Afgelopen dinsdag mocht het tiende aantreden voor de tweede competitiewedstrijd. Thuis deze keer, in de vertrouwde kelder. Enkele weken geleden hadden we het jeugdige team VAS 8 verslagen in een uitwedstrijd, nu speelden we tegen ENPS 4. Geen jonge talentjes deze keer, maar taaie ervaren heren. Koffie en kruidenthee in plaats van cola en sinas.

Op het eerste bord speelde Aleks met zwart tegen André van Rijn de Alapin-variant van het Siciliaans. Aleks gaf in de opening een pion weg maar kreeg daar wel enige compensatie voor terug: de dames werden afgeruild en wit kon niet meer rokeren. De vervolgzetten van Aleks waren niet optimaal waardoor zijn tegenstander beter kwam te staan, maar daar kon hij niet helemaal goed mee omgaan. Een verkeerde zet werd door Aleks genadeloos afgestraft, en tien zetten later gaf zijn tegenstander het op.

Op bord twee speelde ondergetekende, Writser. Ik had er niet aan gedacht dat de kleurvolgorde aan de borden thuis anders is dan als je uit speelt. Met andere woorden: ik had me mentaal voorbereid op een partij met zwart maar ik had wit. Enfin, er bestaan ergere problemen. Ik speelde tegen René Nooteboom en belandde in het IJslandgambiet (1.e4 d5 2.ed Pf6 3.c4 e6). Mijn tegenstander kende de theorie duidelijk wat beter dan ik. Na een pion in de opening offerde René achtereenvolgens een loper en een kwaliteit waardoor mijn koning midden op het bord belandde. Ik moest mijn dame offeren om niet mat te gaan en zo arriveerden we in een eindspel met mijn twee torens tegen een dame en twee pionnen. Helaas stond mijn koning nog steeds midden in de vuurlinie. Op dat moment heb ik Ti maar even gewaarschuwd dat ik waarschijnlijk ging verliezen. Echter, mijn tegenstander vond de stelling lastig en met nog tien minuten op de klok bood hij remise aan in een stelling die ik (en thuis de computer) als verloren beschouwde. Na afloop begreep ik dat René vroeger lid van Caissa was. Wellicht dat ik daarom met een remise ontsnapte.

Op bord drie speelde Paul. Hij was al op de tweede zet uit theorie en raakte snel in de verdrukking. Juist toen hij zich daar uit wist te worstelen beging hij een fout waardoor hij weer klem kwam te staan. Zijn tegenstander wist daar gelukkig niet van te profiteren. Op een gegeven moment kon Paul een stuk winnen maar was bang dat zijn koning dan te veel bloot kwam te staan en koos voor een eindspel met een klein voordeeltje. Juist toen hij gewonnen stond blunderde hij in tijdnood een stuk en kon opgeven. Op dat moment was het al laat en stond een hele menigte mee te kijken met de partij. Een leuke setting om te blunderen. Met een verwilderde bos haar en een lege blik in zijn ogen spoedde Paul zich naar de bar.

Op vierde positie speelde Marnix naar eigen zeggen een “aardige partij” waarin vele wegen naar de overwinning leidden. Na geslaagde invalbeurten in het vierde (wedstrijdverslag) en het zevende had Marnix toch nog last van plankenkoorts. Achteraf gezien was het niet nodig, zoals de onderstaande partij laat zien.

Ti speelde op het vijfde bord tegen iemand die de eerste wedstrijd op het eerste bord speelde en nu op het vijfde bord. Een sluwe opstelling van de vijandelijke teamcaptain of gewoon toeval? Wat het ook was, het pakte niet goed uit voor ENPS. De tegenstander opende met d4. Ti ontwikkelde rustig haar stukken en won al vrij snel een pion. Ze moest daarvoor wel haar sterke loper op g7 ruilen tegen een paard op c3. Vervolgens kon Ti dames ruilen en bleken de torens van de tegenstander erg knullig te staan. Het initiatief lag bij onze teamcaptain en dat wist ze uit te buiten. Net als Marnix een soepele overwinning.

Op het zesde bord had Steven wit en die belandde in een Caro-Kann. Hij is naar eigen zeggen geen expert in deze opening en daardoor ging het al snel verkeerd. Toen Steven in het middenspel een pion ging verliezen schoof hij een andere pion ongelukkig door. Hierdoor raakte hij behalve de pion ook nog een paard kwijt. Steven speelde tegen beter weten in nog een paar zetten door maar de partij was eigenlijk al gespeeld.

De tegenstander van David stond op een gegeven moment iets beter maar bood remise aan op een moment dat ons team aan een half puntje genoeg had voor de overwinnnig. David sleepte dus een halfje binnen maar was niet echt tevreden over zijn partij – toen hij wegliep bij zijn bord keek hij zo chagrijnig dat ik ervan overtuigd was dat hij verloren had. En uitgelachen was door zijn tegenstander. En een lekke band had. Gelukkig bleek dat niet het geval te zijn.

Matthijs had op bord 8 een stuk geofferd voor twee pionnen maar kon, met goedkeuring van Ti, vrij snel een half puntje zeker stellen.

En daarmee waren de benodigde punten (en dus de overwinning) binnen. Naar mijn bescheiden mening werden we een beetje geholpen door onze tegenstander, die in een must-win situatie voor het team vrij makkelijk een remise aanbood.