Dinsdag 17 januari jl. heeft C11 verzuimd een grote stap in de richting van het kampioenschap te zetten in klasse 3A. Het heeft een week van wonden likken gekost, maar hier zijn we dan toch met een verslag. Alles behalve watjes, zijn wij van C11.
Zes matchpunten hadden we verzameld en maar liefst 18 bordpunten. Vergelijkbaar met 8 gepotte rode en zwarte ballen bij snooker en wie denkt er dan niet stiekem aan een maximum break? De vooruitzichten waren niet ongunstig. Tegenstander ENPS4 kon ons niet in hun thuishaven ontvangen. Oude bekende Theo Hendriks had het verzoek doen uitgaan of de match kon plaatsvinden in Huize Lydia, wat ons niet bepaald slecht uitkwam. Bovendien waren we aan alle borden favoriet.
Na een uurtje spel leek er geen vuiltje aan de lucht. Aan het eerste bord had Hans Uiterwijk Theo Hendriks’ gebruikelijke stukoffer snel weerlegd met een tegenoffer op f7, waardoor Theo’s koning al vroeg in het open veld werd gejaagd. Het duurde dan ook niet lang voordat Hans het punt binnen had. Ook Eric van Tuijl scoorde snel een punt aan bord 8 tegen zijn veel zwakkere tegenstander. Peter van der Werfs halve punt aan bord 5 bleek daarna echter onze laatste score van belang te zijn.
Want alles ging mis. Eerst bij mij aan bord 2. Ik dacht een briljante combinatie te hebben gezien ter verwerving van het initiatief in het middenspel, maar het stuk dat ik daartoe en prise zette kon gewoon geslagen worden en daarna was mijn stelling een ruïne. Briljant my ass. Een zwakke beurt dus van de aanvoerder van C11 die zo hoog van de toren had geblazen dat hij voor C8 en C9 recent in schoonheid had weten te scoren. Van hoogmoed en de val. Eddy Leuw aan bord 6 werd intussen compleet weggespeeld vanuit de opening. Pitt Treumann ging aan bord 7 hard onderuit na juist wel een veelbelovende opening te hebben gespeeld. En Tony Lith aan bord 3 deed in de opening tegen zijn aard in een veel te wilde manoeuvre met zijn dame, waardoor hij een ontwikkelingsachterstand opliep die hij niet meer te boven kwam. Tegenstander Arjan van Tuijl leek hem daarna nog wel spel te geven toen hij toeliet dat Tony’s lopers actief werden, maar Arjans voordelige positie bleef overeind. Toen Tony zijn poging tot een mataanval moest bekopen met dameverlies, kon hij even later de vlag strijken. Aan bord 4 had zich weer een ander drama voltrokken. Met zijn gebruikelijke solide spel had René Nooteboom zijn tegenstander bijna alle kans op actief spel ontnomen en was zelf al met de definitieve omsingeling van ’s tegenstanders koning begonnen. Klein probleempje was dat de tijd begon te dringen. Wat er dan kan gebeuren als je inlevingsarme captain je twee keer dringend adviseert op de klok te letten, is dat je je mat laat zetten door de enige twee vijandige stukken die nog kunnen bewegen. En daarmee was het pleit voor het team eveneens beslecht. Dat Eddy door zijn tegenstanders tijdnood toevallig nog een vol punt scoorde, was alleen nog van belang voor zijn gooi naar de Errit Petersmatrofee. Eindstand 3,5-4,5.
Onze voormalige broeders van ENPS hadden ons een lesje geleerd, zoals de Belgen dat wel eens doen tegen het Oranje van de ´dikke nekken´. In de volgende match, tegen koploper ZZ, kunnen we het in onze nieuwe rol als underdog wellicht beter doen. Het is de enige kans voor C11 om de hoop op het kampioenschap levend te houden.
