstrekt ongevaarlijke – matdreiging van zijn tegenstander. Kees was blijkbaar uit zijn concentratie want hij verzuimde om na een gedwongen afwikkeling een stuk te winnen of zelf mat te geven en de partij werd remise. Dat resultaat bereikte ik ook aan het eerste bord na een Snake Benoni die meteen mijn voorbereiding op 1)…d5 overbodig maakte. Ik dacht een blunder te hebben gemaakt, maar mijn tegenstander durfde de weerlegging niet aan en deze was eigenlijk met de kennis van nu niet eens zo duidelijk. Van schrik bood ik wat later remise aan hetgeen geaccepteerd werd. Stand: 2,5-1,5.

Robert-Jan Schaper stond ineens in een eindspel van toren/loper tegen toren/paard minstens remise en dat werd het ook. Geert kon zijn goede stelling niet vasthouden en verloor, jammer. En dan Wim. Vooraf had hij laten weten dat hij heel erg graag wilde winnen en hij deed er alles aan. Als een jeugdige Apollo trok hij ten aanval en toen ik keek zag ik Wims zwarte paard begerig op g4 naar de witte monarch lonken terwijl zijn toren en dame de d-lijn beheersten. Een open diagonaal g1-a7 zag er ook smakelijk uit. Uiteindelijk bleef Wim een kwaliteit voor en werd daarmee matchwinner als Aldo tenminste niet zou verliezen. Verliezen? Aldo had inmiddels een goed paard versus slechte loper eindspel en ging eens goed zitten voor een eventuele winst. Uur na uur verstreek en hij kwam ver, heel ver. Maar ook een slechte loper heeft nog steeds lange benen en het uitgedunde materiaal was op de lange duur niet toereikend voor de zege. Aldo ploegde voort en zette uiteindelijk om zeven uur des avonds in een pionneneindspel zijn tegenstander, topscorer van RSR, pat. Dat betekende een 4,5-3,5 overwinning voor C5.

Wat betekent dat voor de stand op de ranglijst in 3E? Nou, de koploper Sliedrecht verloor verrassend van BSG, dus de stand van zaken is thans: 1) Sliedrecht 10 pnt, 2) Promotie 9 pnt en 3) Caissa 5 met 8 matchpunten. En we moeten nog tegen Sliedrecht… Maar we moeten reëel zijn, we hebben een wagonlading bordpunten minder dan de nummers 1 en 2, dus laten we nuchter blijven en ons geen gekke dingen in het hoofd halen. Maar toch… Je weet het nooit, het bord is en blijft vierkant…

Hier volgt de gedetailleerde uitslag en de mooie partij van Wim: