We waren op RBT (Rob Bödicker tijd) in Almere. Fiks te vroeg dus. Zelf krijg ik daar altijd de zenuwen van. Anderen geeft het juist rust. We konden in ieder geval op tijd beginnen. Dat is dan weer een voordeel van de RBT.

Wie om 14.00 binnen zou zijn gelopen en een einduitslag had moeten geven, zou Caissa hebben laten winnen. Om 15.00  was dat vast nog duidelijker geweest.  Ik had op dat moment mijn partij al gewonnen en ook Roel leek rechtstreeks op weg naar een sprankelende overwinning. Aan de andere borden stonden we gelijk of beter.

De eerste (kleine) teleurstelling was de remise van Roel. Later kwam hij zich verontschuldigen de winst niet te hebben gevonden, de lieverd, maar dat was ook best wel heel ingewikkeld in dat Koningsgambiet.

Onderwijl was ik zeer content over de eerste twee borden. Aad weerde zich kranig, stond minstens gelijk en Rob kwam- zoals hij dat zo goed kan – elke zet ietsje beter te staan.  Ook Avni en Evgeniy kwamen elke zet beter te staan.  Rechts van mij stond Bert twee pionnen achter maar hij had altijd remise binnen handbereik. Links van mij had Rene een dame tegen een paar stukken. Moest ook wel goed komen.  Schijn bedriegt. En niet alleen schijn. Aad pakte een pion op d6 waarmee hij een vrijpion voor zichzelf creëerde. Helaas deed hij exact één zet later een minder goede zet en kon meteen opgeven. Die had ik niet zien aankomen. En Aad ook niet. Rene had een dame genomen. Zijn tegenstander kreeg daar drie stukken voor, maar die stukken waren zo gruwelijk sterk dat die dame een schim van zichzelf werd. Jammer.

Bert stond dus 2 pionnen achter maar had een actievere stelling en heel veel tijdvoordeel. Hij kon sowieso remise maken maar probeerde de partij toch nog naar zijn hand te zetten. Kan ik alleen maar heel veel waardering voor opbrengen. Tegenstander hield ondanks zijn tijdnood het hoofd heel koel en Bert kon niet anders dan toch eeuwig remise maken.

Bodicker won. Rustig. Gestaag en berekend.

Hadden we Evgeniy en Avni nog. Evgeniy had inmiddels een pion meer.  Versus eerst een pion minder. (Het verschil is twee he!) Toen raakte hij het spoor bijster. Hij had kunnen winnen. En later remise kunnen maken. Maar het nulletje werd zijn deel.

Goed. Dan zou Avni het wedstrijdpunt toch zeker wel binnen harken?  Maar Avni kon de juiste weg naar de winst niet vinden. Hij maakte het zichzelf zo gruwelijk moeilijk dat hij uiteindelijk blij mocht zijn met remise. Zijn tegenstander koos voor het teambelang en voor de wedstrijdpunten. Almere-Caissa 4 werd 4  1/2-3 1/2 .

We konden winnen. Maar we konden de winst niet vinden. 7 oktober keren we als herboren op het wedstrijdtoneel terug.

Groet, Kees Sterrenburg