Kapitein Anneke spijkerbroek, hoge hakken, lippen rood is geheel ongeschonden uit de eerste strijd onder haar commando te voor schijn gekomen.
‘We zijn wel aan Leneke verplicht de ‘team-spirit’ erin te houden!’
Als een heavy-metal-kapitein stond ze vooraan in de vuurlinie van ons regiment tegen de verdachte motorclub Chaturanga en versloeg verpletterend haar tegenstander. Hij sprak handen wringend de woorden: ‘’Dit zie ik verder tegen u niet zitten.’ Kapitein Anneke: 1 – 0 .
Zoals u weet heeft het XIIe regiment der Caïssianen nog een vrouw in haar peloton Deborah Nieberg. Met haar witte paard en een pion tegen twee pionnen van zwart had ze haar tegenstander al zijn overmatig tandvlees laten ontbloten voordat hij bijtend in het zand zich gewonnen gaf met de woorden: ‘Ik kan niets meer. Ik geef op.’ Debby gleed van haar stoel, pakte een pilsje en ging goed gemoedereerd een sigaretje roken. Nog een 1 – 0 . Voor onze twee vrouwen dus twee nul.
Het XIIe regiment moest dus de strijd uitvechten in een schuurtje in Wisseloord Z.O. waar de verdachte motorclub ‘Chaturanga’ onder haar dekmantel ‘schaakclub’ ons wilde overmeesteren met hun motorengeweld. Uw correspondent kan u zeggen: ‘dat is mooi niet gebeurd.’
Het is 22.00 uur in Wisseloord. In een zeer ongebruikelijke Siciliaanse opening (1. e4 c5; 2. Lc4 .. ) is uw correspondent met zwart in 24 zetten mat gezet in zijn tent. Hoewel in principe de verliezer de schuld voor het verlies altijd bij de tegenstander behoort te leggen moet ik zeggen dat dankzij mijn glorieuze schaakblindheid er in dit geval toch een uitzondering opgemaakt moet worden.
Voordat onze kapitein Anneke bord 5 de stelling van haar tegenstander in de fik zou steken zag haar stelling er schoon uit. Karol bord 4 miste een pion en had met zwart zijn onverbiddelijke b6-antwoord weer van stal gehaald. Bij Karol is het zoals bij Don Quichote van Cervantes waarin Don Quichote, hoofdstuk acht, weet dat de klappen die hij krijgt van de wieken van de windmolens zijn maar toch moet blijven volhouden dat het de boze reus-achtige tovenaars zijn waar hij tegen in het strijdperk moet treden. Zo zie ik ook de b3 met wit en de b6 met zwart openingen van Karol Lesman. Hij weet dat ze soms op niets uitlopen maar toch moet hij ze blijven spelen. Karol is een bijzondere man.
André bord 6, de meest trouwe Texelaar in ons team mist een pion maar in zijn rol van Hondsbosschezeewering weerstaat hij bijna elke schaakstorm.
22.07 uur. Uw correspondent was getuige van de zielekreet van Piet Borst bord 3. Hij liet zijn paard in staan en de toren sloeg hem van het bord. Weg winst. Nu was de stand gelijk maar emotioneel lag Piet op achterstand. Daar heb je geen hartslagmeter zoals in het schaaktoernooi in Hoogeveen voor nodig. Aan bord 1 zag ik dat Writsler – mijn toetsenbord weigert zijn naam in een keer goed te schrijven – een toren sloeg en dus na afruil een kwaliteit voorstond. Writsler is een frisse jonge man met een rechte rug en gestrekte schouders, een zachte glimlach om zijn mond. Een mooie aanwinst voor het XIIe regiment. Hij zal wel door het brutale lobbywerk van ons kapitein op het hoogste schild van het regiment zijn gehesen. Ome Dick, bord 2, nog met zijn racefiets aan de hand aan moest zijn stelling maar zien te houden met dubbelpionnen op de
‘a’ en de ‘f’ –lijn. Er werden nog wat torens geruild maar Dick moest ook nog zijn reeds manke loper missen.
22.40 uur. Tussenstand:
Bord 1. goed
2. slecht
3. remise
4. onduidelijk
5. goed
6. 2 pionnen achter
7. gewonnen stand; paard-pion tegen 2 pionnen
8. praten we niet over.
Om 23.15 uur zijn alle borden uitgespeeld en uitgemond in de eindstand 4-4.
De Chaturanga’s startten hun Harley Davidsons, het XIIe regiment der Caïssianen nam met voorop onze kleine dappere kapitein de metro. We hadden het er goed vanaf gebracht.

Einduitslag