Hoewel even 1-0 was het zonneklaar dat Tal op de overige borden geen moeite zou hebben de punten te innen. Zelf maakte ik het wel het bontst. Op 3 rijgde ik al vroeg in de opening de ene kromme zet aan de andere, zodat ik fluks zo gebukt stond dat een hoepel daarbij vergeleken een volmaakte rechte beschrijft. Het ene na het andere veld ging verloren, de witte stukken stommelden mijn stelling binnen, en vrijwel in tempodwang gebracht kon tegenstander René Pijlman onmogelijk niet in de aanval winnen: 1-1. Na dit makkie ging het voor Tal ook op de resterende borden van een leien dakje. Lance meende met wit op 4 in de opening iets moois te kunnen beginnen tegen Jeroen van Kuijk met de agressieve zet pion e5-e6, maar hij raakte dit kleinood kwijt zonder noemenswaardige aanval te krijgen. Toen ook de overige compensatie was verdampt resteerde een eindspel met een pion minder waar geen houden meer aan was: 1-2. De redding moest derhalve komen van Nirav, die op 2 tegen Rufael Mekuria een Giuco Piano speelde die allesbehalve dat laatste was. Zich verlatend op zijn kennis over obscure correspondentiepartijen bracht Nirav een pionoffer te berde, maar zijn tegenstander bracht alle kritieke zetten vlotjes op het bord, waarna wits compensatie voor zijn materiaal nevelig was, maar bovenal zijn stelling zich moeizaam liet spelen. In het vervolg kwam Nirav er niet meer aan te pas en een zet voor het mat moest hij opgeven: 1-3 en uitschakeling.

Tal speelt de finale naar het schijnt tegen Zukertort, dat zou hebben gewonnen van Almere ( bevestiging hiervan is er op moment van schrijven nog niet op de SGA-site of elders te vinden). Aan het Achtste de schone (en zware) taak om deze nederlaag te wreken in hun laatste competitiewedstrijd van het seizoen, volgende week thuis, tegelijkertijd met de kampioensmatch tussen het Zesde en Laurierboom-Gambiet.