De score in de wedstrijd werd geopend door een aantal degelijke, maar niet zonder strijd geleverde remises van Marc Overeem en Robert Kikkert. Dit werd gevolgd door de niet minder zwaarbevochten remise tussen GM Paul van der Sterren en GM  John van der Wiel, die elkaar waarschijnlijk al tientallen keren hebben bevochten achter het schaakbord. De rivaliteit is wellicht niet zo sterk als pakweg 20 jaar geleden, maar de strijd was er niet minder scherp om. In een spannende stelling volgde een plotseling einde door driemaal dezelfde stelling: remise. Ivo Timmermans kon de degelijke verdediging van zijn tegenstander niet omver krijgen en moest berusten in remise. Het eerste winstpunt kwam van Rob Witt die met subtiele manoeuvres zijn tegenstander steeds verder in de knoop speelde en uiteindelijk tactisch kon toeslaan. Bij GM Hans Ree was het in de opening al een beetje mis gegaan, waarna hij op creatieve wijze probeerde het tij alsnog te keren. Hij kwam een eind, maar uiteindelijk kon hij toch niet voorkomen dat zijn tegenstander afwikkelde naar een gewonnen eindspel. Daarmee kwam de stand op 3-3 na de tijdnoodfase.

De balans opmakend van de resterende 4 borden, bleek al snel dat alleen een wonder Caissa nog zou kunnen  redden. De stellingen van de Caissanen varieerden van een tikkeltje minder (Arno), duidelijk minder (Hugo), waarschijnlijk verloren (Rogier) tot totaal verloren (Michael). Als ik op dat moment had gezegd dat we uit deze vier partijen nog 2,5 punt zouden halen, had waarschijnlijk niemand mij gelooft.

Michael speelde tegen IM Peter Gelpke een waanzinnig interessante partij. Een ongebalanceerde materiaalverhouding van dame (Michael) tegen toren, paard en pion (Gelpke) maakte de stelling hoogst onduidelijk. Een liefhebber als Michael moet er van gesmuld hebben om zich eens grondig te verdiepen in de subtiele finesses van deze razend ingewikkelde partij. Nadeel is alleen dat dit echt zeeën van tijd kost. Al op zet 20 zat Michael in zijn laatste minuut en moest hij dus op de increment van 30 seconden nog door tot zet 40. Ondanks dat de tijdnood tegenwoordig niet zo extreem wordt als in het tijdperk van voor de increment, lukte het hem toch niet om het overzicht over de stelling te behouden. In de tactische mêlee verloor hij materiaal en na de 40e zet resteerde een ruïne die hij maar snel voor gezien hield.

Zelf (Hugo) was ik na onnauwkeurig spel in de opening in een eindspel met een pion minder beland. Het materiaal was echter behoorlijk gereduceerd waardoor ik nog goede hoop hield op remise. Gelukkig had mijn tegenstander niet het geduld om dit eindspel eens uitgebreid af te kluiven. In plaats daarvan speelde hij zijn pionnen wat al te frivool naar voren, waardoor de winstkansen nog kleiner werden. Ook daarna vond mijn tegenstander het niet nodig om mijn verdediging nog verder op de proef te stellen. Een voor mij benauwde remise was het resultaat.

Zo was de stand 3,5 – 4,5 met alleen Rogier en Arno nog bezig.

Na deze wonderbaarlijke ontsnapping was alleen Arno nog bezig. Tussenstand: 4,5 – 4,5.

Caissa wint met het kleinst mogelijke verschil van DD: 5,5 – 4,5.