Maar de magische krachten van dit excentrieke priemgetal hebben niet kunnen verhinderen dat onze eerste twee wedstrijden in de vierde klasse in smadelijke nederlagen zijn geëindigd, waaronder een, weliswaar met het kleinst mogelijke verschil, tegen ons eigen verrassende veertiende. Tegen Almere 7 hadden we dus iets goed te maken en niet alleen negen (!) opeenvolgende nederlagen. Waarschijnlijk zal niemand er afgelopen dinsdag aan gedacht hebben (behalve de teamleider), maar het was juist deze tegenstander die ons twee seizoenen geleden met een eveneens minimale winst van het kampioenschap in deze klasse had afgehouden. Maar na afgelopen dinsdag lijkt alle (?) leed geleden. Eerst kwam Pold op bord 7 melden dat hij had gewonnen. Een blik naast mij, op bord 2, leerde dat Wim in een vele betere stelling twee pionnen en een vol stuk voorstond, dus bood de teamleider in een onduidelijke stelling op bord 1 remise aan, die zijn tegenstander, zo zou later Fritz beweren, iets te snel accepteerde. Toen had Jaap (van Velzen) zijn belofte (om vandaag per se te winnen) op bord 6 al ingelost, terwijl ook op bord 5 Jaap (Tanja) remise had gespeeld. Aan bord 4 werd vooral door Jeanne’s tegenstander gepraat, die het verder ook wel gezellig vond, maar Jeanne vond winnen belangrijker (en misschien ook wel gezelliger) dan praten. Bij een stand van 4-1 dwong Wim zijn tegenstander uiteindelijk tot overgave en nog geen vijf minuten later zette René op bord 3 zijn tegenstander keurig mat. Pitt op bord 8 speelde met een toren meer en met meer tijd op zijn klok zijn partij nog een tijdje kalm door en bepaalde de eindstand op: 7-1. Ja, Jaap leve de priemgetallen.

CAISSA 13                 ALMERE 7                            7 – 1               

Karol Lesman         –   Simon Vreeburg                      ½ – ½

Wim Wijnveen        –   Charles Brandenburg              1 – 0

René Nooteboom   –   Sjaak Dorval                           1 – 0

Jeanne Potters        –   Johan van der Biezen              1 – 0

Jaap Tanja              –   Dick Brugman                        ½ – ½

Jaap van Velzen     –    Kok van Drunen                    1 – 0

Pold Gomperts      –    Ruurd Admiraal                      1 – 0

Pitt Treumann       –    Jouri Wentink                         1 – 0

Daarvoor was de strijd redelijk gelijk opgegaan: nadat Frans op het tweede bord een tegenstander had getroffen die een maatje te groot was geweest, wist Jeanne op bord vier even simpel als overtuigend haar tegenstander van het bord te schuiven. Vervolgens redde Pold het niet op het laatste bord, maar kon de captain op bord vijf na vrij snel twee pionnen in de opening te hebben buitgemaakt de capitulerende hand van zijn opponent schudden. Lange tijd bleef de 2-2 op het scorebord staan, vooral omdat de tegenstander van Jaap (T.) weigerde de handdoek in de ring te gooien, hoewel allang duidelijk was dat hij of mat zou gaan of minstens een toren zou verliezen. Hij stelde remise voor en onderbouwde zijn aanbod met de claim dat hij ziek was. Jaap weigerde het aanbod van de simulant, die vervolgens zijn dame schonk en kort daarop de partij. Omdat Wouter op bord zes in tijdnood helaas had moeten opgeven was de stand rond elf uur 3-3, waarna Jaap (van V.) met een stuk minder het onderspit delfde.

Uitslag: BRON 1 – Caissa 12:                        4,5 – 3,5

Bord 1: Zijad Becic – Steven Kuipers:                 0,5 – 0,5
Bord 2: A. Smajic – Frans Oranje:                         1 – 0
Bord 3: Martin Tomanic – Jaap van Velzen:            1 – 0
Bord 4: Ramo Kadric – Jeanne Potters:                 0 – 1
Bord 5: Nermin Karagic – Karol Lesman:                 0 – 1
Bord 6: Hamzalijah Mehmedovic – Wouter Egas:     1 – 0
Bord 7: M. Belhawi – Jaap Tanja:                          0 – 1
Bord 8: Jovan Milovic – Pold Gomperts:                  1 – 0