Deze overwinning op een sterk Zukertort was een heel belangrijke: 7-3. Er viel niets, maar dan ook niets op aan te merken. De overwinningen kwamen van Juan de Roda Husman, invaller Gertjan van der Hoeven, IGM Dimitri Reinderman, Alje Hovenga en de schrijver dezes. Tezamen met de vier remises van IGM Hans Ree,  FM Arno Bezemer, invaller Maarten Hoeneveld en Cor Croese leverde dat 7 punten op. Helaas vergaloppeerde Michael Wunnink zich in het middenspel en moest hij al gauw opgeven.

Met die twee remises van Maarten en Cor was overigens iets aan de hand. Allereerst was de remise van Maarten gewoon een cadeautje van zijn nóg jongere tegenstander Daniel Kutchoukov. Maarten kon met een stuk minder alleen maar hopen op remise door eeuwig schaak. Daniel had het nagenoeg tot in het oneindige kunnen blijven proberen. In teamwedstrijden móet je het dan blijven proberen. Ook als je niet direct ziet hoe je kunt winnen. In de na-analyse bleek het allemaal betrekkelijk eenvoudig gewonnen te zijn voor Daniel.

Die jongen kan een voorbeeld nemen aan zijn teamgenoot Fitzgerald Krudde. Die probeerde ruim 50 zetten lang het eindspel van TP tegen T te winnen. Dat lukte Gary Kasparov ooit tegen Judith Polgar. Maar onze Cor Croese gaf geen krimp, verdedigde zich vijftig zetten lang nauwkeurig en bereikte daarmee welverdiend de remisehaven. Hoogstwaarschijnlijk was het de langste partij in de KNSB competitie die ik ooit heb meegemaakt, want beide combattanten legden pas om half 8 de wapens neer. Tijdens de partij heb ik ook nog wat geleerd. Na 50 zetten moeten de spelers zelf claimen dat de vijftig zettenregel geldt. Ik dacht dat de wedstrijdleider automatisch in zou grijpen op dat moment, maar dat gebeurt pas na 75 zetten. En claimen, voor degenen die dat niet weten, gaat altijd als volgt: eerst de klok stilzetten, dan de wedstrijdleider roepen en vervolgens je claim uitspreken.

Het vuurwerk kwam deze ronde van invaller Gertjan van der Hoeven en van de teamleider. De partijen zijn toegevoegd. Geniet ervan!

Tot slot nog de uitslagen van deze wedstrijd. De volgende wedstrijd is op 15 december. We spelen dan wederom een thuiswedstrijd en doen dat tegen Spijkenisse.

De tussenstand in 1B na 4 rondes is:

De wedstrijd tegen Venlo was erop of eronder. Beide teams hebben al één keer verloren. En nog een nederlaag betekent definitief afzien van een mogelijk kampioenschap. Want de strijd in 1B is ongekend spannend. Dit seizoen zijn er geen teams die met kop-en-schouder boven de andere teams uitsteken en dus hebben diverse teams een reële kans op het kampioenschap en promotie naar de Meesterklasse.

Tegen Venlo bleef het tot het laatst toe spannend. En zo hoort het ook in een vierpuntenwedstrijd tegen een ander sterk team. Na zo’n vijf uur spelen, stond het 4-3 voor Caissa. Maar in de resterende drie partijen had Venlo de overhand. Het werd dus nagelbijten! De eerste die zijn penibele stelling remise wist te houden, was Cor Croese. Hij moest in een gedrongen stelling op zoek naar eeuwig schaak en vond dat ook. Een halfje dat bijna als een overwinning werd gevierd.

De tweede speler die zijn penibele stelling remise wist te houden was Hans Ree. Hij stond in een eindspel een pion achter en moest opboksen tegen een machtig loperpaar. Maar zijn tegenstander bood op een gegeven moment remise aan en dat accepteerde Hans uiteraard. Wist zijn tegenstander eigenlijk de tussenstand wel?

En toen kwam alles neer op de partij tussen IGM Andrey Orlov (ELO 2498) en onze eigen Robert Kikkert. Ook Robert stond een pionnetje achter, maar had een zeer actieve koning. De stelling bleef tot het eind toe spannend. Orlov offerde tijdelijk een stuk om doorlopende pionnen te krijgen. Robert moest zijn extra stuk teruggeven en nauwkeurig spelen om de remisehaven te bereiken. En dat deed hij ook. Toen het materieel evenwicht hersteld zou worden, besloten de spelers tot remise. Wist Orlov de tussenstand eigenlijk wel? Want door die remise, kwam Caissa op 5½ punt. Robert wist de tussenstand ook niet, maar dat is niet erg.

De volgende wedstrijd is op 24 november. Dan is er een belangrijke thuiswedstrijd tegen Zukertort.

Caïssa-1 is het nieuwe seizoen dus goed begonnen. En het belooft een mooi seizoen te worden, want het team is twee sterke spelers rijker geworden. Zoals iedereen al wel wist, is internationaal grootmeester Dimitri Reinderman dit seizoen onze kopman. Met ELO 2558 is hij met afstand onze sterkste speler. Daar kunnen we allemaal nog lekker veel van leren. Dimitri is overgekomen van SV Rotterdam. Onze andere nieuwe aanwinst is Cor Croese. Met ELO 2261 behoort hij uiteraard ook meteen tot de sterkere spelers van de vereniging. Cor is overgekomen van Boven-Y.

De wedstrijd tegen Voorschoten was een tamelijk spannende affaire. Lange tijd was het volstrekt onduidelijk welke kant het op zou gaan. Dat kwam vooral door Alje (bord 9), die een krankzinnige partij speelde. Al heel vroeg offerde hij een paard op f7 voor, schijnbaar, heel weinig compensatie. Niemand wist hoe het stond, maar uiteindelijk won hij tot verrassing van velen zijn partij. Hans Ree was afgelopen zaterdag jarig en gaf zichzelf een leuk verjaardagscadeautje: hij leverde een miniatuur-overwinning af in 25 zetten. Na enkele uren stond het 3-3 en waren er dus nog vier partijen bezig. En in die vier partijen was op alle borden nog een harde strijd bezig. Maar toen Dimitri de 4-3 binnen tikte, was het duidelijk dat Caïssa er met de winst vandoor zou gaan. Want inmiddels stonden ook Robert Kikkert, Arno Bezemer en Juan de Roda Husman heel erg goed. Uiteindelijk liep de score op naar 6½-3½

Caïssa is het nieuwe seizoen dus goed begonnen in 1B. En als teamleider heb ik uiteraard al een analyse gemaakt van al onze tegenstanders. Qua gemiddelde rating is Caïssa nummer 1. Dat komt uiteraard door Dimitri, die het gemiddelde flink optrekt. Afgezien daarvan, zijn bijna alle teams in 1B behoorlijk aan elkaar gewaagd. Op zaterdag 6 oktober komt Philidor Leiden bij ons op bezoek. En na die wedstrijd weten we weer iets meer.

Een goede voorbereiding is het halve werk. Zo had ik, als fanatieke teamleider, de opstelling al wekenlang tevoren rondgemaild. En sommige spelers begonnen op basis daarvan met hun voorbereidende werk. Zo had Michael Wunnink zich al helemaal uit de naad gewerkt om zijn witrepertoire tegen de top-4 spelers van Philidor Leeuwarden op te polijsten. Totdat….

Totdat de opstelling een week voor de wedstrijd veranderd werd om aan twee verzoeken te kunnen voldoen. Mariska de Mie wilde graag tegen IM Migchiel de Jong spelen, omdat zij in de running is voor een WIM-resultaat. En Eddie Scholl, de nummer 30 (!) van de lijst met top-40 Nederlandse schakers, wilde uit nostalgische overwegingen tegen IGM Hans Ree. En zo geschiedde. Maar door de verzoeken zou de oorspronkelijke opstelling sowieso veranderd moeten worden. En even leek het er daarom op dat Michael Wunnink in de nieuwe opstelling niet met wit aan bord 4, maar met zwart aan bord 7 zou spelen. En zo dreigden er dus uren en uren aan voorbereiding weggooide arbeid te zijn voor hem. Uiteindelijk kwam het toch nog allemaal goed, en speelde Michael toch met wit aan bord 4. En inderdaad bleek een goede voorbereiding het halve werk te zijn, want Michael scoorde een overtuigende remise.

De wedstrijd tegen Philidor Leeuwarden was een heel spannende affaire. Lange tijd bleef het volstrekt onduidelijk welk team er het beste voorstond. Na enkele uren spelen stond het 1½-1½ met als prognose ongeveer 5-5. Heel spannend dus. En toen kreeg ik een remise-aanbod van mijn tegenstander. Op zich heel aantrekkelijk, aangezien ik verre van gezond was. De hele week worstelde ik al met een keelaandoening. En dat was zaterdag nog geenszins over. Maar omdat ik mijn stelling wel prettig vond en de prognoses op de andere borden onduidelijk waren, besloot ik door te spelen. En dat was maar goed ook. Ook ik had me voorbereid en gezien dat mijn tegenstander altijd d2-d4 opent en dan tegen elk openingssysteem snel zijn witveldige loper fianchetteert. En zo ook in onze aardige partij:

Uiteindelijk kwam er een 3½-3½ tussenstand op het bord. En uit de resterende drie partijen zouden, als alles meezat, 2 punten komen. En het zat mee. Hans Ree hield het toreneindspel met minuspion remise. En ook Rogier van Arkel scoorde een halfje. En toen kwam alles neer op de held van dit seizoen: Juan de Roda Husman. Teruggekeerd op het oude nest speelt hij de sterren van de hemel. Met zwart boekte hij een overtuigende zege op de sterke Tjapko Struik. Juan heeft nu 4 punten uit 5 rondes gescoord. Daarmee is hij samen met Robert Kikkert topscorer van het team. Ikzelf doe het met 3½ uit 5 overigens ook helemaal niet slecht.

Het team staat nu dus op een derde plaats. Dit jaar is er totaal geen sprake van degradatiegevaar. sterker nog, een overwinning in de zesde ronde tegen Charlois Europoort (landskampioen in het seizoen 2014-2015) zou ons naar de toppositie van de ranglijst in 1A brengen. De voorbereidingen voor die wedstrijd, die in februari in Rotterdam wordt gespeeld, zijn al gestart. De eerste contacten tussen de teamleiders van beide teams zijn al weer geweest.