Archief van de auteur: Robert Kikkert
door
Gisteravond bereikte ons het trieste nieuws dat IM Albert Blees (1962 – 2024) onverwacht(s) op 62-jarige leeftijd is overleden. Albert Blees heeft een aantal jaren in het 1e team van Caissa gespeeld, maar ook in het (vrienden)team van schaakvereniging Gambiet/Laurierboom. Zaterdag 12 oktober 2024 speelde Albert voor schaakvereniging Magnus nog een partij tegen Caissa’s GM Hans Ree die hij won.
Wij wensen familie en (schaak)vrienden veel sterkte dit verlies te verwerken. Hieronder een mooie oude foto van Albert uit 1989 en een link naar een aardig In memoriam in het Noordhollands Dagblad geschreven door schaker Warner de Weerd.
https://www.noordhollandsdagblad.nl/sport/sport-zaanstreek-waterland/sport-zaanstreek/albert-blees-1962-2024-raadselachtige-schaker-en-rebel/24285871.html
door
Afgelopen maandag 16 september ontvingen wij het trieste bericht dat Robbert van het Kaar eerder die dag was overleden. Robbert had een ongeluk gehad in mei eerder dit jaar waarna hij gereanimeerd moest worden. Helaas had Robbert van dit ongeluk zoveel hersenschade opgelopen dat herstel niet meer mogelijk bleek. Langzaamaan verslechterde zijn situatie en uiteindelijk is hij afgelopen maandagmiddag rustig ingeslapen.
In CaissaNieuws kon ik terugvinden dat Robbert in ’t najaar van 1979 lid van Caissa was geworden. Hij speelde al snel in Caissa 1 en is maar liefst 3 x clubkampioen geworden in 1985, 1987, en 1989. Daarnaast is Robbert 6 jaar Caissa-voorzitter geweest, vanaf de ALV in september 1989 tot de ALV in september 1995. Ook is Robbert meer dan 10 jaar één van de drijvende krachten achter het Caissa Eijgenbroodtoernooi geweest, vanaf dat het toernooi gehouden werd in de Amsterdamse Zeevaartschool aan de Prins Hendrikkade, later in de Kuipersstraat, tot de meest recente locatie in Huize Lydia. Robbert heeft dus een zeer aanzienlijke bijdrage geleverd aan het wel en wee van de schaakvereniging Caissa. Om die reden werd hij dan ook in 2022 benoemd tot lid van verdienste, iets wat hem zichtbaar raakte en aangenaam verraste.
Buiten Caissa was Robbert intensief betrokken bij het Max Euwe Centrum. Naast zijn bestuursfuncties daar was Robbert ook belangrijk in het werven van aansprekende MEC voorzitters en bestuurders. De laatste paar jaar schiep Robbert er veel eer in om zelf een schaaktoernooi in de Laurierboom te organiseren met een zo sterk mogelijke en zelfs internationale bezetting. Menig IM of GM werd door Robbert zodanig charmant belaagd dat dezen eieren voor hun geld kozen en besloten mee te doen. Daar kon Robbert veel pret uit halen: hij had weer een IM of GM voor zijn toernooi gestrikt waarbij zelfs de titelhouders inschrijfgeld betaalden! Robbert is dus niet alleen belangrijk geweest voor Caissa, maar ook voor de schaak-community in Amsterdam.
Robbert was een aimabel mens, sociaal makkelijk in de omgang, voor sommigen af en toe een tikje arrogant overkomend, maar wel altijd met een knipoog of vileine grap. Het was heel prettig om tijd met hem door te brengen. Wat mij altijd opviel is dat Robbert met veel verschillende mensen over uiteenlopende onderwerpen een één-op-één contact onderhield. Politiek, bestuur, wetenschap, (niet mijn smaak) muziek, schaken, kunst, en natuurlijk zijn vak: het snijvlak van economie/recht/sociologie, ondernemingsraden, en zijn commissariaten. Hij kon met iedereen overal over praten.
Zelf had ik als nieuweling bij Caissa Robbert in 1989 leren kennen en mede via de pizza-maffia op dinsdagavond op de Van Woustraat voorafgaand aan de Caissa-avond raakten we steeds vaker aan de praat, gevolgd door vele avonden in schaaksociëteit Gambiet. Als jong provinciaal studentje die het nogal te stellen had met de grote-mensen-wereld van onderzoeksfraude en universiteitspolitiek was Robbert toen een waardevolle coach voor mij. Later werd het contact gelijkwaardig. Altijd daarna, zelfs tot het moment van het fatale ongeluk paste de rol van adviseur Robbert goed. Maar was Robbert ook goed in het (ongevraagd) advies van anderen aannemen? Robbert als wijze nestor van de schaak community en Laurierboom society.
Een bijzonder mens is overleden. We zullen Robbert enorm missen, en wensen zijn drie zoons heel veel sterkte om met dit verlies om te gaan.
door
Liever had ik gehad dat iemand anders over mijn ondergang zou berichten, maar het kan niet langer wachten en moet nu toch echt wereldkundig gemaakt worden: Caissa heeft sinds 25 juni een nieuwe winterkampioen: Gertjan v/d Hoeven!
Het was een leuke en interessante match waarbij stellingen met veel spanning niet geschuwd werden. Gertjan had zich voor de eerste partij goed voorbereid tegen mijn vierpionnenaanval in het Konings-Indisch. Zowel Gertjan als ik vonden dat we allebei erg goed stonden. De computer gaf mij gelijk, maar na wat slordigheden van mijn kant voortkomend uit onbegrip van de stelling werd het remise. De tweede partij leek een walk-over voor Gertjan te worden, maar door een overhaaste witte zet ontstond een zeer spannende, en bij nader inzien gelijke stelling. Echter, in remisestand maakte ik de beslissende fout hetgeen meteen fataal was.
Van harte Gertjan!
door
Beste mensen van Caissa, ik heb jullie al een tijd gemist en dat komt omdat ik na intensief werken aan mijn nieuwe boek verhuisd ben naar Zutphen, een idyllische kabouterstad waar ook mijn dochter en beste vriend al woonden. “Klein Amsterdam” noemt men het hier terecht wel.
Wat mij nog deed aarzelen was dat ik Caissa zo’n fijne club vond, de leukste schaakclub waar ik ooit lid van ben geweest. Leuker dan DD of VAS, waar ik ook een tijd met plezier lid was, en dat omdat je bij Caissa niet alleen sterke schakers kon vinden om de krachten mee te meten en er iets te leren, maar ook omdat er bij Caissa een heel gezellige en informele sfeer is, die verder strekt dan schaken alleen.
Ik heb bij jullie ook veel vriendschappen opgedaan, en wellicht nog belangrijker, ik wil heel graag die vriendschappen ook behouden. En ik kon bij jullie zelfs piano spelen, ook al was een enkeling niet zo gek op Chopin, jullie gaven mij het gevoel het van harte met me eens te zijn dat schaken en muziek bij elkaar horen. Ik weet ook dat velen van jullie boeken van mij lazen en ik herinner me de interessante opmerkingen die jullie daarover maakten.
De reisjes die we als team maakten waren mooie uitstapjes, waarbij je ook over persoonlijke perikelen kon praten en als vanzelfsprekend ook over politiek. Ik zal ook nooit ons dappere, oeroude erelid Johan van Hulst vergeten, die in een doodstille schaakzaal plotseling iedereen aan het lachen kon maken met een maffe kreet.
Zeventien jaar was ik actief lid. Caissa hoort tot de mooiste hoofdstukken van mijn herinneringen en jullie moeten je er ook niet over verbazen als jullie mij op een avondje onverwacht, als een dolende geest die zijn heimwee komt stillen, uit het niets bij de club zien opduiken.
Roel van Duijn
door
Traditioneel worden er jaarlijks na het Professor Van Hulst snelschaaktoernooi door clubleden van huis meegebrachte spulletjes verdeeld. Schaakboeken in dubbel bezit, niet gebruikte huishoudelijke artikelen, en meestal ook wel een flesje wijn worden meegenomen en op het toneelpodium van Huize Lydia ten toon gespreid, om door de gelukkige winnaars uitgekozen te worden.
Toen ik aan de beurt was, kon ik mijn ogen niet geloven: er lag een libretto uitgave van de opera La Bohème (Puccini) behorend bij een in 1958 (!!) uitgebrachte LP. Dat die LP zelf onder het libretto lag, had ik eerst niet door (ik heb ook geen platenspeler), maar wat een prachtig boekwerk! De gezongen tekst wordt in Italiaans met Engelse vertaling weergegeven, als ook wat er gebeurt op het podium (bijvoorbeeld “Rodolfo’s hand touches Mimi’s: he grasps it”, voorafgaand aan de tekst van de beroemde aria “Che gelida manina”). In jaren heb ik niet zo’n bijzonder cadeau gekregen. Ontroerend mooi en werkelijk schitterend!
Maar nu mijn vraag: Wie van Caissa heeft zo iets moois weggegeven? Ik ben heel benieuwd!