Tja, zo’n mooi verhaal vraagt natuurlijk om een reactie van het slachtoffer van dit zwaarbevochten kampioenschap. Wat het vechten betreft: aan echt vechten vanuit een gelijke stelling ben ik niet toegekomen, want Michael de snoodaard 😊 verraste me twee keer in de opening.
In de eerste partij week ik af van mijn gebruikelijke repertoire, omdat ik de voorbereiding van openingsplugger Michael vreesde, waarna ik twee varianten door elkaar haalde en na 10 zetten totaal verloren stond. Dat ik nog terug kon komen in die partij was een wonder. Speelomstandigheden waren slecht, en het aantal vraagtekens in het stukje van Michael is veel te bescheiden: deze partij was een heus blunderfestival. Wit stond gedurende 10 zetten in het middenspel totaal gewonnen, en in het eindspel daarna verzuimde zwart kinderlijk eenvoudig te winnen door 51…Ta2+ , 52…Ta1+, en 53…Tg1 te spelen, zonder dat het door Michael aangegeven ingewikkelde eindspel nog nodig was.
In de tweede partij had Michael me in de opening alweer te pakken! Al 40 jaar speel ik het damegambiet zo, en nog nooit had iemand tegen mij op de 4e zet …dxc4 gespeeld. Sterker nog, de zet kwam niet eens voor in al mijn (antieke) openingsboekjes. En zelfs met recente database-analyses klopt deze zwarte zet. Ik denk dat Michael dit stiekem voorbereid had! In plaats van te accepteren dat ik verrast werd, vond ik onterecht dat ik dit principieel aan moest pakken en speelde ik vol op de aanval. Feit is dat mijn 6e zet met wit al een grote fout is, waarna ik de bui al zag hangen en Michaels zetten bijna allemaal zag aankomen. ‘k Ben dus twee keer vanuit de opening overklast!
Michael, van harte! Maar zwaarbevochten? Volgend jaar revanche!