Na een paar jaar ben ik dus weer terug bij Caïssa. Na het vele reizen voor eerst ChessVibes en sinds 2013 Chess.com heeft de vliegschaamte er ook bij mij hard ingehakt (ahum) en het bevalt me uitstekend om (veel) meer tijd in Amsterdam door te brengen. Om mijn schaken weer een beetje op te krikken was er maar één devies: de strenge tucht van de interne competitie.
Hoe erg was het? Nou, voor het eerst een heel KNSB-seizoen draaien zonder ook maar één partij te winnen. Zo erg.
En bizar genoeg heb ik in dit nieuwe seizoen alweer zes partijen gespeeld (één in de match Laurierboom-Caïssa, vier intern en één voor de bond) en nog altijd niet gewonnen. Winnen… wie herinnert mij hoe dat ook alweer moet?
Deze partij tegen Peter van der Vlis was de leukste tot nu toe. Ik speelde misschien ietsje onder mijn rating maar ik vind dat mijn tegenstander een stuk sterker speelde dan zijn rating en daarmee waren we dus vrij aardig aan elkaar gewaagd.
Ik moet zeggen dat de klok een extra tegenstander voor mij was; aan het eind geef ik remise met drie minuten over, tegen iets van twintig voor hem. De roest is nog niet volledig uit de hersenen geblazen. Ik was nog wel zo van plan om tijdnood te voorkomen. Maar de stelling was veel te interessant!
Peter Doggers (2135) -
Peter van der Vlis (1641),
2019.10.01
Leuk dat je het verslag op de site hebt gezet Peter. Het was zonder twijfel mijn beste partij in jaren. Ik heb ervan geleerd dat ik juist ook tegen sterke tegenstanders gedurfd moet spelen (met o.a. h5 en bewust niet rokeren).
Verder was het ook een Clash der speelstijlen. Jij die je zetten dieper doordenkt, ik als intuïtieve speler wiens zetten vaak gebaseerd zijn op ‘dit moet goed zijn’ (en dus zelden of nooit in tijdnood komt). Dat heeft mij in dit geval een 1/2 punt opgeleverd.
En die overwinning van jou zit eraan te komen.