(De) Cruijff solliciteert naar bord 9
door
Caïssa 6 loopt beslissend in op koploper (De) Cruijff solliciteert naar bord 9 Promotie kwestie van 1 goede wedstrijd Huilen was het zeg ik u, huilen. Al onze goede voornemens voor dit seizoen! Eindelijk zouden wij de hooggespannen verwachtingen waarmaken en ons onmiskenbare talent verzilveren in de zo verdiende promotie. En dan die dramatische wedstrijd tegen Amstelveen - van de weeromstuit is het Vermaledijde Vijfde zomaar, en vermoedelijk per ongeluk, wedstrijden gaan winnen, om onze vermeende non-promotie op te vangen met een non-degradatie! Wraak, zeg ik u, wraak! Het Vastgeroeste VAS zou eraan moeten geloven. Bloed wilden wij zien, zweet, tranen. Lage trucs, gemeen spel, oorlog, moord en doodslag. Wij werden niet teleurgesteld - behalve door Wilbert natuurlijk.

Marc, gladiator van het eerste uur, was als eerste klaar. Tegenstander mishandelde zijn Siciliaan, en werd matgenet en voor de zekerheid gespiest aan de drietand. Nirav had opnieuw het eerste bord opgeëist, en wit, en wie zou hem tegen durven spreken! De tegenstander werd systematisch uitgedund en in het eindspel afgemaakt. 2 – 0. Intussen klonken irritante piepjes van nabij het bord van Wilbert. Het was zijn vriendin die wilde vragen hoe je spruitjes schoonmaakt en wat je tegen krampjes moet doen. Daar winnen we de oorlog niet mee, Wilbert! En dat na de desertie van vorige ronde. (Hij won wel). Jos zette zijn kruisvaart in de promotieklasse voort en na een onnavolgbare serie misvattingen en blunders waadde hij in het kniehoog opklotsende bloed van zijn tegenstander: 4 – 0. Zelf had ik, zoals gebruikelijk in de Steinitz-Fischer-variant, al snel een pion meer bij winnende aanval. Ik maakte daarbij een mentale blunder, want ik had na een afruil niet door dat ik nog steeds die pion meer had – is me in 30 jaar nog nooit gebeurd! Door agressief maar zwak spel mijnerzijds bleef tegenstander Mol lang met zijn kop in de strop hangen, zonder dat deze beslissend werd dichtgetrokken. Met nog 2 minuten op de klok en bij de stand van 4 – 0, weigerde ik een remiseaanbod, om met bloeddoorlopen ogen het uitgestelde vonnis alsnog te voltrekken. 5 – 0.

De beschaving moest komen, het spijt mij het te moeten zeggen, van de aanwezige vrouwen. Annemarie, meestal toch niet vies van een sliding met twee benen gestrekt, pacificeerde haar tegenstander en ex-clubgenoot. Sietske, de tegenstander van Jack, ging met afgemeten precisie te werk en drukte zonder bloedvergieten een verdiend punt. 5,5 – 1,5. Invaller Erik is geen vrouw, maar hij sloot zich solidair aan bij het beschavingsoffensief, en remiseerde. 6 -2 dus en ja hoor, wij lopen in bordpunten al in op het Lanterfantende Laurierboom – met dank aan het Aanstormende Achtste. Een eenvoudige overwinning met 7 – 1 in de laatste ronde volstaat nu al om ons verdiende kampioenschap op te eisen.

Reactie achterlaten