Het slot van de competitie is razend spannend. Er zijn nog 3 clubs die kunnen degraderen, Utrecht, de Waagtoren en wijzelf. Volgende week tegen Utrecht dus de opdracht was nog nooit zo duidelijk, punten pakken.
Onze tegenstander was BSG2, een team met veel sterke spelers en ook zon 50 punten hoger. Voor hen viel er niet veel winst meer te behalen en ze kwamen volgens mij ook niet in de sterkste formatie voor de dag. Ik weet niet precies het scoreverloop meer, aangezien ik te druk was met mijn eigen partij.
Martin speelde op bord 1 een solide remise en hij was snel klaar. Dennis had lang een iets betere stelling, maar gaf plots een stuk cadeau waarna het uit was, flink balen! Angelo op 3 kwam niet lekker uit de opening met tegengestelde Rochades maar de tegenstander was net sneller met een koningsaanval. Angelo wist dit nog lang te keepen, maar het mocht niet baten.
Op bord 6 speelde Cees ook een gedegen remise. Hij kreeg thuis spijt het einde van de partij te missen wat hem nog nimmer gebeurd en kwam met toestemming van het thuisfront terug om het team aan te moedigen. Kees Sterrenburg triomfeerde na een mindere reeks in de competitie. Hij dacht even in te kunnen pakken na een koningsaanval, die echter te opportunistisch bleek. Zijn tegenstander had niet de hulptroepen paraat om de aanval sluitend te maken en Kees drukte hem daarna netjes van het bord af.
Ik speelde tegen Bert Kieboom die een variant van het Caro-Kann speelde wat mij relatief veel bedenktijd kostte en een drietal zetten met hetzelfde stuk in de eerste 6 zetten. Het bleken gelukkig terechte zetten en ik kon de partij naar mijn hand zetten.
Alle ogen nu op Olaf gericht die in een lastig eindspel zat met een toren en 2 pionnen tegen toren en pion. Olaf manoeuvreerde de stelling langzaam naar winst, erg knap omdat het er lang als remise uitzag.
Aldus toch nog gelijk: 4-4 en het oh zo belangrijke matchpunt waardoor we voor volgende wedstrijd tegen degradant Utrecht waarschijnlijk aan remise al voldoende hebben.
