In het sfeerloze sportcentrum bloeit bij die schaakclub vooral de jeugdafdeling. Opvalt dat Aziatische jongetjes de dienst uitmaken; vermoedelijk kinderen van IT’ers uit India en China werkzaam bij in de polder gevestigde bedrijven (gaat de komst van dat enorme datacenter naar Dronten trouwens door?).

De senioren van Almere hadden tot enkele jaren geleden meerdere teams in de SGA, dat waren geduchte tegenstanders. Maar sinds er ook op lager niveau KNSB wordt gespeeld, kiezen de meeste van hun leden voor die optie. Zij hebben, volgens een speler van onze tegenstander, geen zin om op een doordeweekse avond naar Amsterdam te moeten om pas ver na 12 uur weer thuis in Almere naar bed te gaan.

Met twee auto’s was Caissa 5 vol goede moed afgereisd om in dit degradatieduel lijfsbehoud in de 2^e klasse zeker te stellen.

Het begon slecht. Naast mij op bord 3 zag ik hoe de sympathieke Aleks al op de 6^e zet een stuk weggaf. In mijn gedachten stonden we al met 0-1 achter. Twee uur later noteerde ik zelf op bord 4 de eerste echte 0. In mijn geliefde Siciliaan kwam ik met zwart nooit tot ontwikkeling en liet ik eerst een loper en vervolgens zelfs mijn dame insluiten.

Mathijs delfde op bord 7 ook snel het onderspit, Feico accepteerde op bord 5 remise in een toreneindspel. Zo stond het rond 22.30 al ½ – 2½. Met Aleks dus een stuk achter. Paul op bord 6 en Frans op bord 8 waren in precaire stellingen vrijwel door hun tijd heen (voor beiden niet ongebruikelijk). Kortom, het zag er beroerd uit.

De tournure begon bij Menno. Op bord 1 zette hij druk op zijn tegenstander, die hij mat wist te zetten met een fraaie combinatie op de 7^e lijn. Een knappe prestatie. Kort daarop moest Paul zich echter gewonnen geven dus was het verschil weer 2 punten in ons nadeel. Er heerste toen nog strijd op 3 borden. Een fraaie strijd werd het.

Aleks wist de aanval van een binnendringende dame op h2 af te slaan. Door een eigen aanval op de lang gerokeerde koning van zijn tegenstander won hij zowaar een toren; opeens stond hij dus een kwaliteit voor. Maar door het open speelveld met kwetsbare koningen leek de uitkomst ongewis. De partij kwam echter tot een abrupt einde toen zwart door zijn tijd ging.

Frans intussen had afgewikkeld naar een pionneneindspel waarin zijn pluspion op de f lijn doorslaggevend bleek. Een remise aanbod sloeg hij fijntjes af.

Toen richtten alle ogen zich op Sarah, op bord 2. Zij had een solide partij gespeeld die was uitgemond in een onoverzichtelijk gevecht van pionnen, torens en dames. Haar opgerukte d pion bleek uiteindelijk slechts te stoppen door een dame-offer. Om 23.30 haalde zij het beslissende punt binnen; bravo!

Zo wisten wij in het laatste halfuur van de avond een 1½ – 3½ achterstand om te buigen tot 4½ – 3½ winst, waarmee degradatie is afgewend. Volgende keer hoop ik ook weer een positieve bijdrage te kunnen leveren.  Heeft iemand nog een tip hoe zwart in een Siciliaan moet spelen tegen c4 na de snelle afruil van wit’s d pion tegen zwart’s c pion?