Veteraan Jan van Banning gaf al snel als eerste antwoord op deze vraag. In een ongebruikelijke variant van het Frans ontfutselde hij zijn tegenstander een stuk – voldoende voor het eerste punt. Helmerik Blokland had zich stellig voorgenomen het gevecht met de tijdnoodduivel te vermijden. Deze nieuwe strategie bracht hem ditmaal al snel een mooi resultaat. Hij scoorde het tweede punt. Toen captain Coen kort daarop een remise mocht aantekenen, begon de onzekerheid te verdwijnen. Hij fluisterde ons in dat we met nog 5 remises als matchwinnaar naar huis konden. Boudewijn Thewissen leek dat wel wat. Hij kwam remise overeen. ‘Nog net voordat het de verkeerde kant opging’, bekende hij achteraf. Ook Kevin Smit kwam aan bord twee niet tot de volle winst. Op de schouders van invaller Aleks Varnica rustte de ondankbare taak Tommy Koens te doen vergeten. Dat lukte niet. Tegen een c4 opening raakte hij het spoor bijster, dat werd dus een minpuntje. Maar niet getreurd. Twee partijen waren nog gaande. Good old Frans Roes speelde een voorbeeldige Siciliaan. Hij belaagde zijn tegenstander naar eigen zeggen met wat ‘kinderachtige valletjes en vorkjes’. Zijn tegenstander reageerde met een onbesuisd stukoffer en een felle aanval. Het zag er allemaal mooier uit dan het was. Bedaard weerde Frans het onheil af, dreigde stoïcijns weer met een valletje en een vorkje en scoorde zo alweer een vol punt. Ondergetekende kwam goed weg tegen een tegenstander die eigenlijk beter kon schaken, maar niet goed op zijn dame paste. Ook een punt dus. Einduitslag: 2 1/2 – 5 1/2.

Toen later bleek dat het sterke VAS 4 onverwacht had verloren van Almere 4 viel zowaar het k-woord. Als dat maar goed gaat. Hoogmoed komt voor de val. Op 3 maart weten we meer.