In 2016 mocht ik meedoen met de Haarlemse Meesters tienkamp, maar als normjager. Toentertijd lukte mij het niet om een norm te behalen, en scoorde 4 punten uit 9 partijen. Dit jaar werd ik opnieuw uitgenodigd, maar deze keer als Internationaal Meester. Met zes overwinningen en drie remises mocht ik nu mijn naam (uiteindelijk) op deze prestigieuze toernooi bijschrijven.

Vóór de vijfde ronde, stond ik al bovenaan met 3,5 punten met overwinningen op FM’s Bart Gijswijt, Danny de Ruiter en op IM Gerard Welling. En remise tegen de Duitse Fide Meester, Guntram Hainke.

In ronde vijf zat ik met de zwarte stukken tegenover de Vlaamse Fide Meester, Nathan de Strycker. Nadat ik in het middenspel een vrij simpel tactiek over het hoofd had gezien, moest ik lang verdedigen voor het halfje. Na 30 zetten lang verdedigen, kon ik uiteindelijk de Toren afruilen en remise bereiken dankzij de ongelijke Lopers eindspel.

De volgende ronde mocht ik met de witte stukken tegen een Internationaal Meester in de Meestergroep, Piet Peelen. Uit een Grünfeld verdediging kwamen we snel in een eindspel terecht dat niet zoveel winstkansen bood voor beide kanten. Aangezien mijn tegenstander op de 26ste zet nog 4 minuten op de klok had voor 14 zetten, en dat een overwinning voor mij zou betekenen dat ik met een punt voorsprong op de nummer 2 bleef, besloot ik voor de winst te gaan door lichte stukken op het bord te houden. Een beslissing dat wellicht velen zouden afraden, aangezien het Loperpaar sterker is dan Loper en Paard in een eindspel met pionnen op beide flanken. Vlak na de tijdcontrole dacht mijn tegenstander dat hij blunderde, en daardoor ging hij voor het Toren + Loper tegen Toren + Loper + Paard eindspel in. Waarschijnlijk was dit eindspel remise te houden, maar zeker niet als je op increment moet spelen.

Met twee overwinningen in rondes zeven en acht, had ik de kampioenschap veiliggesteld met anderhalf punt meer dan de Franse Fide Meester Jérémy Moucheroud tegen wie ik nog in de laatste ronde moet spelen.

Aangezien ik al met 7 punten uit 8 partijen de kampioenschap gewonnen had, was wat dat betreft geen eer meer in de laatste ronde te behalen. Daarom besloot ik tegen de Fransman gezonde zetten te spelen en met een snelle remise de kampioenschap ongeslagen af te sluiten. Een remise voor de Fransman betekende voor hem zijn eerste IM-norm en daarom aarzelde hij niet mijn remiseaanbod aan te nemen.

Hierbij mijn partij tegen IM Piet Peelen.

Voor de eindstand en indelingen van de rondes, verwijs ik de lezer naar de link van het toernooi:

https://www.haarlemse-meesters.nl/2019/meestergroep/stand-en-indeling/