Aan het eerste bord moest Jan van Banning het opnemen tegen Tom Bottema, de speler met de op één na hoogste rating van de eerste klasse. Het onvermijdelijke vond inderdaad plaats. Al snel na de opening kwam Jans koning in onherbergzaam gebied terecht. Aan de nul viel daarna niet meer te ontkomen. Frans Roes beleefde een vreemde schaakavond. Tijdens de partij raakte hij geobsedeerd door de felle kleurcombinaties op de sokken van zijn tegenstander. Zelf houdt hij meer van zwart. Steeds weer dwaalden zijn ogen af naar de bizarre patronen op het textiel aan de voeten van zijn opponent. Concentreren was vrijwel onmogelijk. Ten einde raad maakte hij zijn tegenstander maar een compliment met zijn kledingkeuze. Psychologische oorlogsvoering? Of een zwaktebod? In ieder geval waren de gevolgen ruïneus. Frans verloor zijn greep op de gebeurtenissen en zijn stelling stortte geheel in. Tja, daar konden wij slechts de sokken van Hamilton tegenover stellen. Qua kleur gewaagd, maar voor het overige zeer rustgevend. Te rustgevend want Hamilton ging vrij snel geruisloos ten onder. Ook Boudewijn Thewissen delfde het onderspit nadat hij een nietig, bijna onzichtbaar foutje had gemaakt. Captain Coen kwam terecht in een stelling die naar remise neigde, maar gedreven door de wil om te winnen, offerde hij een kwaliteit waarna het toch mis ging. Helmerik Blokland koos eieren voor zijn geld in een stelling die wel wat beter was, maar tegen een tegenstander met een ruime eloplus zegt dat weinig. Schrijver dezes dwong op verkeerde gronden tot dameruil, kwam 2 pionnen achter, maar met een duivels actieve toren hield hij de partij remise tegen een ENPS’er die ook al beschikte over een elo surplus.

Valt er dan helemaal niets positiefs te melden over deze ontmoeting met de koploper? Jawel. Het goede nieuws heet Tommy Koens. Als je Tommy ziet schaken dan lijkt het allemaal zo eenvoudig. Bezet het centrum, plaats je torens op de juiste plekken, geef je paarden de sporen en de punten komen aanwaaien. Zie zijn partij tegen Bas Jonkers: