Met nog drie ronden te gaan en een plek onderin werd het tijd om eens niet te verliezen. Helaas hadden we twee invallers nodig, omdat Theo en Kees waren verhinderd. Laten we hopen dat zij er volgende keer gewoon weer bij zijn. Gelukkig zijn we zo'n brede club dat invallers Aldo en Ridens ons team niet echt verzwakten. Tegenstander Amstelveen 2 miste haar sterkste speler, Jonathan Tan, maar kon daarvoor een sterke invaller opstellen (Michiel Harmsen). Toch is dat -in ieder geval qua elo- een verzwakking.
Ik (bord 2) was met een klein minnetje uit de opening gekomen (een achtergebleven pion op d6). Rond zet 25 bood ik daarom -met toestemming van teamleider Geert- remise aan. Dat nam mijn tegenstander terecht niet aan. Langzaam maar zeker kwam ik tot tegenspel en toen ik eenmaal tot de bevrijdende zet d6-d5 was gekomen bleek het meteen uit te zijn door een zeer ongelukkig opstelling van de stukken van mijn tegenstander.
Omdat ik de hele partij onder druk zat, was ik veel achter mijn bord te vinden. Daarom heb ik maar een glimp van de andere partijen opgevangen.
Geert (bord 3) speelde een Spaanse opstelling en had een kleine plus. Gezien zijn score en ook de sterkte van zijn tegenstander besloot hij remise te spelen. Laf? Misschien. Je kan het ook voorzichtig noemen.
Cees (bord 4) stond al snel onder druk. De stelling leek houdbaar, maar een klein foutje en het zou meteen over zijn. Dat laatste lijkt gebeurd te zijn. Helaas.
Angelo (bord 5) had na drie nullen op rij gevraagd om een wat lager bord. Daar wist hij goed mee om te gaan, wat tegenstander Eric Roosendaal stond de hele partij onder druk. Angelo had een betere stelling met meer ruimte, dat uiteindelijk resulteerde in een mooi punt.
Invaller Ridens (bord 6) gooide met sneltreinvaart zijn zetten op het bord en stond op een gegeven moment een uur voor in tijd bij betere stelling. Helaas kwam de sterke tegenstander goed terug, en werd uiteindelijk tot remise besloten.
Olaf (bord 7) had de hele partij een prettig plusje. Het was klein maar fijn. Omdat Olaf zijn seizoen niet heeft besloot ook hij het rustig aan te doen en niets te forceren. Dus ook hier een voorzichtige remise.
Het staat 3½-2½ en er zijn nog twee borden bezig.
Martin (bord 1) had een klein plusje met wit, maar dat werd al snel geneutraliseerd. Met weinig muziek in stelling bood hij remise aan, maar de tegenstander weigerde resoluut. Langzaam maar zeker kwam deze beter te staan, maar het bleef voorlopig binnen de remisemarge. Een remisetoreneindspel van 1 tegen 1 met beide pionnen op de zevende rij werd Martin uiteindelijk fataal omdat zijn koning zeer ongelukkig stond waardoor de tegenstander een dame met schaak kon halen. Het resulterende dame tegen toreneindspel verloor Martin, met een uur minder tijd op de klok.
Dat betekende dat invaller Aldo (bord 8) het moest doen. Hij had een prettige stelling met een plusje, en meer tijd. Dat beloofde veel. Maar in plaats van kleine zetjes te doen en langzaam de stelling te versterken wilde hij ineens het winstplan vinden. En zo duidelijk was dat allemaal niet. Dit kostte hem teveel tijd, en ook zijn spel leek niet zo zeker meer. Daarop besloot teamleider Geert dat het ook goed was als Aldo remise speelde, wat hij dan ook deed.
Eindstand 4-4. We hebben niet verloren en zijn op de weg terug!
Zukertort Amstelveen 2 2003 - Caissa 5 1988 4 - 4 1. Christopher Brookes 2032 - Martin Bottema 2044 1 - 0 2. Jan Helsloot 2087 - Dennis Breuker 2035 0 - 1 3. Jan Krans 2083 - Geert Veldhuis 1931 ½ - ½ 4. WIM Esther de Kleuver 2058 - Cees Visser 1966 1 - 0 5. Eric Roosendaal 2021 - Angelo Spiler 2057 0 - 1 6. Michiel Harmsen 2061 - Ridens Bolhuis 1981 ½ - ½ 7. Harold de Boer 1937 - Olaf Ephraim 1942 ½ - ½ 8. Jeroen Schoonackers 1748 - Aldo van de Woestijne 1946 ½ - ½
r7 Klasse 3D Rav Mp Bp 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 1. Oud Zuylen 2008 14 34 XX 6 4½ . 4½ 4½ . 4½ 4½ 5½ 2. VAS 2 2013 10 30 2 XX . 5½ . 3½ 4½ 4½ 5 5 3. BSG 2 2027 9 34 3½ . XX 6½ 4 3½ 5 . 6½ 5 4. Santpoort 2093 9 31 . 2½ 1½ XX 4 6 5 7½ . 4½ 5. HWP Zaanstad 1994 8 29 3½ . 4 4 XX 4½ . 4½ 6 2½ 6. Zukertort Amstelveen 2 1978 7 27 3½ 4½ 4½ 2 3½ XX 5 4 . . 7. Kennemer Combinatie 3 1940 5 26½ . 3½ 3 3 . 3 XX 5 4 5 8. Caissa 5 1983 3 22½ 3½ 3½ . ½ 3½ 4 3 XX 4½ . 9. De Waagtoren 2 1926 3 22 3½ 3 1½ . 2 . 4 3½ XX 4½ 10. Utrecht 3 1958 2 24 2½ 3 3 3½ 5½ . 3 . 3½ XX
P.S. Ik heb mijn teamgenoten gevraagd een stukje te schrijven omdat ik zelf zo weinig had gezien en hierboven af en toe mijn fantasie de vrije loop heb gegeven. Hier komen de persoonlijke interpretaties.
Olaf: Ik had na de opening een miniem plusje; maar gebrek aan tijd, energie en moed weerhielden me ervan om het echt te proberen: remise.
Angelo: ik speelde met wit op bord 5 tegen Eric Roosendaal en kwam in de Gotenborg- variant van de Najdorf-siciliaan terecht. Weinig kennis hiervan was gelukkig geen struikelblok en na de opening had ik een wat vrijere stelling. Eric zag een goede bevrijdingszet, die hem gelijkspel zou hebben opgeleverd over het hoofd en met een aardige combinatie creëerde ik een matdreiging die alleen ten koste van (te)veel materiaal kon worden gepareerd. Eric speelde nog even door maar gaf met een blij gezicht op. Die vrolijkheid had waarschijnlijk andere oorzaken want van diverse Caissanen hoorden we dat Eric op latere leeftijd de liefde was tegengekomen!
Geert: in de spaanse opening koos ik voor een zijvariant waar ik me eens in heb verdiept en ook op internet bij vluggeren wel redelijk succes had. Het zgn Worral gambiet, waarbij De2 en c3 en d3 worden gespeeld en ik daarna afwacht welke kant ik rocheer afhankelijk van mijn tegenstander en d4 uitstel. In dit kat en muis spel raakte mijn sterkere tegenstander langzaam de weg kwijt en deed een aantal mindere zetten zonder plan volgens mij. Zo kwam ik wel beter te staan, met nog 10 min op de klok elk zag ik echter niet hoe het in winst om te zetten. Mijn tegenstander bood remise aan, welke ik na enig overpeinzen heb geaccepteerd. Een wat laffe remise, maar ieder punt of half punt zijn in de strijd tegen degradatie erg van belang.
Cees: ik speelde met zwart tegen Esther de Kleuver. Na een rustige opening en gelijk opgaand middenspel dacht ik erg lang na over een aanvalsmogelijkheid waar ik (terecht) besloot van af te zien. Deze tijdsinvestering was teveel gevraagd en een zet later wreekte zich dat door een domme zet (Kd7) in plaats van 0-0 waarna alles onder controle was gebleven. Van een gelijke stelling werd het snel een erg slechte en het pleit was een paar zetten later beslecht. De les die ook hier weer relevant was (ik onthoud deze les nooit, maar voor de jongere lezers kan dit een nuttige tip zijn) is “zorg dat je (op tijd) rocheert” en alles komt goed.
