Dankzij onze kopman Dimitri staan we dit seizoen elke wedstrijd met 1-0 voor(6 uit 6 tot nu toe!). Maar deze wedstrijd viel dat wel erg letterlijk te nemen. Zijn tegenstander (en die van mij) kwam namelijk niet opdagen. Hun namen werden opgelezen door de arbiter, maar de stoelen bleven leeg. De spelers van Vianen bleven allen onverstoord achter hun bord zitten tijdens het eerste uur. Aangezien het om de twee hoogste zwartborden ging, die waren leeggelaten trokken enkele pientere geesten de conclusie dat het hier opzet betrof en dat onze tegenstanders zich niet in één of andere file bevonden. De arbiter wist van niks. Ik haalde een kopje thee en keek wat rond bij de openingsfase van de andere 4 Caissa-teams. Hopelijk kunt u in een verslag van het 2e wat teruglezen over de partij van Paul Hummel, want wat daar gebeurde was opzienbarend. Ik kreeg nog het advies om de openingsfase niet te snel te spelen, mocht mijn tegenstander alsnog arriveren. Rustig blijven. Met nog 7 minuten te gaan kwamen de berichten dat uit goede bron vernomen was dat de spelers niet zouden komen. Dat bericht bestond al langer, maar mijn teamgenoten wilden me niet blij(?) maken met een dode mus.
Om 14:00 was de 2-0 een feit. Weer wat geleerd: De partij wordt gewonnen verklaard als de tegenstander een uur na de afgesproken begintijd niet is komen opdagen. Dat de klokken pas om 14:10 zijn ingedrukt is dus niet van belang. Achteraf bleek dat de betrokken spelers de voorkeur hadden gegeven aan een snelschaaktoernooi in Westfalen. Waarom de teamleider van Vianen deze spelers wel heeft opgesteld terwijl hij wist dat ze niet zouden komen is me een raadsel, hopelijk is hier sprake van een misverstand.
Dimitri toog huiswaarts om in het vierde speeluur weer terug te keren. Ik woon meer meters bij de Meevaart vandaan en besloot me toe te leggen op verslaggeving, advisering en ravitaillering. Ravitaillering is een term uit de wielrennerij en houdt in dat dat ik in de Sumatrastraat een broodje halfom en een broodje jonge kaas heb gehaald voor Arno. Hoe de partij van Arno was verlopen zonder dat broodje halfom zullen we nooit weten, maar ik vermoed dat ik hier een beslissende bijdrage aan de overwinning heb geleverd.
Twee keer werd me om advies gevraagd bij een remiseaanbod van de tegenstander, door Alje en Enrico: hoe stond het aan de overige borden? In beide gevallen moest ik het antwoord schuldig blijven. Inmiddels hadden zich namelijk donkere wolken samengepakt boven de stellingen van meerdere teamgenoten en was het duidelijk dat het ondanks de gratis 2-0 voorsprong geen makkelijke middag ging worden. Een einduitslag rond de 5-5 leek het meest waarschijnlijk. In beide gevallen hield ik me op de vlakte. Gelukkig namen Alje en Enrico (achteraf bezien) de juiste beslissing. Alje door verder te spelen en Enrico door zijn tegenstander de hand te schudden.
Bij Hans op bord 1 en Cor op bord 10 waren de eerste problemen ontstaan. Hans kwam in een eindspel terecht waarin verder weerstand bieden zinloos was en moest het hoofd buigen. Cor kreeg in een Sveshnikov na f5-f4 een aanval te verwerken. Hij werd gedwongen een kwaliteit geven voor een pion om het gevaar af te wenden. Arno kreeg tegen Ornett Stork een onorthodoxe opening tegen zich (1. d4 Pf6 2. Pc3 d5 3. Lf4) en ik maakte me -misschien onterecht- wat zorgen om de resulterende stelling. Toen ging het ineens mis bij Juan. Tegen Ivo Stork was uit het Koningsindisch een soort versnelde draak ontstaan. Door een slagenwisseling veranderde het karakter van de partij, zwart nam op e4, wit op b6. Het resultaat van deze verwikkelingen was een slechte stelling voor Juan. En aan onze kant leek verder weinig positiefs te melden. Robert en Alje hadden beiden iets betere stellingen en dat was het zo’n beetje. Enrico misschien? Die had in een Leningrader met wit pion e4 tegen f5 geruild, maar het leek hem niet echt voordeel op te leveren. En toen zijn tegenstander remise aanbod stond hij misschien zelfs wat minder. Ik was in deze fase niet de enige die vreesde voor een verlies van Caissa, wat met de twee gratis bordpunten extra pijnlijk zou zijn.
In het vierde speeluur werd de wedstrijd (zoals zo vaak) beslist. Het werd aanvankelijk nog erger dan vermoed, want Michael, wiens stelling steeds in balans was, kreeg onder tijdsdruk wat lastige vragen te beantwoorden en greep uiteindelijk gruwelijk mis, waardoor de stukken direct in het doosje konden. Bij Juan was een spannende stelling ontstaan nadat hij in een alles-of-niets poging een pion had geofferd. Uiteindelijk werd het niets. 3,5-2,5 achter met een slechte stelling voor Cor. Maar toen ging het ineens crescendo. Robert won een stuk, nadat zijn tegenstander onder de druk bezweek. Alje (die de hele partij een aangenaam tijdsvoordeel had) wikkelde af naar een gewonnen dame-eindspel (De gedachte dat Alje in Venlo ook een gewonnen dame-eindspel had drukte ik snel naar de achtergrond). Alje won overtuigend. Beslissend voor de overwinning bleek uiteindelijk de partij van Arno die voor de toeschouwers ook het meest boeiend was. Na de eerste tijdcontrole trok de volgende stelling veel bekijks.
Wit had een pion geofferd op de koningsvleugel voor wat aanvalskansen. Dat zag er in de tijdnoodsfase spannend uit, maar het werd al snel duidelijk dat Arno in ieder geval remise door eeuwig schaak kon bereiken. Na een kwartier denken speelde Arno de zet 41..Tc6-c2+!
Stork, Ornett () -
Bezemer, Arno (),
????.??.??
Tel bij deze drie overwinningen de twee gratis bordpunten en de remise van Enrico op en de 5,5e punt is een feit. Cor was als laatste bezig, maar uiteindelijk was het eindspel met een kwaliteit minder niet te houden.
Een krappe overwinning dus, waardoor een sprankje hoop op het kampioenschap behouden blijft.
Met dank aan Willem Grünbauer voor de foto’s
