Afgelopen weekend vond de tweede editie van het Amsterdam Chess Open plaats. Met bijna 500 deelnemers nu al een van de grootste schaaktoernooien van ons land. Nu ik niet langer onderdeel ben van de organisatie kon ik zelf eens deelnemen aan dit fantastische toernooi (al zeg ik het zelf).

Tijdens het toernooi zou ik een aantal zeer onderhoudende partijen spelen. In dit stukje bespreek ik drie sleutelmomenten uit mijn partijen.

Ronde 2

Nadat ik in de eerste ronde eenvoudig wist te winnen, kreeg ik in tweede ronde geduchte tegenstand van Amrit Shakya, die uiteindelijk de C-Groep overtuigend zou winnen.

In het konings-indisch wist mijn Nepalese tegenstander mij op de koningsvleugel helemaal te verdrukken. Het idee wat hij voor ogen had was echter simpel te doorzien. Met genoeg stukken die de tweede rang zouden verdedigen, zou mijn stelling overeind blijven, dacht ik. Zwart had veel tempi nodig om zijn stukken op de koningsvleugel te positioneren, waardoor ik op de damesvleugel tegenspel kreeg. Toen ik dacht het initiatief terug te kunnen nemen verraste hij mij met een geniale tactische combinatie:

29. Rxb7? Beter was hier 29. Rbc2 waarmee de torens elkaar dekking geven.

29… Bxh3!! 30. Rb8? Ik dacht hier met tussenschaak mijn toren te kunnen redden. Helaas werkt dit niet.

30… Bc8+ 31. Nh3 Nxh3 32. Rxc8+ Kh7 33. gxh3 Qxh3+ 34. Kg1 Geforceerd. 34… Qxc8 en zwart staat hier een exchange + een pion voor. Een fantastische tactische combinatie van mijn tegenstander, die in de combinatie zelfs een tussenschaak had doorgerekend. Dat hij de C-groep heeft gewonnen verbaast mij niet.

Ronde 3

Fris en fruitig begon ik aan dag 2. Ik had er zin in. Toch begon ik niet lekker in de Caro-Kann (exchange variation). Mijn tegenstander wist met een aantal pionzetten te voorkomen dat mijn witveldige loper buiten de keten zou komen te staan, althans, mijn creativiteit liet mij in de opening in de steek om hiervoor een oplossing te vinden. De loper werd het probleemstuk in mijn stelling.

In deze stelling staat wit beter. Toch wist ik het tij te keren.

25… d4!! Een positioneel pionoffer met zowel een aanvallend als verdedigend doel. Aanvallend omdat de loper wordt geactiveerd, verdedigend omdat g4 wordt voorkomen. 26. Qxd4 Beter dan 26. cxd4? Bxg2+! 27. Qxg2 Qxc2 28. Qxc2 Rxc2 ∓

26… Bd5 27. Re3? Wit ziet de plannen van zwart over het hoofd. Beter was 27. Qf2 met nog steeds een goede stelling voor wit.

27… Qc4! 28. Qxc4 Rxc4 29. Bd3? Rxf4 30. Kh2?? Wit geeft het nu helemaal weg. 30… Rxf6! 31. exf6 Bxe3 − +.

Het toeval wil dat uitgerekend Merijn van Delft, auteur van het boek Mastering Positional Sacrifices, op zaterdag de toernooicoach van het Amsterdam Chess Open was. Uiteraard heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om deze partij met hem te bespreken. Hij vond het een mooi pion-offer die past binnen de thematiek van het boek. De engine vindt er het zijne van.

Ronde 6

In de laatste ronde mocht ik het opnemen tegen clubgenoot Aleks Varnica. Het werd een zeer onderhoudende partij met bij vlagen goed spel van beide kanten. Na de opening (wederom konings-indisch) stond ik als wit positioneel beter, maar Aleks wist in het middelspel met accuraat spel de partij in evenwicht te brengen.

Onderstaande stelling is gelijkwaardig. Wit heeft echter één move waarmee hij de partij kan winnen. Welke zet is dat?

27. Ne4!! De enige zet die hier wint. Na 27… Rxd7 28. Rxd7 fxe4 29. Qxe4 heeft wit een matdreiging op h7. Indien 29… Qg6 dan hangt de loper, indien 29… Kg8 dan 30. Qxh7+ 30. Kf8 en 31. Bh5 en zwart staat machteloos.

Uiteindelijk eindigde ik met 3½ punten op de 27e plaats in groep C. Daarmee ben ik niet ontevreden.