Meestal probeer ik degene die het eerste klaar is het verslag te laten schrijven, maar dat is deze keer niet gelukt. Daarom heb ik iedereen om input gevraagd. Dit is dus een verslag van acht mensen!

Chronologisch ging het als volgt.

Tigran (bord 2):

De partij begon slecht voor mij, want ik mocht alweer niet naast Dennis zitten. De partij begon ook slecht voor mijn tegenstander, want na een zet of 12 was de strijd wel zo’n beetje gestreden – hoewel mijn tegenstander in de analyse diverse stellingen met stukken of een doosje pionnen minder, nog vrolijk doorspeelde. Op de 20e zet eindigde een paardendans in een rein tweepaardenmat, dat ik helaas niet mocht uitvoeren van mijn tegenstander, die het uiteindelijk ook wel had gezien.

Stand: 1-0

Jurgen (bord 5):

  Amanodin, A. (0) -   Jurgen Stigter (1919), 2016.02.02

Stand: 2-0

Kevin (bord 6):

Mijn tegenstander bracht een Ragozin verdediging op het bord, waarin wij snel twee lichte stukken ruilden en ik een goede witveldige loper tegen zijn slechte zwartveldige loper overhield. Objectief gezien stond het waarschijnlijk gelijk maar ik vond dat ik duidelijk beter stond. Mijn plan bestond uit het voor eeuwig opgesloten houden van zijn slechte loper en het pakken van zoveel mogelijk ruimte op de damevleugel. Dit ging vrij lange goed omdat mijn tegenstander erg passief speelde en niet op de ontsnappende centrumbreak speelde. Door overmoed schoof ik mijn h-pion helemaal naar h5 door (om te voorkomen dat zijn loper zou ontsnappen) met als gevolg dat ik mijn koningsstelling verzwakte. Op dat moment had ik nog een minuut of 17 tegen het uur van mijn tegenstander.
Niet veel later ging de stelling helemaal open en na het opwaaien van het stof stond mijn koning er wat kwetsbaar bij. En na een foute combinatie van mijn kant (wishfull thinking) kon ik niet meer voorkomen dat mijn koning mat ging.

Stand: 2-1

Nirav (bord 3):

Nirav speelde alwéer een “Ewige Grüne”. Na zijn geliefde Nimzowitsch-opening ontstond een stelling die zó gelijk is, dat hij door geen van beide partijen gewonnen kan worden. Daar helpt alleen nog engelengeduld. En zo geschiedde. Het ‘Sitzfleisch’ van Nirav was indrukwekkend. Eindeloos werden op de vierkante centimeter paarden en dames omgespeeld. Eén onachtzaamheid van zijn tegenstander leverde onze teamgenoot een pion op en nog een en nog een. Het wanhoopsoffensief van zijn tegenstander mocht niet baten. Zoals Bomans al schreef: “De stukken liepen zich op h5 machteloos te pletter”.

Stand: 3-1

Jack (bord 1):

Een wisselvallige partij, waarbij ik wel steeds het betere van het spel had, leidde tot een verdiende overwinning. In een opening die ik nog maar kort speel, stond ik na vijf zetten een tikje minder (inmiddels heb ik al een verbetering gevonden in de opening) . Na tien zetten stond het gelijk. Na wat onduidelijke schermutselingen stond ik na twintig zetten beter. Ondertussen merkte ik wel dat mijn tegenstander een flink lagere rating dan ik moest hebben. Achteraf bleek hij 1851 te hebben. Ruim 300 punten minder. Vanaf zet 22 is mijn tegenstander er niet meer aan te pas gekomen. Omdat er nog flink wat stukken op het bord bleven tot in de tijdnoodfase, kon mijn tegenstander nog tegenspartelen. Storend was nog wel dat midden in de tijdnood van zowel mij als mijn tegenstander, teamgenoot J.S.,  aan mij begon te vragen wat wij gedaan hadden. Een wedstrijdleider zou zo maar een ongunstige straf uit kunnen delen.

Stand: 4-1

Peter (bord 7):

De vorige keer dat ik meedeed als invaller won ik dankzij een simpel paardvorkje op b3. Op weg naar dat moment had de toren van e8-e4-b4 gespeeld. Het is mij dan ook nauwelijks aan te rekenen dat ik gisteravond mijn paard binnen zes zetten op a5 zette (met zijn schele ogen gericht op b3), en mijn toren wat later ioyeux wankelend in de lift van d8-d4-b4-b5 stapte.
Dit alles leidde tot de volgende stelling, na 27. Dc3-e5.

  Gosman, Theo (1969) -   Peter Hoomans (1857), 2016.02.02

Ach mijn paard,
zijn gele tanden briezen
tegen die hem den dood in bliezen.
(Achterberg)
maar ik bleef achter met die nul.

Stand: 4-2

Lodewijk (bord 8):

Ik speelde met wit een goede partij, kwam sterk uit de opening en had in het middenspel een fraaie stelling met dominant loperpaar. Ik miste vervolgens een heel sterke voortzetting, waardoor ik met voordeel, zwarts tweede loper tot ruil had kunnen afdwingen, maar wist toch de druk erop te houden en een niet meer te stoppen vrijpion te creëren. Inmiddels brak de tijdnoodfase aan met de vermoeidheid en verwarring die daarmee gepaard gaat en toen ging het helaas mis. Ik dacht een matnetje op te kunnen zetten, maar verloor gewoon mijn vrijpion en op de volgende zet liet ik van schrik een loper in staan, dus kon ik onmiddellijk opgeven.

Volgens Jurgen was dat een meesterlijk ‘teamoffer’ want nu werd Dennis ertoe gedwongen de partij te winnen, waarmee de teamoverwinning zeker werd gesteld.

Stand: 4-3

Dennis (bord 4):

Na lekker uit de opening gekomen te zijn kon ik niet kiezen tussen in het centrum spelen of een minoriteitsaanval opbouwen. Nadat ik toeliet dat mijn goede tegen zijn slechte loper geruild werd stond ik eerder slechter dan beter. Zwart werkte aan een koningsaanval en ik besloot dan toch maar de minoriteitsaanval door te zetten. Daardoor kwam de stelling behoorlijk open. Dat maakte het extra spannend.

  Dennis Breuker (2003) -   Giphart, Xander D (1951), 2016.02.02

Eind goed, al goed!

Eindstand: 5-3