Zaterdag 26 september mochten we naar Rotterdam om daar te spelen tegen het tweede team van de landskampioen; Charlois Europoort 2. Op papier een veel sterker team dat ruim van ons zou moeten kunnen winnen. Maar dat pakte heel anders uit. De beslissing om Ton van Nieuwkerk, ook wel de Muur van Monnickendam genoemd, op bord 1 te zetten bleek de juiste. Ton hield moeiteloos remise. Op bord 2 en 3 wonnen Angelo en Olaf hun partijen. Olaf had weinig tijd, maar had alles zo goed bekeken dat zijn tegenstander er niet aan te pas kwam. Zelf verloor ik aan bord 4. In een volstrekt gelijke stelling liet ik me verleiden om actie te ondernemen. Toen ik beetje bij beetje beter kwam te staan, werd ik overmoedig. Vervelend karaktertrekje, waarover verderop meer. Aan bord 5 verloor Jos, maar op het bord ernaast won Lance een goede partij. Helaas verloor Wim aan bord 7, maar Marc won aan 8. Een tikje verbijsterd concludeerden we dat we met 4 1/2-3 1/2 hadden gewonnen van een team dat vorig jaar bijna naar de tweede klasse was gepromoveerd. Dat was goed voor het zelfvertrouwen.
Twee weken later, zaterdag 10 oktober, speelden we onze tweede wedstrijd. Thuis tegen het HWP Haarlem 2. Een aanzienlijk minder sterke tegenstander dan Charlois Europoort. Bovendien een tegenstander die de eerste ronde verloren had. De vooruitzichten waren gunstig. En na een paar uur spelen stonden we er heel goed voor. Marc had een winnende koningsaanval en maakte het prima af. Helaas verloor invaller Peter Hoomans iets na Marc z’n overwinning. Ton stond wat materiaal achter maar had nog kansen. Olaf, Jos en Angelo hadden een min of meer gelijke stelling. Lance was z’n tegenstander ouderwets naar de keel gevlogen(helaas ten kostte van bedenktijd) en ik was mijn tegenstander zet voor zet positioneel aan het opbrengen. Het zou zeker 4-4 worden, maar wellicht zelfs tot een overwinning leiden. Het liep anders. Jos mistte een goed voortzetting en kwam niet verder dan remise. Ik -zie dat karaktertrekje – stond huizenhoog gewonnen en werd weer overmoedig. In de eindstelling was het nog steeds gewonnen, zo bleek later, maar gedesillusioneerd bood ik remise aan. Dat was een kostbaar halfje. Want hoewel Lance weer prachtig won, verloor Angelo en kwam Olaf niet verder dan remise. Ook na een goede voortzetting te hebben gemist. Alle ogen waren gericht op wat Ton aan bord 1 zou doen. Dat was slecht voor het hart, wat daar gebeurde. Niemand wist eigenlijk wat het zou worden, maar wit had het goed gezien en maakte het fraai af. 3½ – 4½. Voer voor psychologen, dat vijfde team dat alleen van veel sterkere tegenstanders kan winnen. Ik ga u op de hoogte houden.
