Ondanks een niet-geslaagd seizoen kan Caissa toch claimen dat zij het kampioenschap van klasse 1B voortijdig heeft beslist. Na in januari een van de twee topteams uitzicht op de titel ontnemen en een kansloze nederlaag tegen de vroegtijdige kampioen in de vorige ronde, hielden wij in ronde 8 de laatste concurrent op remise. Trots? Nee, want aan het begin van het seizoen hadden wij natuurlijk ook onze aspiraties. Vooral omdat wij het jaar daarvoor onze klasse hadden bewezen door ondanks uiteindelijke degradatie het de mede-meesterklassers moeilijk te maken om van ons af te komen. De potentie is er. Dit jaar middenmoot, volgend jaar beter.
Onze tegenstander was Wageningen. Het team in vorm. Onder leiding van een losgeslagen Timman (7½ uit 8) hebben zij het hele jaar de tweede plek in de klasse bezet. Op rating waren wij favoriet. Gezien het spel dit jaar mochten zij deze rol ook claimen. Het werd een hard bevochten 5-5 en die uitslag lijkt terecht. In ieder geval als je de topvorm van Timman meerekent. Sleutelpartij was de klassieker Timman – van der Sterren. Onze grootmeester leek na de opening groot voordeel te hebben. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik onvoldoende van deze partij te hebben gevolgd om hier meer over te zeggen. Hoe het ook zij, het voordeel werd omgebogen naar een slechter eindspel dat uiteindelijk werd verloren.
Verder gingen er nog twee halve puntjes heen en weer. Hans Ree maakte het tegenstander Afek steeds maar lastig in een verloren eindspel en wist op het laatst remise uit het vuur te slepen. Gelukkig maar, want ondanks de tussenstand van 4½ – 3½ was er verder weinig om op te hopen. Eerder in de wedstrijd kreeg Michael Wunnink minder dan hij verdiende. Hij bewees zijn niveau door IM van der Eijk van het bord te spelen – maar wist de beslissende klap niet toe te brengen. Michael is de man in vorm. Hoe zit dat toch met jonge vaders dat zij de sterren van de hemel gaan spelen. Neem Michael – of Hugo! Beiden ruimschoots topscorer van hun team. Ik wacht af tot Cas weer op de club verschijnt om dit oordeel te bevestigen.
Volle punten kwamen bij ons van de staartborden. Invallers Piet van der Weide en Jack Blanchard zetten rustig hun tegenstanders van het bord. Als man uit vorm bewees ik dat ik na jaren als zwartspeler weer de witte kleur moet verkiezen door mijn 1½ uit 6 met zwart enigszins te compenseren met een volle score achter de witte stukken. Een overtuigende partij, zo vond ik zelf, tot analyse bewees dat ik een hele partij mijn best deed om mijn voordeel kwijt te raken en een faux-pas van mijn tegenstander in tijdnood nodig had om eindelijk iets beslissends te doen.
Volgende ronde naar Den Bosch om te verzorgen dat wij het seizoen met een plusscore eindigen.
van der Hoeven, Gertjan (0) -
Torn, Bert (0),
2012.03.31
