Een van de vele mooie aspecten aan het vijfde is dat je nog eens ergens komt. Zo hebben wij het verdrietige Zoetermeer al gezien. Net zoals het deprimerende Rotterdam. En zo mochten we afgelopen zaterdag naar het zelfmoordbevorderende Sliedrecht.
Na een uur of 4 spelen begon ik op een overwinning te rekenen. En heel heimelijk ging ik ook al aan het kampioenschap denken. Want Sliedrecht was de koploper in onze klasse en als we die zouden verslaan, namen de kansen op promotie enorm toe. Wie had dat ooit kunnen denken.
Wim was als eerste klaar. Remise. Prima resultaat. Na een wat wiebelige start komt Wim langzaam maar zeker op stoom deze competitie. Olaf speelde een goede partij, maar moest ondanks materiaalvoorsprong in zetherhaling berusten. Olaf is aan een sterk seizoen bezig en ook met deze partij bevestigde hij zijn vorm.
Bij deze stand won ik een enorm scherpe partij. Er was een moment dat ik echt niet wist welke voortzetting het beste was, maar het pakte gelukkig allemaal goed uit. Na 4 uur spelen was het 2-1 voor ons en de vooruitzichten waren ronduit gunstig. Geert vertrouwde me voorafgaand aan de wedstrijd toe dat-ie niet zo’n hoge pet van zijn eigen spel heeft dit seizoen en er niet al teveel van verwachtte die dag. Zoals wel vaker gebeurt dan exact waar je voor vreest: je verliest. Jammer voor Geert. Maar nog geen man overboord. Topscorer Angelo leek met een pion meer erg goed te staan. Net zoals Robert-Jan en Martijn. De partij van Eric kon ik slecht beoordelen.
En toen ging het mis. Robert Jan gaf in tijdnood een toren weg. Jammer van die verder prima gespeelde partij. Hij had het volle punt verdiend. Dat vond ook zijn tegenstander. Martijn had ondertussen een stelling met een dame en een paard tegen twee torens bereikt. Het was een hele moeilijke stelling, maar wij, zijn teamleden, telden het punt toch al wel. Mooi niet. Eén verkeerde zet en achtereenvolgens raakte hij zowel het paard als de dame kwijt. Alleen rasoptimisten als ik zien dan nog een 4-4 in het verschiet liggen. Maar dat was dom. Angelo kon een reuze spannend pionneneindspel niet winnen en Eric verloor. Zo deed het vijfde zichzelf de das om die middag in Sliedrecht. Maar daar is dat hele leuke vijfde team natuurlijk heel goed tegen bestand. Wij vieren onze overwinningen in opperste bescheidenheid en dragen onze verliezen manmoedig.
Kees Sterrenburg
In Sliedrecht hebben ze het baggermuseum. Wij zouden daar zo in kunnen.