De belangrijkste oorzaak van het comedy-capers-kwartiertje was de onverstaanbare KNSB-official die het gebruikelijke geroezemoes in de zaal niet durfde of kon indammen. Vanaf rij 2 was er niets van te verstaan. En dit hebben we vorige seizoenen toch echt al vaker meegemaakt. Ook kneuterig verliep het verzoek van de goede man aan het eerste team om het bordes te betreden. Dat duurde erg lang omdat de helft van C1 hier mentale weerstand tegen leek te hebben, buiten een laatste sigaretje stond te paffen of het toilet frequenteerde. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze de official niet verstonden. Pas nadat hij had gedreigd het kwartetspel enkel te overhandigen als het gehele team naar voren zou treden, werd die onbegrijpelijke weerstand, nonchalance of nerderigheid bij de rest van C1 schoorvoetend overwonnen. Wat is dat toch met ons schakers?

Daarna nam de wedstrijdleider het woord, maar ook hij had beter gebarentaal kunnen gebruiken, want driekwart zaal murmelde er heel eigentijds doorheen.

Positieve zaken

Enfin, je zou het ook anders kunnen zien: waarom verhieven de official en wedstrijdleider niet wat meer hun stem of waarom werd hen geen microfoon aangeboden? Ach, hadden we maar een externe wedstrijdleider die hiervoor zou zorgen!

Dat daarnaast andere zaken heel goed gaan, moge blijken uit de tafels/stukken/borden en klokken die door een plichtsgetrouw groepje (o.a. Alje Hovenga, Arno Bezemer, Gert-Jan van der Hoeven, Abe Willemsma, Rob Bödicker en Enrico Vroombout) jaar in, jaar uit worden op- en ingesteld, afgebroken en opgeruimd. Dat is pas een fles champagne per persoon waard! (kleine hint aan bestuur?) En ook voor de catering (o.a. Dris & Hans Uiterwijk) niets dan lof.

Caissa 5 – Santpoort 2

En dan onze eigen wedstrijd. Het was een raar gezicht om half twee: aan de borden 1 en 2 zat niemand omdat Santpoorts eerste-bord-speler (Dave Looijer) en onze tweede-bord-speler (Lance Oldenhuis) tot dat moment verstek lieten gaan. Mijn tegenstander bleek door miscommunicatie uiteindelijk met het openbaar vervoer te moeten komen. Nou dan weet je het wel: 1-0 reglementair na een uur (niet) spelen. Ik kreeg als ‘troost’ de opdracht een stukje te schrijven voor de website.

Lance kwam uiteindelijk wel vóór de tijdsoverschrijving, maar wellicht zorgde de stress van het te laat komen toch voor gebrek aan concentratie want hij verloor als een van de eersten. Een ding is nu wel zeker: Lance zal ook op zijn eigen begrafenis te laat verschijnen of –nog waarschijnlijker– niet komen opdagen!

De overige borden gingen lange tijd gelijk op, behalve de partij van Martijn Miedema die na twee jaar Down Under weer deel uitmaakt van Caissa 5. Hij ontbeert volgens mij wedstrijdritme en liep tweemaal in een redelijk eenvoudige combinatie. Dat was teveel van het slechte. Het zou leuk zijn deze toffe peer weer wat vaker op de clubavond te mogen begroeten.

Na anderhalf uur leek het voor ons de goede kant op te gaan: Jos van Ommeren had zijn stukken bevrijd en aanwinst Elisa Silz begon zich op te maken voor een koningsaanval. Wim Nijenhuis stond bijzonder degelijk en Olaf Ephraïm had met uitstekend spel een slechte stelling veranderd in een goede. Met de partijverlopen van Kees Sterrenburg weet je het nooit, maar zijn stelling zag er helemaal niet verkeerd uit. Nu ik dit schrijf, wil ik het toch anders formuleren: met C5 weet je het nooit, maar al onze stellingen zagen er helemaal niet verkeerd uit!

Ontknoping

Het vorig seizoen gepromoveerde Santpoort 2 beet echter steeds meer van zich af. Elisa vond een geforceerde winst niet (zie diagram) en moest uiteindelijk aan de noodrem trekken: ze vluchtte (terecht) naar eeuwig schaak.

Olaf zette wel het sterke spel voort en bekroonde dit met wat uiteindelijk de enige reguliere overwinning bleek te zijn. Het stond nu 2,5-2,5 en alles was nog mogelijk.

Wim vroeg aan teamleider Kees remise te mogen aanbieden en dat was achteraf ook wel begrijpelijk (zie diagram). Op dat moment stond Wim volgens de engines een tikkie beter maar een poging tot initiatief zou hem naar eigen zeggen alleen maar in de problemen hebben kunnen brengen. Maar wij zagen hem natuurlijk nog graag even zwoegen voor zijn welverdiende remise, die hij overigens aannam na het aanbod van zijn tegenstander. Toch valt over de aanname van deze remise nog veel zinnigs te zeggen wat Wim’s schaakvrienden dan ook niet nalieten. Ook vanwege de interessante psychologische inzichten ben ik zo stout ze hier zonder navraag op te tekenen:

Arne Moll: “Hoi Wim, Interessante partij maar zeer voortijdig remise gegeven. Je staat duidelijk beter, hebt meer ervaring in dit soort typische Nimzo-stellingen. Je speelt tegen een mindere tegenstander: what were you thinking? Het viel me trouwens op dat je twee keer de mysterieuze torenzet Tb8 hebt gedaan in deze partij. Had je daar speciale bedoelingen of waren het gewoon een soort wachtzetjes?”

Nirav Christophe: “Dag Willem, Je speelt volgens mij een uitstekende, beheerste partij, maar wat me opvalt is dat je er zo weinig van geniet. Het is toch heerlijk dat je een stelling hebt met meer ruimte, waarin alleen maar zwart kan winnen? Het lijkt alsof je zwaar lijdt onder het feit dat je niet weet hoe je erdoor heen moet komen. Dat is volgens mij helemaal de vraag niet. Gun jezelf de tijd en de zetjes om van de stelling te genieten. In dit geval kunnen we veel leren van … de engines! De engine probeert in jouw stelling helemaal niet de doorbraak te zoeken, maar verbetert gewoon de stelling. Hij speelt bijvoorbeeld zwarts paard op f6 om naar f4 (37..,h4 38..,Pd7 39..,Pf8 40..,Df6 41.., Pg6 42..,Pf4) en kijkt vervolgens weer verder. Wit kan toch niets doen. Wat een verbijsterende conclusie eigenlijk: dat de engine ons kan leren hoe te genieten.”

Maar terug naar onze wedstrijd: Jos was verzand in een vrij open dame-eindspel waarvan evenmin wonderen kon worden verwacht. Achteraf bleek Fritz of StockFish zijn instemming aan het goede spel van beide spelers te geven en bleek het waarderingsverschil tot het eind binnen het bereik -0,3 tot +0,3.

Teamleider Kees Sterrenburg tot slot had na een spannend en evenwichtig middenspel toch een monsterpion op e7 voor elkaar. Na zijn Df6-h6 (zie diagram) leek iedereen overtuigd van de winst, behalve zijn pientere tegenstander die met Da8 een verwarring zaaiend eeuwig schaak in gedachten had (via Da7). Feitelijk niet correct zoals later bleek, maar in praktische zin een ultieme en succesvolle poging want Kees beruste in remise.

Hiermee werd het niet alleen remise in deze partij maar ook in de wedstrijd. Een voor verwarring zorgend zetje was van veel waarde voor Santpoort. Goed gedaan.

De eindstand 4-4 was een vrij goede afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Maar zo’n uitslag –met een reglementaire overwinning op bord 1 en tegen een net gepromoveerd team– is niet bepaald een geruststellend begin. Maar het seizoen is nog jong. Daarnaast heeft Caissa 5 in het verleden bewezen niet alleen met punten te strooien, maar ook een reuzendoder te kunnen zijn.