Soms levert een analyse meer op dan je dacht en dan moet de blik van de engine nog komen. Mijn partij tegen Kacper Majek, die uiterst voorvarend te werk ging, was bijzonder rijk aan mogelijkheden.
In mijn vorige artikel vroeg ik mij af: wanneer win ik weer eens? Uiteindelijk wist ik de eerste seizoenshelft met één schamele overwinning af te sluiten, maar in de KNSB eindigde 2019 nog altijd zonder winst. Afgelopen zaterdag keerde eindelijk het tij en mocht ik, als laatste bezig, de beslissende 5.5 punt binnentikken voor naamgenoot Caïssa-Eenhoorn.
Dat werd ook wel eens tijd, want ik had dus één jaar, negen maanden en 25 dagen droog gestaan. Vandaar ook mijn vraag, de vorige keer.
En wat gebeurt er dan? Dan gedraagt je zelfvertrouwen zich opeens alsof het Red Bull heeft gedronken en zit je opeens weer intern te schaken, voor het eerst pas in de tweede turnus vanwege reizen (Porto, Sitges), feestdagen en het Tata Steel-toernooi.
Mijn tegenstander kende ik niet, maar vooraf waarschuwde Wim Suyderhoud me dat deze Kacper Majek uit Polen al vele sterke spelers had verslagen. Kacper is slechts tien maanden in Nederland om centjes te verdienen en dan terug te keren om te gaan studeren. Ik stel voor Rechten, want het is te hopen dat als de huidige president daar (luisterend naar de naam Duda, net als hun beste schaker) opdondert het weer beter zal gaan met de onafhankelijke rechtspraak.
Hoe dan ook, Kacper speelde uitstekend. Lekker agressief; de ene krachtzet na de andere. Ik stond voor de rand van de afgrond, maar het duwtje kwam niet en toen ik het initiatief over kon nemen was het ook meteen uit, min of meer.
Maar de reden dat ik de partij deel is vooral de vele leuke mogelijkheden die we na afloop tegenkwamen en waar Stokvis vervolgens mee kwam:
Majek, Kacper (1970) -
Peter Doggers (2135),
2020.02.04
Mijn zesde partij alweer dit seizoen was de leukste tot nu toe. Hulde aan mijn tegenstander, die het interessant speelde. Maar wanneer win ik weer eens?
Na een paar jaar ben ik dus weer terug bij Caïssa. Na het vele reizen voor eerst ChessVibes en sinds 2013 Chess.com heeft de vliegschaamte er ook bij mij hard ingehakt (ahum) en het bevalt me uitstekend om (veel) meer tijd in Amsterdam door te brengen. Om mijn schaken weer een beetje op te krikken was er maar één devies: de strenge tucht van de interne competitie.
Hoe erg was het? Nou, voor het eerst een heel KNSB-seizoen draaien zonder ook maar één partij te winnen. Zo erg.
En bizar genoeg heb ik in dit nieuwe seizoen alweer zes partijen gespeeld (één in de match Laurierboom-Caïssa, vier intern en één voor de bond) en nog altijd niet gewonnen. Winnen… wie herinnert mij hoe dat ook alweer moet?
Deze partij tegen Peter van der Vlis was de leukste tot nu toe. Ik speelde misschien ietsje onder mijn rating maar ik vind dat mijn tegenstander een stuk sterker speelde dan zijn rating en daarmee waren we dus vrij aardig aan elkaar gewaagd.
Ik moet zeggen dat de klok een extra tegenstander voor mij was; aan het eind geef ik remise met drie minuten over, tegen iets van twintig voor hem. De roest is nog niet volledig uit de hersenen geblazen. Ik was nog wel zo van plan om tijdnood te voorkomen. Maar de stelling was veel te interessant!
Peter Doggers (2135) -
Peter van der Vlis (1641),
2019.10.01
Ik kan het nog nauwelijks zelf geloven maar vorige week zaterdag behaalde ik mijn tweede IM-norm, precies tien jaar na de eerste! Ik speelde het beste toernooi van mijn leven en eindigde ongedeeld tweede bij het Liechtenstein Open en won daarmee ook nog eens 1500 Zwitserse frank. Hoe is me dat gelukt??
Een tijdje terug besloot ik vrij te nemen voor de laatste twee weken van mei. Ik had niks speciaals gepland, maar bij toeval kwam ik erachter dat drie van mijn clubgenoten bij Caïssa Amsterdam een toernooi in Liechtenstein gingen spelen, precies in deze periode. Ik ging op zoek naar accommodatie, en toen ik een klein maar fijn appartement vond, besloot ik dat ik het maar moest gaan proberen!
Na een vlucht naar Zürich en een trein naar Sargans (Zwitserland) werd ik opgehaald door Yvonne, een heel vriendelijke eigenares van mijn appartement. We sprongen in de auto, en al snel kon ik nóg een land toevoegen aan mijn groeiende lijstje van plekken waar ik geweest ben: Liechtenstein. En wat een vreemd maar mooi land is dat! Lees het hele artikel… →
Het volgende artikel is met toestemming integraal overgenomen van Chessvibes. Met dank aan Peter Doggers, die het artikel schreef, de ochtend nadat hij niet door de taaie verdediging van Johan van Hulst heen kwam.
The endgame technique of a 99-year-old
He watched Max Euwe become World Champion. He chatted with Emanuel Lasker, and saved dozens of Jewish babies during the Second World War. Last night I had the privilege to play a club game against 99-year-old Professor Dr Johan van Hulst. I couldn’t beat him.
van Hulst, Johan (1597) -
Peter Doggers (2224),
2010.03.02
Majek, Kacper (1970) -
Peter Doggers (2135),
2020.02.04 
Peter van der Vlis (1641),
2019.10.01 
Peter van der Werf (1608),
2013.04.09 
Riemens, Albert (2122),
2012.04.03 
He watched Max Euwe become World Champion. He chatted with Emanuel Lasker, and saved dozens of Jewish babies during the Second World War. Last night I had the privilege to play a club game against 99-year-old Professor Dr Johan van Hulst. I couldn’t beat him.
