In de auto op de heenweg haalden de veteranen achterin (Nirav en Jurgen) herinneringen op aan onder anderen Lasker. Aangekomen in Uithoorn deed Bert er nog een schepje bovenop door te vertellen dat hij meemaakte dat Euwe een wat norse man was. Waarop Nirav weer met een simultaananekdote tegen Euwe op de proppen kwam. Het enige dat ik daar tegenover kon stellen was dat ik tijdens een computerschaak conferentie in de jaren 90 op de deelnemerslijst alfabetsisch stond tussen Botwinnik en Bronstein.

De Amstel was vorig jaar gepromoveerd uit de eerste klasse, dus ook met invallers Peter Hoomans en Frans Roes zou het moeten lukken. Toch? Nou, niet dus. De Amstel had twee versterkingen ten opzichte van vorig jaar (Willem Hensbergen en Rik Könst), die vrolijk op bord 1 en 2 zaten.

Over de wedstrijd kan ik niet zoveel vertellen. Er vielen drie snelle remises, op drie verschillende manieren. Het bord bij Bert stond al snel in brand. Wit stond een kwaliteit voor, maar kwam het paard op a8 eruit? En de zwarte loper op a2, komt die wel weer weg? Dit, samen met twee koningen die op de tocht stonden en veel open lijnen maakte dat er niets te voorspellen viel. Uiteindelijk werd het dus remise, maar ik heb het idee dat beide partijen ergens hebben kunnen winnen. Lodewijk stond actief uit de opening en won een pion. Zijn tegenstander bood remise aan, nadat Lodewijk zijn pluspion door een dom foutje pardoes weer was kwijtgeraakt. Om verdere schade te voorkomen accepteerde Lodewijk het aanbod. Mijn remise verdiende geen schoonheidsprijs: na 15 zetten waarin weinig was gebeurd, maar waarin alle varianten die niet op het bord kwamen zeer wild waren, werd de vrede getekend. De analyse duurde langer dan de partij… Invaller Peter won gewoon, zoals het hoort. Geen vuiltje aan de lucht: 1½-2½ voor ons.

Maar daarna ging het helemaal mis. Invaller Frans verloor, Jurgen liet zich in betere maar complexe stelling pardoes mat zetten met La3-f8 (zie plaatje alleen de relevante stukken staan gegeven). “Ik begreep al niet waar hij mee bezig was”, liet Jurgen zich ontvallen. Nou, dat dus. Update: Jurgen mailde me nog de volgende tekst: “Hierbij nader bericht over mijn partij tegen Theo Hendriks. Ik liet me weliswaar mat zetten, maar niet in (daarvoor) betere stelling. 40. Kxh6 was een winstpoging, maar eigenlijk niet goed.” En dat was gebaseerd op een mail van Theo Hendriks, die het volgende mailde: “Op verzoek van de teamleider en mijn tegenstander hier de waarheid van ‘het beest’. Een erg leuke partij, die ook erg goed gespeeld is (voor niet grootmeesters 😉 ) van beide kanten. Op de Caissa site en ook in de wandelgangen hoorde ik dat zwart minder stond. En pardoes mat zette … echter: De partij is van zet 1 t/m zet 42 tussen +0.4 en –0.4 geweest ! Op zet 43 speelt Jurgen Pf4, dat verliest in alle varianten (naast pardoes mat gaat het anders ook mat …)”. Ik heb de partij aan het eind bijgevoegd, met wat commentaar van Theo.

Tot slot verloor Nirav, die een voor hem bekend zijvariantje speelde, maar het zich toch niet goed kon herinneren. En als laatste liet Jean-Louis zich de kaas van het brood eten, en een iets mindere stelling met veel tijd meer werd een verloren stelling met veel tijd minder.

Rest mij nog de invallers te bedanken, ze scoorden toch samen 50%, dat is beter dan de rest van het team.

Doel 1 wordt nu: niet degraderen…

Ik had me wel een ander begin van mijn teamleiderschap voorgesteld.

En dan nu de partij van Jurgen, met commentaar van tegenstander Theo Hendriks. Ik krijg de indruk dat hij hem heel snel door een engine heeft gegooid, want zijn opmerking “De partij is van zet 1 t/m zet 42 tussen +0.4 en –0.4 geweest !” deel ik niet. Ik heb ter illustratie een variant toegevoegd (zet 40).