Vaste spelers Rob Witt en Jasel Lopez waren afwezig en twee invallers waren opgetrommeld: Paul van der Sterren en Bert Bödicker. Laatstgenoemde had een ongelukkige invalsbeurt. Gezeten aan het tiende bord overzag Bert een schaakje in de opening dat meteen een stuk kostte. Zelf was ik (5,z) naar de speelzaal gekomen om een leuke partij te spelen maar mijn tegenstander Jan Selten dacht daar anders over. Hij greep de eerste de beste gelegenheid aan om zetherhaling te forceren. Op zichzelf kon ik daar best uitlopen maar dan ten koste van een mindere stelling. Dat gunde ik hem niet. Het nadeel van sommige openingen is dat er een zijvariant bestaat waarbij zoiets aan de hand is. Ik had echter niet met zoveel lafhartigheid rekening gehouden. Een misrekening van mijn kant.
Na twee uur spelen volgden de gebeurtenissen elkaar snel op. Enrico Vroombout (3,z) maakte remise tegen de ene Stork, Michaël Wunnink (6,w) maakte korte metten met de andere Stork en won in twintig zetten. Paul van der Sterren (2,w) verloor tamelijk abrupt. Hij stond goed en dacht dat hij een pion kon winnen, echter zijn ingelaste pionnenruil exf5 kostte een stuk. Intussen stond Alje Hovenga (9,z) huizenhoog gewonnen. Hij overspeelde de tegenstander in het middenspel, won een pion in het toreneindspel en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Zie, het wonder geschiedde. Waar het volle punt al was geteld, werd het materiaal almaar uitgedund en uiteindelijk overzag Alje het enige trucje van de partij. Het werd remise en daarmee was de tussenstand 2,5-3,5.
De overige vier borden gaven geen reden voor optimisme. Arno Bezemer (8,w) had weinig uit de opening gehaald en Robert Kikkert (4,w) stond onduidelijk. De zaak werd er niet beter op toen Marc Overeem (7,z) moest opgeven. In een volledig gelijkstaand dubbel lopereindspel nam hij teveel risico en zette zijn vrijpion op h2. Uiteindelijk ging die pion verloren en er resteerde een hopeloze stelling. Robert moest zich neerleggen bij de remise en zo stond het 3-5 voor de bezoekers.
De positie aan het bord van Hans Ree (1,z) werd door velen ingeschat als lastig maar gaandeweg klaarde de stelling op. Aan het einde kwam Hans zelfs een stuk voor maar er was te weinig materiaal over voor de winst. Ten slotte moest Arno het hoofd buigen voor FIDE-meester Ulrich Dresen. Met het oog op andere partijen had Arno van niets iets proberen te maken, maar hij kreeg de deksel op zijn neus.
De einduitslag werd daarmee 3,5-6,5. De komende twee ronden spelen wij tegen de titelkandidaten HWP Sas van Gent en Apeldoorn. Mogelijk wordt de strijd om het kampioenschap en de degradatie pas in de allerlaatste ronde beslist.
