Ed (4,z)zwart en kwam in een kalme manuvreerpartij terecht, de afruilvariant van het Frans. Twee uur en 25 zetten later waren over de d-lijn alle zware stukken afgeruild en werd de vrede getekend. Het eerste halfje van de avond was binnen.

Michiel (8,z) kwam om half elf melden dat hij zijn punt precies op tijd binnen had om nog de trein naar ‘s-Hertogenbosch te halen. Dank Michiel, ga maar gauw!

Marnix (7,w) speelde voor het eerst tegen een speler tegen wie hij al een keer had gespeeld en toen met geluk had gewonnen. Deze keer werd het een partij met wisselende kansen, waarbij Marnix uiteindelijk, na een pionnenrace aan het langste end trok.

Mathijs (5,w) kwam redelijk uit de opening tegen het Konings-Indisch. In het middelspel verrekende hij zich en verloor hij een pion in een open stelling tegenover een loperpaar. Zijn troef bestond uit het feit dat de koning van de tegenstander nogal op de tocht stond en zijn tegenstander veel tijd gebruikte. Hij compliceerde de boel en zijn tegenstander gebruikte nu zoveel tijd dat hij op zet 25 nog minder dan vier minuten op de klok had. Op zet 26 met nog een anderhalve minuut over blunderde zijn tegenstander gigantisch en kon hij het punt bijschrijven. Overigens bleek later uit de analyse met de computer dat de witte stelling met een pion minder nog enigszins houdbaar was, maar juist op het moment dat hij meende op geniale wijze te compliceren, wit objectief gezien feitelijk pas echt verloren kwam te staan. Zijn tegenstander zag dat ondanks het overvloedig gebruik van tijd niet. En zo won Matthijs eindelijk weer een puntje.

Aleks (1,w) kwam stroef uit de opening, zag weinig aanvalskansen en probeerde zijn stelling zo lang mogelijk te redden totdat zijn tegenstander (Vincent Visser) met na een mooie combinatie zijn 2 torens op een diagonaal pinde. Aleks probeerde nog een contra-aanval op te zetten maar dit mislukte.

Jan (3,w) zette een koningsaanval die uiteindelijk niet doorsloeg, hij kon daarna de stelling niet meer houden en moest opgeven.

Peter’s (4,z) tegenstander Alexander Boelen had geen KNSB rating, maar naar achteraf bleek wel een FIDE rating van 1873. Toch miste hij in de opening met wit een zet die tot snelle winst had kunnen leiden, waarna Peter een toren offerde voor een paard op f3 om met Txf3 gxf3 de koningsstelling open te breken. Hij kreeg daarmee het initiatief en bouwde zijn lichte voorsprong in de daaropvolgende 30 zetten stukje bij beetje uit. Op zet 44 gaf hij helaas onnodig een pion weg, waarna het tij keerde. Gelukkig zat wit in tijdnood en met enkel nog een zwarte koning bleken de resterende 15 seconden te kort om met de toren mat te zetten. Remise dus.

Ondergetekende (2,z) zou eigenlijk op bord 3 spelen, maar ruilde op het laatste moment met Jan omdat ik naar het Frans had gekeken. Ik voelde me behoorlijk grieperig, maar had er naar uitgekeken na mijn winterreise in Noorwegen en Zweden, dus gewapend met 2 paracetamol, hoestdrank, honingdrop en een pak zakdoeken ging ik toch achter het bord zitten. En zo kwam ik tegenover  Ton van Garderen te zitten. Ton is de man van onze eigen Ti, die ook bij de Raadsheer speelt en ons nauwlettend in de gaten hield;