In de zevende ronde heeft het eerste team van onze club met 5-5 gelijkgespeeld tegen AAS. Daarmee kwamen we op zich goed weg, maar was dit wel mijlenver verwijderd van een 'normale' uitslag.
De uitslag tegen AAS is eigenlijk een kleine sensatie. En vooral voor AAS dan. Want op papier zou Caïssa de wedstrijd met ruime cijfers hebben moeten winnen. Een uitslag als 8-2 of iets dergelijks zou geen opzien hebben gebaard; een 5-5 tegen dit team doet dat wel. Maar voor Caïssa staat al maandenlang niks meer op het spel. We zullen niet degraderen en we worden weer geen kampioen. Het Meesterklasse-schap is allang uit zicht verdwenen.
Maar goed, terug naar de wedstrijd. Caïssa mocht zijn handen dichtknijpen met een gelijkspel. Want op een bepaald moment stond het 4-2 voor AAS, waarbij er nóg een overwinning voor hun zat aan te komen. Virtueel dus 5-2 achter. Twee van de resterende drie partijen waren gewonnen stellingen voor ons. Maar de stelling bij Michael Wunnink en zijn tegenstander Redmar Damsma was dat, zo op het oog, niet. Michael’s vaardigheid in het dame + paard eindspel was een lust voor het oog. En uiteindelijk voerde hij met het weinige materiaal op het bord een dodelijke mataanval uit. Daarmee hield hij Caïssa in de race voor een gelijkspel. En dat werd uiteindelijk bereikt doordat de held van dit seizoen zijn winnende, edoch lastige eindspel (Paard + pion tegen Loper + drie pionnen op één vleugel, met verkeerde randpion) tot winst te voeren. Een minorpromotie (!) bekroonde zijn uitstekende eindspeltechiek en maakte 5-5. Over wie we het hebben? Juan de Roda Husman natuurlijk. Hij is met afstand topscorer van Caïssa 1 met 5½ punten uit 7 wedstrijden.
Caïssa staat met 8 punten uit 7 rondes op een gedeelde derde t/m zevende plaats.
Bij het Tatasteeltoernooi kwam ik dit jaar traag op gang. Pas vanaf de vierde ronde kwamen de goede zetten, de stukoffers en de fraaie aanvalspartijen.
En één partij wil ik, mede gehoor gevend aan de oproep van Wim Suijderhoud, hier laten zien. Het is een fraaie aanvalspartij uit de vijfde ronde tegen de sterke Erik Oosterom (ELO 2102) van LSG.
Vroombout, E. (2103) -
Oosterom, E. (2102),
2018.01.23
In de achtste ronde won ik wederom een fraaie partij. Uiteindelijk scoorde ik in Wijk aan Zee in groep 2B 4½ punt (2 nederlagen, 2 overwinningen en 5 vechtremises).
Caïssa 1 heeft uitstekende zaken gedaan door de wedstrijd tegen Philidor Leeuwarden met 5½-4½ te winnen. Het team staat nu op een derde plaats en speelt de volgende keer tegen koploper Charlois, enkele jaren geleden nog landskampioen.
Een goede voorbereiding is het halve werk. Zo had ik, als fanatieke teamleider, de opstelling al wekenlang tevoren rondgemaild. En sommige spelers begonnen op basis daarvan met hun voorbereidende werk. Zo had Michael Wunnink zich al helemaal uit de naad gewerkt om zijn witrepertoire tegen de top-4 spelers van Philidor Leeuwarden op te polijsten. Totdat….
Totdat de opstelling een week voor de wedstrijd veranderd werd om aan twee verzoeken te kunnen voldoen. Mariska de Mie wilde graag tegen IM Migchiel de Jong spelen, omdat zij in de running is voor een WIM-resultaat. En Eddie Scholl, de nummer 30 (!) van de lijst met top-40 Nederlandse schakers, wilde uit nostalgische overwegingen tegen IGM Hans Ree. En zo geschiedde. Maar door de verzoeken zou de oorspronkelijke opstelling sowieso veranderd moeten worden. En even leek het er daarom op dat Michael Wunnink in de nieuwe opstelling niet met wit aan bord 4, maar met zwart aan bord 7 zou spelen. En zo dreigden er dus uren en uren aan voorbereiding weggooide arbeid te zijn voor hem. Uiteindelijk kwam het toch nog allemaal goed, en speelde Michael toch met wit aan bord 4. En inderdaad bleek een goede voorbereiding het halve werk te zijn, want Michael scoorde een overtuigende remise.
De wedstrijd tegen Philidor Leeuwarden was een heel spannende affaire. Lange tijd bleef het volstrekt onduidelijk welk team er het beste voorstond. Na enkele uren spelen stond het 1½-1½ met als prognose ongeveer 5-5. Heel spannend dus. En toen kreeg ik een remise-aanbod van mijn tegenstander. Op zich heel aantrekkelijk, aangezien ik verre van gezond was. De hele week worstelde ik al met een keelaandoening. En dat was zaterdag nog geenszins over. Maar omdat ik mijn stelling wel prettig vond en de prognoses op de andere borden onduidelijk waren, besloot ik door te spelen. En dat was maar goed ook. Ook ik had me voorbereid en gezien dat mijn tegenstander altijd d2-d4 opent en dan tegen elk openingssysteem snel zijn witveldige loper fianchetteert. En zo ook in onze aardige partij:
Heide, Auke vd (2145) -
Vroombout, E. (2103),
2017.12.16
Uiteindelijk kwam er een 3½-3½ tussenstand op het bord. En uit de resterende drie partijen zouden, als alles meezat, 2 punten komen. En het zat mee. Hans Ree hield het toreneindspel met minuspion remise. En ook Rogier van Arkel scoorde een halfje. En toen kwam alles neer op de held van dit seizoen: Juan de Roda Husman. Teruggekeerd op het oude nest speelt hij de sterren van de hemel. Met zwart boekte hij een overtuigende zege op de sterke Tjapko Struik. Juan heeft nu 4 punten uit 5 rondes gescoord. Daarmee is hij samen met Robert Kikkert topscorer van het team. Ikzelf doe het met 3½ uit 5 overigens ook helemaal niet slecht.
Het team staat nu dus op een derde plaats. Dit jaar is er totaal geen sprake van degradatiegevaar. sterker nog, een overwinning in de zesde ronde tegen Charlois Europoort (landskampioen in het seizoen 2014-2015) zou ons naar de toppositie van de ranglijst in 1A brengen. De voorbereidingen voor die wedstrijd, die in februari in Rotterdam wordt gespeeld, zijn al gestart. De eerste contacten tussen de teamleiders van beide teams zijn al weer geweest.
In de tweede ronde van het toernooi in Hoogeveen speelde ik een ontzettend leuke partij. Toch was ik een beetje verbaasd toen toernooidirecteur Loek van Wely mij 's anderendaags vertelde dat ik daarmee een juryprijs had gewonnen.
De kop is eraf. De eerste ronde van de KNSB competitie in het nieuwe seizoen is gestart. De borden 1 en 2 van het team verloren, maar Caïssa 1 heeft tóch gewonnen. Het team van Wageningen, met Jan Timman in de gelederen, werd met 6-4 verslagen.
Caïssa 1 heeft dit seizoen drie nieuwe spelers binnen de gelederen mogen verwelkomen: Dennis Brouwer, Juan de Roda Husman en Mariska de Mie. Allemaal spelers met ratings van boven de ELO 2200. Het middenrif van het eerste team is dus versterkt. Maar drie nieuwe spelers, dat betekent ook dat anderen eruit zijn gegaan. Of eigenlijk twee, want Caïssa 1 bestond vorig jaar uit 9 spelers. Onze kopman van vorig jaar, Paul van der Sterren, is zoals iedereen weet helaas gestopt. En Rob Witt speelt dit jaar in het tweede team.
In de eerste ronde speelde Caïssa 1 tegen Wageningen. Aan het eerste bord een affiche om je vingers bij af te likken: Ree tegen Timman! Een heuse Neêrlandse grootmeesterlijke topper van weleer. Toch erg leuk dat zo’n duel gewoon in 1A in een ijskoude Wageningse kerk gespeeld wordt. De grootste verrassing aan Caïssa-kant kwam op naam van Robert Kikkert. Hij speelde aan het derde bord een prachtige partij tegen IM Yochanan Afek. Hij kreeg zijn geliefde vierpionnenvariant van het Koningsindisch op het bord. En dat is een soort hobby van Robert. Natuurlijk pakt hij in die opening een vol punt! De drie debutanten pakten gezamenlijk 2½ punt. Dat is heel goed natuurlijk, temeer daar twee van hen met zwart speelden. Kortom, Caïssa 1 is deze competitie goed gestart. Op zaterdag 7 oktober de tweede ronde. We spelen dan een thuiswedstrijd tegen SISSA II.
Het eerste team van Caïssa heeft in een uitstekende wedstrijd met 6-4 gewonnen van Messemaker 1847. De wedstrijd stond in het teken van afscheid: het afscheid van het KNSB-seizoen 2016-2017 én het afscheid van Paul van der Sterren.
Maar goed, eerst terug naar de wedstrijd. Voor Caïssa stond er niets meer op het spel. We waren allang veilig, stonden prima in de middenmoot/subtop en dus werd er door ons vrijuit geschaakt. En dat merkten onze tegenstanders. Vlotte overwinningen van Paul van der Sterren, Alje Hovenga, Rogier van Arkel, Enrico Vroombout en remises van Hans Ree, Arno Bezemer, Rob Witt en Robert Kikkert bezegelden het lot van de Messemakers. Aan hun kant was er toch nog reden tot juichen, want hun jongste speler, de 14-jarige Liam Vrolijk, behaalde dankzij een overwinning op invaller Evert Straat zijn tweede meesterresultaat. Bovendien konden de Messemakers even later nog meer juichen toen bleek dat ze zich ondanks de nederlaag toch in de Eerste Klasse hadden gehandhaafd. Maar goed…
Bij ons speelde Paul van der Sterren voor het laatst mee. Hij heeft besloten om een punt te zetten achter zijn schaakcarrière. Maar we zeiden al tegen Paul dat we het helemaal niet erg zouden vinden als hij op dat voornemen terug zou komen. Graag wilde hij deze wedstrijd tegen zijn oude strijdmakker Peter Scheeren schaken. En ook Peter Scheeren wilde graag tegen Paul spelen. Dat werd uiteraard geregeld. Elders op de site doet Paul verslag van deze fraaie partij. Paul won en nam daarmee dus met opgeheven hoofd afscheid van het wedstrijdschaak.
En Caïssa 1 nam met deze 6-4 overwinning afscheid van het KNSB-seizoen 2016-2017. Hieronder even wat cijfers, waaruit blijkt dat Caïssa 1 het prima heeft gedaan:
Het team is in 1A op een derde plaats geëindigd.
Het team boekte vijf overwinningen en vier nederlagen.
Die nederlagen waren tegen de latere nummers 1 en 2 en -merkwaardigerwijze- tegen de latere nummers 9 en 10!
Paul van der Sterren is topscorer van het team geworden. Hij scoorde 6 punten uit acht partijen. Rogier van Arkel scoorde ook 6 punten, maar dan uit 9 partijen.
Onze eerste bordspelers waren dit seizoen Paul van der Sterren (6x), Hans Ree (2x) en Arno Bezemer (1x). Dat leverde 5½ punt op!
Vijf spelers hebben alle 9 wedstrijden mee gedaan. Vier spelers hebben 8x meegespeeld. Dat zijn uitstekende cijfers: zoals het hoort in een goed team! Eén speler is na de vierde ronde gestopt en vervolgens vervangen door invallers.
Acht van de vaste spelers scoorden 50% of meer
Vier van de vijf invallers scoorden precies 50%.
En met dit verslag neemt ook de schrijver dezes afscheid van het KNSB-seizoen 2016-2017.
Caïssa 1 heeft de degradatiezone definitief verlaten. In Utrecht boekte het vlaggenschip van de vereniging een soepele 7-3 overwinning op Paul Keres. Het ging allemaal van een leien dakje.
De hele dag verliep soepeltjes. Het hele team was ruimschoots op tijd aanwezig. Ruim een half uur genoten de spelers van Caïssa 1 (en ook Caïssa 4, want die speelden ook aldaar) van één van de eerste lentezonnetjes van het jaar. Sommigen hebben dat harder nodig dan anderen. Vooral ons jonge talent Rogier van Arkel die na wekenlang kwakkelen met zijn gezondheid nog steeds een beetje bleekjes zag. “Maar daar wordt aan gewerkt”, meldde Rogier, “want ik heb in Barcelona een appartementje aan de Mediterranée gekocht”.
Maar van tevoren werd enigszins bevreesd naar deze wedstrijd toegeleefd. Immers, sommige spelers van het eerste team hebben dit seizoen nog niet zo heel veel punten gescoord. En Paul Keres heeft veel sterke spelers. Zo mailde Robert Kikkert mij van tevoren nog of het écht nodig was dat hij opgeofferd moest worden aan bord drie. Maar gelukkig kon ik hem overreden door te melden dat we min of meer op volgorde van speelsterkte zaten. Alleen Arno en Michael zaten deze wedstrijd, bij verrassing, wat lager dan gebruikelijk. Het pakte allemaal heel erg goed uit. Paul Keres bleek wat minder sterk opgekomen te zijn dan gebruikelijk, omdat zij drie invallers moesten opstellen. Wij hadden ook een invaller: een Rus zonder rating met de prachtige naam Evgeniy Shklovskiy. De belangrijkste vraag van tevoren was: moet hij op grond van zijn naam aan bord 1 (tegen één van die sterke Utrechtse IM’s)? Of toch maar gewoon op basis van zijn ingeschatte speelsterkte aan bord 10? Uiteindelijk koos ik voor dat laatste, zodat aan bord 10 aan beide kanten toevalligerwijze invallers zaten.
De enige tegenslag waar Caïssa 1 deze dag mee te maken kreeg, was een snelle 1-0 achterstand. Maar het bleek de enige nederlaag te zijn. Al heel snel maakte Caïssa gelijk. En met gunstige stellingen op diverse borden bleef de zon ook binnen schijnen. Uiteindelijk slaagden Paul van der Sterren, de opofferingsgezinde Robert Kikkert, Alje Hovenga, Arno Bezemer en Rob Witt erin hun gunstige stellingen in winst om te zetten. Als ikzelf ook mijn kansen had waargenomen, dan had de uitslag nóg hoger uit kunnen vallen, maar ja…
Afijn, de volgende twee rondes (op 1 april in De Meevaart, Balistraat 48, Amsterdam-Oost!) tegen ASV en de laatste ronde uit tegen Messemaker 1847 in Gouda beloven mooie duels te worden waarbij voor geen enkel team meer iets op het spel staat. Door de overwinning staat Caïssa 1 opeens weer in de subtop. BSG wordt kampioen, anderen gaan degraderen. Gewoon Lekker Schaken dus…
Het vlaggenschip van de vereniging heeft in de vierde ronde uitstekende zaken gedaan. Het versloeg het eerste team van Zukertort Amstelveen met maar liefst 6½-3½. Daarmee heeft het zichzelf een uitstekende dienst bewezen en staat het inmiddels op een derde plaats in de competitie.
Het zou natuurlijk mooi zijn als we die derde plaats kunnen verdedigen. Want de concurrentie om die derde plaats is moordend. Het veld vanaf de derde plaats naar onderen ligt dicht bij elkaar. Want wij hebben momenteel 4 matchpunten, maar dat geldt ook voor Zukertort en Paul Keres. Wij liggen een half bordpuntje voor op die twee teams. De andere teams in 1A zijn natuurlijk ook vlak bij, want 4 matchpunten na 4 rondes betekent ‘slechts’ 50%.
In de wedstrijd tegen Zukertort stond er veel op het spel: matchpunten, bordpunten, eloratings, een derde plaats en vooral veel prestige. Want tja, het was toch Amsterdam tegen Amstelveen: een heuse streekderby dus. Veel spelers van Zukertort wonen in Amsterdam (sommigen zelfs om de hoek bij Caïssa) en sommige spelers van Caïssa wonen in Amstelveen. De wedstrijd ontwikkelde zich, traditiegetrouw, in een gemoedelijke sfeer. Pas na 3½ uur spelen kwam er enige tekening in het verloop van de strijd. Het stond toen 2-2. En de overige zes borden zouden minstens 3½ punt voor Caïssa op moeten gaan leveren. Dat werden er zelfs 4½, want alle stellingen waarin Caïssa een tikkeltje beter stond, leverden hele punten op. Dus dat was mooi, want anders zou Zukertort nu derde hebben gestaan en wij vijfde.
Het begin van deze wedstrijd was ietwat curieus: de arbiter stond in de file en kwam daardoor een uur te laat. Uiteraard begonnen we wel gewoon aan de wedstrijd, want de KNSB Competitie wacht op niemand. En al helemaal niet op een arbiter. Want tja, wat doen die mensen nou eigenlijk zo’n hele middag? Waarschijnlijk was het ontbreken van de arbiter de meeste spelers ontgaan, maar goed.
De volgende wedstrijd op zaterdag 17 december gaan we dus onze derde plaats verdedigen. Dat gaan we in Arnhem doen tegen één van de twee koplopers: De Toren Arnhem. Zij hebben 8 matchpunten en zijn in een nek-aan-nek race verwikkeld met BSG uit Bussum, onze kwelgeesten uit de eerste ronde. Maar wij gaan onze huid heel duur verkopen!
Het eerste team van Caïssa heeft in de derde ronde van de KNSB-competitie goede zaken gedaan. Het won met 7½ - 2½ van het sterke Philidor Leeuwarden en verlaat daarmee de degradatiezone. Maar aanvankelijk zag het er daar helemaal niet naar uit.
Want na pakweg anderhalf uur schaken kwam ons vlaggenschip met 1-0 achter. De sterkste speler van Philidor Leeuwarden, IM Migchiel de Jongh, pakte aan het derde bord een punt tegen Marc Overeem en kon het verslag voor de Leeuwarders gaan maken dat op deze site staat. Bij Caïssa gaat dat allemaal wat anders. De verlorene stoof zó snel het lokaaltje uit, dat zelfs een hem achterna rennende wedstrijdleider Arthur Schuering te laat was om hem te vragen naar het resultaat van de partij. Gelukkig bleef Migchiel natuurlijk wel tot het einde van de wedstrijd en liet hij later zijn miniatuurpartijtje nog even zien. Een trouwe bewonderaarster maakte zelfs een foto van het notatiebiljet van Migchiel.
Maar terug naar de wedstrijd, want toen we op 1-0 achterstand kwamen, waren er nog meer dubieuze stellingen aan Caïssa-zijde te bewonderen. Uitzondering was de partij van Alje Hovenga. Hij speelde een strakke partij, inclusief kwaliteitsoffer, en mocht zijn tegenstander, heel sportief, matzetten. ’s Avonds in een kroegje in Oost liet Alje zijn partij via de mobiel van Arno zien aan enkele bewonderaars.
Op de andere borden vond vooral een harde strijd plaats. Toppunt was natuurlijk Rob Witt. Hij was vroeg in de partij een stuk tegen twee pionnen kwijtgeraakt en leek te vechten voor remise. Waarschijnlijk was dat ook wel zo, maar zelf zei hij na afloop tijdens het eten bij een Italiaan in Oost dat hij voor drie resultaten streed. Het werd na een wonderlijke partij dus een vol punt. Ook IGM Paul van der Sterren, IGM Hans Ree, Arno Bezemer, Rogier van Arkel en de schrijver dezes pakten volle punten na harde duels met soms dubieuze stellingen. Tja, alles viel deze keer de goede kant op.
Omdat onze gebruikelijke speellocatie deze keer niet beschikbaar was, speelden alle Caïssa-teams hun thuiswedstrijden in Oost. Buurthuis Archipel en een zaaltje daartegenover waren daarvoor beschikbaar. Caïssa 1 speelde in dat zaaltje, waar de catering uitstekend was en het meubilair prima. Eigenlijk hadden we toegangsgeld moeten vragen voor toeschouwers, maar dat hebben we niet gedaan. We voelden we ons helemaal thuis in Oost. Eerst in dat zaaltje, toen bij de Italiaan en later in een kroegje op de Linnaeusstraat. Kortom, Caïssa 1 was thuis in Oost.
Vroombout, E. (2103) -
Collin Colbow (1945),
