Dinsdag 19 april speelde Het Negende tegen Laurierboom-Gambiet 2 en deze wedstrijd moest gewonnen worden om de laatste kans op promotie levend te houden. Ons team, uitverkoren om de 2e klasse te ontstijgen, verloor de 1e competitieronde van De Raadsheer 2 en alle navolgende overwinningen ten spijt, het verlies bleek cruciaal want De Raadsheer 2 stond nog slechts 1 remise toe en werd aldus kampioen van de Klasse 2A. Nu was de race voor Het Negende hiermee nog niet geheel gelopen...
Als Oosten Toren 2 en Caissa 5 [!!!] NIET degraderen en daar heeft het toch alle schijn van en dat wensen we ze natuurlijk ook van harte toe, dan mag de beste nummer 2 uit de 4 poules in de 2e klasse ook een stapje hogerop. Om deze positie te bemachtigen c.q. te behouden moest er dus gewonnen worden van Laurierboom-Gambiet 2, uitgerekend de club bij wie De Raadsheer 2 een puntje had laten liggen en daarvoor zelfs de rand van de afgrond had gezien……
Het werd al snel 1-0 want Paul boekte zijn 3e reglementaire winst dit seizoen en dat mag opmerkelijk genoemd worden en Sven deed weer wat pionnetjes in de aanbieding om vervolgens overtuigend toe te slaan. Hierna werd het lastiger en een positieve einduitslag tekende zich nog niet direct af.
Ik stond wat gedrukt en de pijlen van kroegman Sanderse waren gericht op op mijn zwakke g-pion. Nu is deze zwakte me bekend en moet de tegenstander zichzelf verzwakken om echt te kunnen profiteren. Bijgaand diagram laat zien hoe dat verkeerd kan gaan. Nu was ik vanwege de speelkleur vanaf de staartborden ineens doorgeschoten naar 2, dat schept verplichtingen, en ik was zo opgelucht onder de druk uit te zijn dat mijn remiseaanbod naderhand door de passerende Yochanan Afek werd verwoord als een niet te missen kans voor mijn tegenstander. Pijnlijk en terecht, ik had niet veel tijd meer maar stond glad gewonnen. Dat ik hiermee het kleine risico uitbande om alsnog te verliezen en het eigenlijk een tactische keuze was en ik daarmee de teamleidersrol van Coen kon waarnemen, was een smoes en ik maakte het hiermee mijn teamgenoten nog onnodig lastig. …want onze prille vader Coen stond slecht. Tommy had een gezonde pluspion maar heel weinig tijd. Gert kreeg een aanval over zich heen en had ook weinig tijd. Frans stond gedrukt en wilde graag remise, maar dat kon nog even niet. Gelukkig won Jan met ondekbaar mat en stond het 3,5 – 0,5. Dus nog een punt te gaan.
Tommy mocht remise aanbieden, in de verwachting dat Frans het remise kon houden. Even later, Tommy, je mag niet verliezen! Gelukkig bood Tommy remise aan en dat werd geaccepteerd. Gert mocht ook remise aanbieden en deed dat met heel weinig tijd maar onder de druk uit, de teamleider van Laurierboom-Gambiet 2 wist het niet meer en liet het aan Gert’s tegenstander over, die accepteerde gelukkig en daarmee waren de teampunten binnen! Coen gaf nu ook direct op, na een heel goed seizoen was het een moeilijke avond voor hem en daar zullen de vaderlijke besognes en een pasgeborene zeker een rol bij hebben gespeeld. De tegenstandster van Frans wees tot 2x toe een remiseaanbod af in de veronderstelling verkerend dat er voor het team nog wat te winnen was en ging ten onder aan de tijd. Zo werd het uiteindelijk toch nog een ruime overwinning, 5,5 -2,5, hadden we na een valse start een heel goed seizoen met enorm veel bordpunten en weten we binnenkort of het toch nog genoeg was voor een stapje hoger komend seizoen.
Huib Vriens (0) - Gerard Sanderse (0), 2011.04.20