Caissa 5 is aan een typisch Caissa 5 seizoen bezig. Handhaven we ons wel, handhaven we ons niet? Met als onderliggende, steeds terugkerende vraag: is Caissa als club sterk genoeg om 5 teams in de KNSB te hebben?

Maar die vraag moet je je niet stellen als de klok wordt aangezet, dan gaat het om de partij, de wedstrijd. En die moest hoe dan ook gewonnen worden. Nu hadden we vorig jaar ook van ASV 2 gewonnen, dus dat gaf alvast een psychologisch voordeeltje.

Het gaat zoals altijd. Na het eerste uurtje openingsstress  spreek ik Angelo aan. ‘We staan niet slecht toch?’  “Nee, we staan zelfs wel goed, maar wacht maar af, over een uur is alles anders’. Dat nog maar net gezegd hebbende, geeft de tegenstander van Angelo op. Niet omdat-ie nog even naar de Gamma moest om een rookmelder te kopen, maar vanwege een blunder. Dat is een meevaller.

Angelo is inmiddels rondlopend captain en wordt somberder en somberder. En hij heeft gelijk, want Olaf verliest terwijl hij een pion meer heeft door een, zoals hij het zelf formuleert, Stappenplan 1 blunder. Inmiddels staat Martijn een pion achter, staat Marc minder, krijgt Jos remise aangeboden (moet weigeren) en weigert Ivgeniy, zonder overleg, remise. Zelf lijk ik beter te staan en Wim, ja, die moet natuurlijk winnen met zo’n stelling.

4-4 lijkt het maximale. En dat is onvoldoende om onszelf te handhaven.

Maar de kansen keren. Martijn weet een verloren stelling naar remise om te buigen. Hetgeen hij terecht viert als een overwinning. Marc wint zelfs. Bravo. Net als Wim. Hulde. Helaas verliest Evigny. Tans pis. Resten ons twee partijen die allebei gewonnen lijken. Die van mij en Jos.

Ik laat me door een teveel aan spanning zand in de ogen strooien en moet in remise berusten. Maar Jos, Professor Jos maakt ons allemaal de pis lauw. Hij krijgt remise aangeboden. Bij remise hebben we de matchpunten binnen.  Verliest Jos, dan is degradatie onvermijdelijk. Jos weigert met de woorden ‘Mag ik ook winnen?’ Om daar direct een merkwaardige, niet bepaald winnende zet aan toe te voegen. Later zei Jos dat zijn besluit om door te spelen hoogmoedig was, maar gelukkig won hij en daarmee het team. Met nog één wedstrijd te gaan, kunnen we ons nog handhaven. En anders wordt het volgend seizoen baggeren in de slufter.Het gaat spannend worden de laatste ronde. To be continued.