We hebben inmiddels een zekere routine opgebouwd met het inrichten van de zalen in  De Meevaart. Om 12.40 waren we al klaar met opbouwen. Veel te vroeg  voor mij, de nerveuze schaker. Tegelijkertijd kun je dan wel rustig je opstelling aan de wedstrijdleider overleggen, je eigen plekje innemen en de verwarming uitzetten. Wij moesten deze wedstrijd winnen- sowieso moet je altijd elke wedstrijd winnen vind ik -omdat we het niet al te best doen dit jaar.  Pas om kwart óver een waren alle borden bezet.  Twee uur later stond het al 2,5-0,5 voor de onzen. Rob won aan bord 1. Aad aan bord 2. En Bert speelde remise aan bord 3. Een geweldig begin.  Zelf wachtte ik op  de genadeklap van mijn tegenstander, maar aan de rest van de borden stonden we prima, 5-3 minimaal leek me. Tot mijn tegenstander een Donneriaanse blunder maakte en het direct kon opgeven.  Toen ook Olaf zijn partij won, leek een monsterzege binnen handbereik. Helaas raakte Roel een beetje van slag door tijdnood die geen tijdnood was. Hij besloot in gewonnen stelling het zekere voor het onzekere te nemen en herhaalde de zetten. Scheelde een halfje. René verloor aan bord 8. Wat ging er mis René vroeg ik, ja… het is niet zo mijn seizoen antwoordde hij. Hadden we nog Evgeniy. Stond de hele partij beter, kon vast ergens winnen, liet het naar remise verzanden, miste een fraaie patwending…. en verloor uiteindelijk nog. Inderdaad: 5-3 dus. Wel gewonnen, maar  niks bereikt. Want onze directe concurrent, Leiderdorp, won ook. Van de koploper nog wel. Er resten ons nog twee wedstrijden. Tegen de nieuwe koploper, Oestgeest en tegen één van onze degradatieconcurrenten: inderdaad Leiderdorp.  Zie ik daar een déjà vu voorbijkomen?