De heren grootmeesters van beide teams wisten elkaar aardig te ontlopen, zo speelde Ivo op bord 2 tegen de sterke Fedorchuk. Wat daar allemaal gebeurde is na te spelen in bijgevoegde partij.

Michael speelde tegen John van der Wiel. Spelen tegen een GM is natuurlijk altijd leuk, tenminste als het een “echte” partij wordt. Helaas voor Michael was hier totaal geen sprake van. Michael vergiste zich in de opening(wisselde wat varianten om) en kreeg een wel heel mooi schoolvoorbeeld van een eindspel van een vreselijke loper tegen een prachtig paard. Uiteraard wist van der Wiel hier wel raad mee.

Dat waren dus 2 niet geheel onverwachte nullen, maar wij hebben natuurlijk ook 2 grootmeesters. Paul boekte zijn derde overwinning dit seizoen. Een eindspel met een kwaliteit tegen een pion meer werd soepel tot winst geschoven. Hans heeft dit seizoen al 2 maal een gewonnen stelling volledig in rook zien opgaan. Ook nu leek er weer iets mis te zijn gegaan, maar het liep ditmaal met een sisser af. Een toreneindspel met een pion minder werd moeiteloos op remise gehouden.

Rob speelde een slap systeempje tegen de Grünfeld, het echte werk durfde hij niet aan. Ook hij wisselde 2 zetten om, zijn tegenstander profiteerde hiervan en er ontstond een waanzinnig ingewikkelde stelling, waarvan ik het oordeel niet weet. Het werd in ieder geval remise.

Arno, nog niet op dreef dit seizoen, verdubbelde zijn externe score door een keurige overwinning. Vanuit een Grünfeld kon Arno afwikkelen naar een goed eindspel. Het leek er in eerste instantie op dat het een lange zit zou worden om dat uit te melken, maar in plaats daarvan werd de tegenstander binnnen no-time gewoon mat gezet.

Van de partij van Robert heb ik weinig meegekregen. Veel tijdverbruik in de opening is me opgevallen en een tijdnood duel, waar Robert uiteindelijk ten onder ging.

Hugo, die de score had geopend, had weer eens een vlotte aanvalspartij. Hoe dat ging is ook na te spelen in bijgevoegde partij.

Zelf speelde ik op bord 10 en kreeg de ruilvariant van de Caro-Kann op het bord. Een tegengestelde rochade, voor de Caro-Kann zeer ongebruikelijk, leverde een pionnenstorm op richting de koningen, waarbij mijn aanval uiteindelijk iets gevaarlijker bleek.

En zo stond het 5-4 voor ons, met alleen Enrico nog aan het spelen. De voorspellingen van de teamgenoten kwamen ongeveer allemaal op hetzelfde neer: “Het kan nog alle kanten op”. Bijna alle stukken stonden nog op het bord en de stelling leek in evenwicht. Toch leek Enrico gaandeweg voordeel te krijgen, snoepte een pionnetje mee en kreeg zeer actief stukkenspel. Helaas, op het moment dat er geoogst moest gaan worden(ik weet niet helemaal zeker of dat kon), had zijn tegenstander een paardvork en was Enrico een toren armer. En zo werd het 5-5. Na 5 ronden zijn we zo goed als uitgespeeld, zowel degraderen als promoveren is zeer onwaarschijnlijk. Net als vorig jaar moeten we maar weer genoegen nemen met een rol als grauwe middenmoter.