Dan de realiteit. De borden in omgekeerde volgorde:
Op bord 8 zat Elwin. Hij had als voorbereiding op deze wedstrijd een warmtestage van een week in Egypte belegd en de avond ervoor had hij lopen bedenken wat hij tegen 1 e4, 1d4 en 1c4 zou moeten doen. Ja, echt iemand met een vast repertoire, die Elwin. Maar goed, het werd 1 d4 en hierop had Elwin het Hollands in gedachten. Zijn tegenstander trok furieus ten aanval, accepteerde de zwarte heerschappij over de zwarte velden en ging daaraan ten onder: 0-1

Op bord 7 mocht ik zelf aantreden tegen een wat oudere heer. Ik speelde London, hij Grünfeld. Dat is het sympathieke aan de witte opening: je laat je tegenstander gewoon lekker zijn gang gaan. Ik won na een zet of 20 een pion, daarna nog één. Niets aan de hand dus. Daarna verloor ik echter volledig de controle. Eerst over de klok, daarna over de stelling. Terwijl de seconden wegtikten en mijn tegenstander nog een mat over het hoofd zag riep de scheids bij zet 36 opeens vlag. Een blik op de klok leerde dat ik nog 1 seconde over had en mijn tegenstander dus door zijn vlag was: 0-2

Op bord 6 zat herintreder Niek. Hij speelde met zwart ook tegen een oudere heer. Maar die speelde als een jonge God. Tot na de tijdcontrole was Niek aan het worstelen. Daarna wisselden opeens de kansen en was het opeens afgelopen: 0-3

Bord 5 was voor nieuweling Rogier. Er kwam een wat vreemde variant van de Aljechin op het bord. Het koste Rogier allemaal veel tijd, en er ontstond een ongeveer gelijke stand. Tot Rogier dacht: “hij zal toch niet die ene zet spelen, want dat kan niet?” En ja hoor: 0-4

Op bord vier speelde Hajo tegen de praatgrage Joop -vader van- Piket. Zo te zien wilde Hajo graag af van zijn remisereeks, aangezien hij een eerste remiseaanbod resoluut afwees (vraag hem maar eens naar de echte reden hiervoor, dat verzin je namelijk nooit). Even later schikte hij toch in het onvermijdelijke: ½ – 4½.

Dan bord 3. Hier speelde Enrico. In de schaduw van Hugo verkeert hij eigenlijk ook in topvorm. En dat bleek. Nadat zijn tegenstander zijn paard van f6 naar g4 naar h6 naar g8 speelde, waarschijnlijk met de dreiging paard f6, deed Enrico ondertussen wel een aantal nuttige zetten: ½ – 5½.

Resteert het meestergeweld van Oegstgeest. Op bord 2 speelde Ivo tegen Nikolic (geen familie). Hij zat achter de zwarte stukken. Het juiste plan kon hij niet vinden. Moesten de torens nou op c8 en d8, of d8 en e8? Dat soort moeilijke zaken waar achter het bord niet uit te komen is. Ik weet niet waar ze uiteindelijk terecht kwamen, maar het waren niet de juiste velden. Langzaam werd Ivo vervolgens weggeschoven. Een heel vervelend soort partij als je aan de verliezende kant zit: 1½ – 5½.

En dan Hugo. Die mocht wegens zijn goede prestaties op bord 1 aantreden tegen broer Slingerland. Hij had zich goed voorbereid; onder andere door de avond tevoren te verschijnen op het promotiefeest van Martijn Miedema en vervolgens nog op te duiken in de Boom. Wat moet je ervan zeggen? Nou niets, want Slingerland werd binnen een zetje of wat matgetrapt. De eerste zege van Hugo op een IM. En als het zo doorgaat niet de laatste: 1½ – 6½.

Zie de gedetailleerde uitslag.

Natuurlijk is de partij van Hugo bijgevoegd. Hij geeft zelf commentaar.

Het eerste viertal kreeg zo’n beetje de 4 sterkste tegenstanders van Amersfoort. Het andere viertal mocht tegen de mindere goden. Het eerste viertal speelde frank en vrij de sterren van de hemel. Het andere viertal produceerde de ene grafzet na de andere.

Terwijl Ivo, Niek, Hugo en Enrico elk in hun eigen stijl de perfecte partij afleverden waren Hajo, Tigran, Paul en Herre geen schim van zichzelf. Ik heb dan ook zelden zo’n snelle wedstrijd meegemaakt. Slechts een enkele partij reikte tot de 40 zetten, en ook die was daarna snel beslist. De oplettende lezer denkt nu natuurlijk dat de uitslag 4-4 is geworden. Helaas is dat niet het geval. Ivo speelde dan weliswaar een vlekkeloze, en ook spectaculaire partij, maar hij had dan weer de pech dat zijn tegenstander supergrootmeester Sadler was. En dus moest Ivo uiteindelijk berusten in een remise, waarmee hij Sadler overigens wel persoonlijk uit de top 100 van de wereld kegelde. Welke Caissiaan kan hem dat nazeggen? (dit is geen quiz- maar een retorische vraag)

Conclusie: niemand bij Caissa of Amersfoort kan klagen dat de uitslag van zijn partij onverdiend is geweest. Alleen Hajo misschien, omdat hij na 4 zetten tegen een SMS-van-zijn-liefje-nul opliep, wat maar weer eens aangeeft dat de ware schaker vrijgezel is. Tenslotte de gedetailleerde uitslag. En ook de prachtige partij die Ivo speelde tegen Sadler, met zijn eigen commentaar.