Reykjavik is de meest noordelijk gelegen hoofdstad van Europa. Het heeft zo’n 100.000 inwoners en is daarmee qua omvang vergelijkbaar met een plaats als Leiden. Zo’n 80% van alle IJslanders woont in of nabij Reykjavik. De rest van het imposante land is nagenoeg onbewoond. Het is natuurlijk geweldig om daar rond te trekken en prachtige watervallen, bijzondere geisers, rode lavatunnels, zwarte stranden en meren vol ijsschotsen te bewonderen. Bij één van de uitstapjes die de toernooi-organisatie had georganiseerd, hebben we natuurlijk ook het Bobby Fischer Centrum en het graf van Bobby Fischer bezocht. Na het toernooi hebben we enkele dagen een rondtoer gemaakt door de zuidelijke kant van IJsland. Daar zijn de meeste van bovengenoemde bijzondere verschijnselen van IJsland te bewonderen.

Het toernooi zelf vond in het centrum van Reykjavik plaats: het Harpa Congrescentrum. Ons appartement was op loopafstand daarvan, dus beter kon het niet. Daar verbleven we met z’n vieren: ikzelf, Albert Termeulen, Paul Winnubst en onze Oostenrijkse vriend Christian Benavente. Er deden nog meer Nederlanders mee aan het toernooi, waaronder Frans Vreugdenhil en Stefan Bekker uit het Westland, en Jan Balje, Alef Boer en Peter Hulshof uit Groningen.

Het toernooi bestond uit negen rondes in zeven dagen. Op twee dagen speelden we dus twee partijen. Omdat alle 419 deelnemers in één grote groep spelen, kunnen de verschillen in speelsterkte aanzienlijk zijn. Meestal duurt het dan enkele rondes voordat je tegenstanders van je eigen speelsterkte krijgt. Maar in dit toernooi blijven de verschillen het hele toernooi groot. Zo heb ik dit toernooi geen enkele tegenstander gehad met een rating tussen ELO 2000 en 2400 (terwijl ikzelf een FIDE-rating van ELO 2161 heb). Dat is dus toch wel een groot nadeel van dit toernooi.

Het toernooi stond in het teken van de nagedachtenis aan de kort tevoren overleden IJslandse grootmeester Fridrik Olafsson. Dat was de eerste grootmeester van IJsland en van 1978 tot 1982 president van de FIDE. In zijn actieve schaakcarrière heeft hij vier keer van een wereldkampioen gewonnen. Hij kon er dus wel wat van! Veel vragen in de pub-quiz gingen dus over Olafsson. Omdat we dat al wel verwacht hadden, hadden we ons daarop voorbereid. We eindigden dus hoog in die amusante pubquiz: tweede plek of zo.

In het toernooi zelf eindigde ik ook hoog. Ik scoorde 6 punten uit 9 partijen met een TPR van ELO 2268. Dat levert mij zo’n 20 ratingpunten op. Met deze score eindigde ik op een vijftigste plek, boven grootmeesters als Johan Hjartarson, Simon William en Lothar Voigt. Bij de prijsuitreiking kwam ik op het podium, omdat ik een ratingprijs t/m ELO 2200 in ontvangst mocht nemen. En daar stond ik dan, temidden van allerlei grootmeesters, schakende dames en jeugdige talenten. Met toernooiwinnaar Parham Maghsoodloo vlak voor mij. Tweede prijswinnaar Vasyl Ivanchuk was er helaas niet bij.

Ik begon dit toernooi in de eerste ronde met een nederlaag tegen de Servische grootmeester Velimir Ivic (ELO 2624). Hij zou bij de prijsuitreiking de vierde prijs overhandigd krijgen. Na die nederlaag kreeg ik drie keer een tegenstander met een rating van tussen ELO 1900 en ELO 2000. Dat leverde me me 2,5 punten op, waarbij vooral mijn zwartoverwinning tegen een WFM uit de Dominicaanse Republiek indruk maakte.

  Rosario Almanzar, R. (1888) -   Vroombout, E. (2161), 2025.04.11

Na die partij slaagde ik er helaas niet in om een uitstekende stelling te winnen van de IJslandse grootmeester Stefansson (ELO 2536). Hij zou uiteindelijk met 6,5 punten de hoogst eindigende IJslander zijn. Na die nederlaag kreeg ik weer drie keer een tegenstander met een rating van tussen de ELO 1900 en ELO 2000. Dat leverde wederom 2,5 punten op. De mooiste overwinning daarvan was in de achtste ronde. Het was een geweldige strijd, waarin beide spelers in verschillende fases van de partij voordeel hebben gekregen.

  Skettos, N. (1983) -   Vroombout, E. (2161), 2025.04.14

In de slotronde speelde ik tegen de Franse internationaal meester Thibault Fantinel. Dat is blijkbaar een streamer, want de partij werd gespeeld in de hoek met andere streamers, waarvan Anna Cramling en Simon Williams de bekendsten zijn. Ook die partij werd een geweldige strijd waarbij beide partijen in verschillende fases van de partij op voordeel konden bogen. Ik won die partij en behaalde daarmee een van mijn grootste overwinningen ooit.

  Vroombout, E. (2161) -   Fantinel (IM), T. (2411), 2025.04.15

In de eindstand was ik de beste Nederlander. Ik had zelfs de Westlandse schaker Stefan Bekker nog ingehaald, die na 7 rondes een IM resultaat had behaald. In de eindrangschikking staan slechts twee andere titelloze schakers boven mij. Eentje die 6,5 punten scoorde, en eentje die, net als ik, 6 punten behaalde. Maar goed, voor mij was het dus een prima toernooi waar ik met veel plezier op terugkijk.

Hieronder de eindstand, die ik van TWIC heb gekopieerd. Deze toont de vijftig hoogst geëindigde spelers: en ziet wie er op de laatste regel staat!?

Caïssa-1 speelt al enkele rondes helemaal nergens meer om. Degradatiezorgen waren halverwege het seizoen al verdwenen, en promotiekansen waren er niet (alhoewel we op een tweede plek stonden). En helaas heeft ook Bonno Pel in een vooruitgespeelde partij voor de volgende ronde zijn kansen op een mogelijke IM-norm weggegooid. Dus dan maar het seizoen gezellig uitspelen en na afloop een biertje drinken.

We gingen dus op bezoek bij VAS. Dat vind ik altijd leuk, want dan kom ik altijd een heleboel schakers van de ‘Harry Potter‘-generatie tegen (geboren in de jaren ’90) die ik ken uit de tijd dat ik jeugdleider was bij VAS. En ook hun grote organisator Niels van Dam (inmiddels een 40’er) heb ik leren kennen toen hij nog een jeugdspeler was.

Maar goed, bij VAS-1 ken ik natuurlijk ook veel spelers, zoals mijn tegenstander (en liefhebber van de vele verslagen op de Caïssa-website) Tex de Wit. Desondanks was vandaag Engels de voertaal bij VAS, want vandaag deed een hele zooi buitenlanders mee. En ik weet niet of het bewust was of een goede vorm van steenkolen-Engels, maar blijkbaar kennen de Nederlands-sprekende VAS’ers het verschil tussen vijand en tegenstander niet. Want toen ik voor de wedstrijd even een vriendschappelijk praatje maakte met VAS’er FM Ramon Koster over zijn mogelijk aanstaande IM-norm, kwam zijn Canadese teamlid FM Marc Ghannoum een handje schudden ter begroeting. Ik kreeg ook een hand, waarschijnlijk omdat ik hem vorig jaar in het kroegloperstoernooi op fraaie wijze had verslagen. Maar Ramon zei verschrikt (alsof Ghannoum zijn medespelers niet zou kennen): “No, he is the enemy!” Maar de vertaling van ‘enemy’ is vijand. En volgens mij zijn er in de schaakwereld geen vijanden. Er zijn wel tegenstanders, opponenten, rivalen en aartsrivalen. Die heb je nodig voor een florerende schaakwereld. Maar vijanden zijn er niet. Zelfs Karpov ging op bezoek bij zijn aartsrivaal Kasparov toen deze in een Russische gevangenis zat. Ik heb het maar zo gelaten en denk dat het een geval van steenkolen-Engels was, want die Ramon is natuurlijk een aardige gast. In elk geval speelde Ramon, op zijn verzoek en zoals van tevoren afgesproken, tegen onze IM Yochanan Afek. Vanwege zijn mogelijke IM-norm moest hij tegen een titelhouder schaken. Als rivalen werken we daar natuurlijk graag aan mee, vijanden zouden dat niet gedaan hebben.

Karpov en Kasparov: aartsrivalen, maar geen vijanden.

Afijn, het VAS was vandaag extreem sterk opgekomen en absoluut van Meesterklasse-niveau. In onze poule hadden ze vandaag verreweg de hoogste gemiddelde rating opgesteld. Zelfs meer dan de kampioen in onze poule HWP Haarlem, waar Loek van Wely meedoet. En ook meer dan menig Meesterklasse-team. Desondanks kunnen ze volgende maand degraderen naar de tweede klasse. Maar goed, vandaag zat de Canadese grootmeester Pascal Charbonneau (ELO 2508) aan het eerste bord en IM Toni Lazov (ELO 2410) aan het tweede. Die deden in de achtste ronde voor het eerst mee dit seizoen. Onze spelers Maksymilian Markuszewski en Zhengke Zhou konden daar niet tegen op. Maar Maks zorgde bijna voor een stunt van jewelste, want vanuit de opening en in het middenspel speelde hij de Canadese grootmeester helemaal weg (+6.00). Maks wist niet dat hij tegen een IGM speelde, en dacht met een zwakke invaller van doen te hebben. Maar uiteindelijk ging het bij Maks toch nog mis en moest hij zijn koning omleggen.

Over de andere wedstrijden valt helaas ook weinig positiefs te melden. Of het moeten de ontsnappingen van Yochanan Afek (tegen Ramon Koster) en Arno Bezemer (tegen Hilke van den Berg) zijn. Yochanan ontsnapte vanuit verloren stelling naar remise door pat vanwege een dolle toren. Dat is altijd amusant om te zien. En Arno ontsnapte vanuit verloren stelling met twee pionnen minder in een ongelijk lopereindspel. En met de remises van Robert Kikkert en Hans Ree was de koek voor Caïssa op.

Afijn, wij gaan de volgende ronde op 10 mei lekker achteroverleunend in onze mooie Huize Lydia-nisjes schaken tegen Paul Keres. Als we winnen, eindigen we keurig in de subtop en anders in de middenmoot. Ondertussen gaan we met interesse kijken wie (naast De Waagtoren) uit 1A gaat degraderen: VAS of Assen (waar ‘onze’ Paul Hummel speelt). Die spelen tegen elkaar en één van de twee degradeert.

Dan nog de onderlinge uitslagen

En de tussenstand na 8 rondes.

Eerder op de middag hadden er zich al enkele ongelukjes en verrassingen voorgedaan. We hadden stukken weggegeven, fraaie aanvallen tot winst gevoerd, kansloos verloren en ultra-saaie stellingen remise gehouden. En dat allemaal tegen enorm sterke spelers. Maar alles viel in het niet bij het spektakel dat zich in de allerlaatste minuten in de speelzaal afspeelde. Wij staan 5-4 achter en het allerlaatste bord in de hele zaal stond nog altijd in vuur en vlam. Een heksenketel zonder weerga. Onze Chopin spelende Maksymilian Markuszewski achter de witte stukken en de sterke Christopher Brookes achter de zwarte.

Een hele haag van toeschouwers probeerde een glimp op te vangen van het schouwspel dat zich ontspon. Een beetje zoals bij Spasski – Tal in het Sovjetkampioenschap van 1958:

Maks had zijn partij direct na afloop van de wedstrijd naar mij toegestuurd, en dus staat hij hieronder. Het commentaar heb ik erbij gezet.

  Markuszewski, M. (2188) -   Brookes, C. (2255), 2025.03.08

Dat Caïssa-1 er een gelijkspel uitsleepte, was sowieso al een wonder. Want we stonden zelfs met 5-3 achter. Want toen was ook Zhengke Zhou nog bezig om zijn gewonnen stelling in winst om te zetten. Dat deed hij op fraaie wijze tegen de sterke Tim Mazajchik. Dat hij een gewonnen stelling bereikte was überhaupt al wonderlijk. Want halverwege de partij stond hij totaal verloren. Maar dat is een kracht van Zhengke, om verloren stellingen om te zetten in winst (het omgekeerde overkomt hem helaas ook).

  Zhou, Z. (2158) -   Mazajchik, T. (2161), 2025.??.??

Goed, van de andere partijen heb ik weinig meegekregen. Wel weet ik dat Michaël Wunnink, onze topscorer, weer op fraaie wijze heeft gewonnen. Dus hou dit verslag in de gaten, want er kunnen nog meer partijen toegevoegd gaan worden!

En bij de tegenstanders speelde oud-Nederlands Kampioen Loek van Wely een uitstekende partij tegen onze kopman Bonno Pel. Bonno is nog steeds in de race voor een IM resultaat en moest daarvoor hoge ratinghouders krijgen. Dat laatste is met dank aan de medewerking van HWP gelukt.

  Van Wely, L. (2610) -   Pel, B. (2262), 2025.03.08

Al met al was Caïssa deze keer de underdog in de wedstrijd tegen HWP. In het verleden is dat wel eens anders geweest, maar toen hadden wij nog mensen als Dimitri Reinderman en Paul van der Sterren in de gelederen. En zij geen Loek van Wely. De 5-5 tegen de koploper is dit seizoen dus een prima resultaat. We staan nu tweede in 1A, met drie punten achterstand op HWP. We kunnen dus nog steeds kampioen worden, maar daar hopen we niet op. Niet iedereen heeft de trauma’s van de Meesterklasse-jaren van Caïssa-1 al verwerkt (-2 matchpunten na 15 rondes). Maar goed, in 1A doen we dus lekker mee.

Tot slot nog even de individuele resultaten deze wedstrijd:

En de tussenstand in 1A

We spelen op zaterdag 5 april een uitwedstrijd tegen VAS. Dat is dus een heuse stadsderby! Komt dat zien. Plaats van handeling is het Cygnusgymnasium aan de Vrolikstraat (naast metrohalte Wibautstraat).

Vol goede moed gingen we naar Hoorn om een potje te schaken tegen onze vrienden van Caïssa-Eenhoorn. Veel spelers kennen elkaar, want veel spelers van het Hoornse Caïssa wonen in Amsterdam en zijn zelfs lid, of lid geweest, van het hoofdstedelijke Caïssa. We speelden in een middelbare school in Hoorn. En het was daar steenkoud. Als ik dat had geweten, zou ik een trui aan hebben gedaan. Onze tegenstanders wisten dat wel, en waren dus wel dik aangekleed. En sommigen hadden ludieke teksten op hun sweater staan. Daan Zult (die ook in Amsterdam woont en oud-winnaar is van het Eijgenbroodtoernooi) spande de kroon met een citaat uit een beroemd interview van Hans Niemann: “Chess speaks for itself”.

Maar de match begon eigenlijk dramatisch. Al heel snel kwamen we op een 1-0 achterstand, doordat Alje zich in de opening vergaloppeerde. Maar niet getreurd, want we rechten onze ruggen en gingen er eens goed voor zitten. Michaël Wunnink scoorde de gelijkmaker in een partij waarin hij zeer content was over sommige van zijn beslissingen.

  Wunnink, Michael (2199) -   Brouwer, Mason (2130), 2025.02.08

We gaan naar de tweede zege van de dag. Die van mijzelf. Een aardige aanvalspartij.

  Vroombout, E.. (2196) -   Geerts, A.. (2166), 2025.02.08

En ook onze topscorer Bonno Pel speelde een fraaie partij. Dit keer tegen een van Neerlands sterkste damesschaaksters Robin Duson.

  Duson, R. (2134) -   Pel, B. (2256), 2025.02.08

Maar we gaven ook wel heel veel cadeautjes weg. Rogier had, naar eigen zeggen, zijn partij moeten winnen. Maar hij miste een sterke voortzetting, kwam in een ingewikkeld eindspel terecht en moest met een 5-4 achterstand alles op alles zetten om de match gelijk te maken. Dat lukte niet en in zijn winstpogingen ging hij te ver en verloor zelfs nog.

Het grootste cadeau kregen de tegenstanders van onze Chinese teamgenoot Zhengke Zhou. Hij speelde aan bord 4 tegen de welbekende Henk-Jan Visser. Maar ziet wat er gebeurde:

  Visser, HJ. (2209) -   Zhou, Zhengke (2170), 2025.02.08

En na verdere nederlagen van Hans Ree en Arno Bezemer (beiden tegen sterke tegenstanders) en remises van Robert Kikkert en Cor Croese eindigde de wedstrijd in een 6-4 nederlaag.

Goed, we zijn nu dus van alle zorgen verlost. We staan 3 matchpunten achter op koploper HWP uit Haarlem, waar we de volgende wedstrijd (op 8 maart) thuis tegen gaan spelen. En we staan 4 matchpunten voor op de nummer 9 in de poule. We zijn dus verlost van alle zorgen: geen degradatie, en geen promotie. Maar gewoon lekker schaken. En, oja, Bonno Pel is nog steeds in de race voor een IM-resultaat. Daarvoor moet hij een TPR scoren van ELO 2450 tegen een gemiddelde tegenstand van ELO 2250.

Dan nog de uitslagen van deze wedstrijd:

En de tussenstand in 1A na zes rondes

Goed, Caïssa-1 doet het dus voortreffelijk in de Eerste Klasse A. Na vijf rondes staat het team met 7 matchpunten op de tweede plaats. Slechts één puntje achter HWP Haarlem. De uitslag van de inhaalwedstrijd tegen De Waagtoren zal in de Nederlandse schaakwereld nog wel even doordreunen: 8-2! En dan te bedenken dat De Waagtoren vorig jaar nog verdienstelijk in de Meesterklasse speelde (ze degradeerden wel, maar scoorden meer punten dan toen wij in de Meesterklasse speelden).

En wat ook nog wel even na zal dreunen was de ongelooflijke afstraffing waar Robert Kikkert de Nederlandse Grootmeester Dimitri Reinderman op trakteerde. Dimitri is natuurlijk een grootheid in de Nederlandse schaakwereld. In 2013 werd hij kampioen van Nederland. En zijn gehele carrière heeft hij tegen verschillende wereldkampioenen en FIDE-wereldkampioenen gespeeld, waaronder Kasparov, Kramnik, Topalov en Kasimdzhanov (over het algemeen met een respectabele score!). Verder kent hij ons team natuurlijk vrij goed, want hij heeft jarenlang met veel plezier voor Caïssa-1 gespeeld. Ik weet niet waarom hij nu bij De Waagtoren speelt, maar ik vermoed dat het een geldkwestie is.

Maar nu speelde hij dus tegen Robert Kikkert. Die heeft nooit tegen wereldkampioenen gespeeld. En hij had ook nog nooit van een grootmeester gewonnen in een competitieve wedstrijd. Maar Robert is wel al jarenlang een vaste kracht voor Caïssa. Hij speelde een ontzettend sterke partij. Het begon met het Staunton-gambiet! Een gevaarlijk gambiet tegen het Hollands. Dimitri wist niet wat hij er mee aan moest en na een weifelende zet, kwamen de stukken van Robert op prachtige velden te staan. Afijn, laten we naar de partij kijken met Robert’s eigen, lichte commentaar.

  Kikkert, Robert (2190) -   Reinderman, Dimitri (2573), 2025.01.11

Zoiets stelt natuurlijk al het andere in de schaduw. Natuurlijk, velen van ons speelden goed en wonnen of remiseerden, vaak tegen hoger gerate tegenstanders. Ook de jonkies in ons team deden deze keer weer mee: Maksymilian Markuszewski en Zhengke Zhou. Inmiddels zijn hun ratings opgelopen tot ELO 2160 respectievelijk ELO 2181. Desondanks zaten ze aan de borden 9 en 10. En dat tekent de kracht van Caïssa. Wij stellen op alle tien borden spelers op met ratings van iets boven of iets onder de ELO 2200. Bij andere teams lopen de ratings uiteen van ELO 2527 tot ELO 2052. Aan de lagere borden waren we dus ratingfavoriet. Toch hadden we aan deze borden het meeste geluk. Zie bijvoorbeeld wat er op het bord bij Zhengke gebeurde.

  Van Hesselingen, G. (2065) -   Zhou, Z. (2160), 2025.01.11

En bij Maks gebeurde iets soortgelijks, maar dan met een promotiecombinatie. Hieronder zijn op-en-neergaande en ingewikkelde partij met commentaar van mij.

  Markuszewski, M. (2181) -   Geerke, D. (2039), 2025.01.11

Maar over het algemeen was onze overwinning op De Waagtoren meer dan verdiend. Bijna alle andere overwinningen kwamen overtuigend tot stand. Zie bijvoorbeeld de partij van Rogier van Arkel tegen de Nederlandse dameskampioene Maaike Keetman.

  Van Arkel, Rogier (0) -   Keetman, Maaike (0), 2025.01.11

Ook Bonno Pel won zijn partij, tegen de sterke Danny de Ruijter, overtuigend. Met een heel fraai slot aan het eind.

  De Ruijter, D. (2248) -   Pel, B. (2247), 2025.01.11

Goed, Caïssa wint dus met 8-2 en staat nu op een tweede plaats in 1A. De koploper, waar we later dit seizoen nog tegen gaan spelen, heeft een matchpuntje meer. Maar eerst gaan we op 8 februari een uitwedstrijd spelen tegen het gevaarlijke Caïssa-Eenhoorn in Hoorn. Hoorn is trouwens de stad waar Dimitri Reinderman geboren is, dus ze zullen daar inmiddels wel gewaarschuwd zijn.

Dan nog de individuele uitslagen van deze inhaalwedstrijd uit de eerste ronde:

En de stand Klasse 1A na vijf rondes:

Goed, ik scoorde dus 5 uit 5 in de hoogste groep van het zogenoemde Compact-toernooi. Beter kan dus niet! Maar ik was toch wel een beetje verbouwereerd. Want ten eerste scoorde ik vorig jaar in ditzelfde toernooi slechts 1½ punt uit 5 partijen. Het kan dus faliekant fout gaan. En ten tweede was ik verre van favoriet. Er waren vijf deelnemers met hogere ratings, waaronder de FIDE-meesters Mees van Osch (ELO 2367) en onze eigen Arno Bezemer (ELO 2245). En daarnaast speelde een heel legioen schakers mee met ratings vergelijkbaar met die van mij.

Maar wonder boven wonder trof ik geen enkele speler met een rating van boven de ELO 2100. Noem het geluk, of niet. Maar toevalligerwijze vielen alle toppers één voor één af.

De eerste ronde

Ikzelf speelde in de eerste ronde met zwart tegen Yannick Husers (ELO 2006). Het was een lange partij, waarin ik vanuit de opening voordeel kreeg, maar dat niet met harde hand verzilverde. Sterker nog, op één moment in het eindspel had hij een enorme kans op een gelijke stelling. Maar toen hij die kans miste was ik onverbiddelijk.

De eerste topper die in deze ronde afviel was helaas onze eigen Arno Bezemer. Hij verloor van Alexander van Pelt, een herintreder die na acht jaar weer eens achter een schaakbord plaatsnam. Helaas moest Arno zich daarna door ziekte terugtrekken uit het toernooi. En twee andere toppers lieten een halfje liggen door een bye en een remise.

De tweede ronde

In de tweede ronde mocht ik met wit tegen diezelfde Alexander van Pelt (ELO 2026) plaatsnemen. In mijn voorbereiding had ik gezien dat hij na 1. e2-e4 reageert met de Aljechin (1. …, Pf6) of de Modern (1. …, g6). Ik besloot me maar niet voor te bereiden. Tegen de Modern kun je je bijna niet voorbereiden en de kans dat hij Aljechin zou spelen schatte ik wat lager in. En wat speelde hij: de Aljechin.

Zijn keuze voor die opening was gebaseerd op enkele van mijn duizenden online partijen. Die duizenden partijen had hij allemaal gedownload en daar had hij gezien dat ik na 1. e4, Pf6 heel vaak het extreem slechte 2. Ld3 speel. Dat komt door een OTB vluggertje tegen Dirk Goes, die toen na 2. …, d5 3. e5, Pd7 4. e6, fxe6 5. Dh5+, g6 6. Dxg6+, hxg6 7. Lg6 matgezet werd. Dirk trapte daar trouwens twee keer in. Online heb ik dit partijtje twintig keer of zo herhaald. Het is natuurlijk volstrekte kolder, want na 2. …, e5 (in plaats van 2. …, d5) heeft zwart een prima stelling.

Mijn partij tegen Alexander van Pelt duurde ietsje langer dan die online vluggertjes, al was het waarschijnlijk alsnog mijn snelste overwinning in een toernooipartij ooit: slechts 13 zetten. En dat met een gelegenheidssysteempje dat mijn collega Albert Termeulen (die ook meedeed in Groningen) ooit aan mij heeft verteld.

  Vroombout, E. (2149) -   Van Pelt, A. (2026), 2024.12.27

In de tweede ronde viel de topfavoriet Mees van Osch (ELO 2367) af. Hij verloor van FM Adrian Clemens (onthou die naam!), die werkelijk een schitterende partij speelde. Mees van Osch zou na de derde ronde het toernooi verlaten. Ook de nummer drie geplaatste verloor in deze tweede ronde en stond op 1½ punt achterstand.

De derde ronde

In de derde ronde trad ik met zwart aan tegen Arjan van der Leij (ELO 2070). Dat is een speler die ook graag aanvallend speelt en ook materiaal geeft voor het initiatief. Zijn spel is dus gebaseerd op veel rekenkracht. En dat is iets waar ikzelf ook best goed in ben. Onze partij werd een schitterend duel, dat veel kibitzers trok. Er gebeurde van alles!

  Van der Leij, A. (2070) -   Vroombout, E. (2149), 2024.12.28

De laatste topper die deze ronde definitief afviel was de vierde geplaatste William Shakhverdian (ELO 2157). Hij ging tegen onder in een spectaculaire partij tegen de eerder genoemde FM Adrian Clemens.

De vierde ronde

En toen waren er nog maar twee spelers over die 100% hadden: ikzelf en FM Adrian Clemens (ELO 2037). Dus wij speelden in de vierde ronde tegen elkaar. Omdat ik al twee keer zwart had gehad, kreeg ik deze ronde wit. En dat is een (klein) voordeeltje. De partij die we speelden trok na afloop vele kibitzers die het allemaal nog een keertje wilden zien, maar dan met commentaar en bier erbij. Het werd een boeiende nazit voor een boeiende partij.

  Vroombout, E. (2149) -   Clemens (FM), A. (2037), 2024.12.29

Dit was uiteindelijk de beslissende partij voor de toernooizege. Adrian Clemens zou uiteindelijk op een tweede plaats eindigen. Overigens speelde hij vanaf ronde 2 alleen maar tegen schakers met ratings van boven de ELO 2100 (waaronder dus een FM met ELO 2367), terwijl ik geen enkele speler van boven de ELO 2100 ben tegengekomen.

De vijfde ronde

Mijn tegenstander in de vijfde ronde was de jongedame Cato de Zoeten (ELO 1966). Zij had na een bye in de eerste ronde drie keer op rij gewonnen. Ze stond dus met 3½ uit 4 een halfje achter. Bij remise of winst voor mij, zou ik kampioen zijn. De partij was weinig spectaculair. We misten beiden kansen op (groot) voordeel en toen er een onduidelijke stelling ontstond, blunderde ze een stuk weg (een ‘unforced error’). Ze gaf meteen op en feliciteerde mij met de overwinning en de toernooizege. En na haar volgden nog vele andere felicitaties.

Dus ja, enigszins verbouwereerd scoorde ik 5 uit 5 in dit toernooi. En dus scoorde ik mijn hoogste toernooiprestatierating (TPR) ooit: ELO 2801! Alleen Carlsen, Caruana en Nakamura zouden daarmee ontevreden zijn. Maar goed, ik weet natuurlijk ook wel dat een TPR bij een 100% score irreëel is. De +38 ratingpunten, die komen wel mijn kant op. En zo is mijn virtuele rating na dit toernooi gestegen naar ELO 2187. Niet gek, als je bedenkt dat ik negen maanden eerder nog op ELO 2041 stond!

Ik ben zelf ook wel verbaasd over deze enorme ratingsprong. Gekscherend heb ik enkele keren gezegd dat dit door de boekenbon van de jonge schaker Arthur Maters komt. Hij liep vorig jaar na afloop van het Tatasteeltoernooi beteuterd rond in de Moriaan. En dat terwijl hij vlak daarvoor een geweldige prestatie had geleverd, want hij had zijn Groep 2 gewonnen (ik was in mijn groep één-na-laatste geworden). Ik vroeg dus wat er aan de hand was, en hij vertelde dat hij niet wist wat hij met de gewonnen boekenbon aan moest. Want hij las nooit boeken. Tegen een zacht prijsje heb ik toen zijn boekenbon overgenomen en daarmee drie fraaie schaakboeken uitgekozen. In eentje daarvan (over de beste partijen van een ernstig kijkende Max Euwe) ben ik nu (bijna een jaar later) halverwege. En ziet: +ELO 143. Het komende jaar neem ik de andere helft van het boek door.

Afijn, mijn toernooizege in het Compact-A Toernooi in Groningen was al met al een fraai sluitstuk van een voor mij succesvol schaakjaar. Het begon heel slecht, maar in het najaar behaalde ik uitstekende resultaten met twee tweede plaatsen in twee weekendtoernooien (in Goirle en Hoorn, achter FM Luuk Baselmans respectievelijk IGM Erik van den Doel) en in de interne bij Caïssa (achter FM Michaël Wunnink).

Op naar Tatasteel 2025!

De eindstand aan kop:

De wedstrijd begon eigenlijk al ruim 10 dagen tevoren: we hadden een invaller nodig. En dus trommelden we Ron Hoffman op. Hij had Caïssa-1 twee rondes geleden ook al gered, toen hij als toeschouwer toch onverwachts achter het bord plaats moest nemen. Bovendien is hij een trouwe bezoeker van onze uit- en thuiswedstrijden en steekt hij zijn mening niet onder stoelen of banken. Hij mocht samen met Michaël Wunnink op het podium plaatsnemen in de spotlights. En daarover was hij zeer verguld, dus voortaan speelt hij daar bij thuiswedstrijden altijd.

Ron wilde ook per se wit hebben, want dan kende hij tenminste de eerste twee zetten uit zijn hoofd (1. d4 en 2. Lf4). Maar goed, dan moest ik wel de opstelling omgooien, want ik had hem aanvankelijk zwart gegeven. Gelukkig wilde Cor zijn witpartij overdragen aan Ron en zo kwam er toch een mooie opstelling uit de bus rollen.

De middag begon goed. Ik zag de jonge twintiger Daan Noordenbos, een van onze tegenstanders van wie ik jaren geleden in Groningen eens kansloos had verloren, binnenkomen en vroeg of Groningen-2 inmiddels compleet was. Dat wist hij niet, want hij was uit Tilburg gekomen. Daar woont hij sinds kort, vertelde hij, en werkt hij aan de Universiteit. Toevallig is dat de universiteit waar ikzelf gestudeerd heb in de jaren ’90, dus ik vroeg of hij daar A.i.O (Assistent in Opleiding) is. “Ja“, zei hij, “maar dat heet geen A.i.O meer. Maar OUDE mensen noemen dat inderdaad nog zo“. Nou Daan, nog bedankt!

Afijn, de middag begon makkelijk voor mij. Ik speelde tegen de 17-jarige Nanne Van Foreest. Een broertje van Jorden, Lucas en Machteld (zijn tweelingzus). De partij was teleurstellend. Op zet 6 blunderde hij een stuk weg en op zet 18 had ik het punt binnen. De partij duurde ongeveer twee uur, vooral omdat mijn tegenstander na zijn blunder nog ruim een uur nadacht en naar buiten keek. Tja, wat moet je anders in een teamwedstrijd. Het was ook wel een beetje sneu. Ruim twee uur reizen en dan heel snel blunderen.

  Vroombout, E. (2149) -   Van Foreest, N. (2005), 2024.12.14

Dus dat was een snelle voorsprong voor ons. Alje Hovenga had ongeveer tegelijkertijd remise gemaakt, dus we hebben ons de rest van de middag kunnen vergapen aan de andere partijen. Helaas was aan het bord bij Hans Ree (tegen die jonge A.i.O. uit Tilburg) iets mis gegaan, waardoor we virtueel gelijk stonden (1½-1½). Hans zou de partij later dan ook daadwerkelijk verliezen. In sommige andere partijen gebeurde niet zo veel bijzonders. Arno Bezemer, Michaël Wunnink en Yochanan Afek (na enige benauwde momenten) maakten remise in hun partijen.

En toen stond het dus 3-3 en komen we eindelijk bij het vuurwerk uit. Want in alle onderstaande partijen gebeurde van alles!

Allereerst bij vijfde bordspeler Cor Croese. Hij was in de opening een stuk achter gekomen, maar kromde zijn rug, activeerde zijn overgebleven stukken en voerde een prachtige aanval uit. Natuurlijk kreeg hij hulp van zijn tegenstander. Maar desalniettemin is dit waarschijnlijk wel de mooiste comeback van de middag.

  Bakker, J. (2254) -   Croese, C. (2129), 2024.12.14

En ook bij Ron Hoffman kwam opeens een punt uit het vuur rollen, waar zich eerder in de partij nog donkere wolken leken samen te pakken. De partij van onze held staat, met zijn eigen commentaar, hieronder:

  R. Hoffman () -   C. Baljon (), 2024.12.14

En zo stond het met nog twee partijen te gaan plotseling 5-3 voor Caïssa-1! Maar in die andere twee partijen stonden we zeer moeilijk. Bonno Pel speelde aan het eerste bord tegen hun sterkste speler, de sympathieke Maurice Schippers. Dat was een adembenemend duel, waarin het echt niet duidelijk was wie er beter stond. Uiteindelijk trok de Groninger toch aan het langste eind.

Die andere partij tussen onze Rogier van Arkel en hun Alef Boer was toen net beëindigd. En omdat die partij wonder-boven-wonder in remise eindigde, sleepten we zodoende alle matchpunten binnen. De partij was een enorme thriller, vooral op het eind.

  Boer, A. (2034) -   Van Arkel, R. (2236), 2024.12.14

En zo kwam Caïssa-1 dus op 5½ bordpunt. Na afloop bij de Chinees hebben we nog vele partijfragmenten doorgenomen. En onze kansen bekeken op handhaving, promotie en degradatie. Alles is nog mogelijk! We hebben nu 5 punten uit 4 wedstrijden. En nog een inhaalwedstrijd te gaan. Die gaan we op 11 januari in Alkmaar spelen. Dus komt dat zien.

Dan nog even de individuele uitslagen op een rijtje.

En de tussenstand in 1A na de vijfde ronde is:

Deze ronde ging Caïssa-1 naar Leiden om tegen het tweede team van LSG te spelen. De voorbereidingen waren dit keer helemaal perfect. Geen spelers meer die op de speeldag in het buitenland waren, of andere gekken dingen. Maksymilian Markuszewski had dagelijks what’s app berichtjes gekregen over de wedstrijd, dus hij kon het deze keer onmogelijk vergeten. Hij was dan ook keurig op het afgesproken tijdstip aanwezig bij het verzamelpunt (mijn appartement).

In Leiden kwam arbiter Hiddo Zuiderweg wel om 2 voor 13 uur aan mij vragen waar de spelers van de borden 1 t/m 6 waren, want hij wilde de wedstrijd beginnen. Ik had geen idee, dus ik bleef lekker zitten op mijn stoeltje aan bord 8. Ik wist dat drie auto’s gearriveerd waren, dus ze moesten ergens zijn. Officieel mag de wedstrijd pas starten als minstens 6 van de tien spelers aanwezig zijn. Maar Hiddo is de beroerdste niet en startte de wedstrijd toch. Al snel kwamen alle spelers uit de coulissen te voorschijn om achter het bord plaats te nemen.

We wisten dat we een zware wedstrijd tegemoet gingen. “Ze zijn erg sterk opgekomen vandaag“, verzuchtte Rogier van Arkel kort na het begin van de wedstrijd. En dat was inderdaad het geval. Zelfs aan bord 9 hadden ze nog een Internationaal Meester zitten. Maar dat was wel een bord waar wij een levensgrote kans misten.

  Zhengke Zhou () -   IM Stefan van Blitterswijk (), ????.??.??

Na deze gemiste kans tegen een sterke speler, volgde nog een teleurstelling. Ikzelf had aan bord 8 de hele middag een prettige stelling. Maar helaas miste ik op twee belangrijke momenten de beste voortzetting. De stelling was te ingewikkeld.

  A Presa Villa () -   Enrico Vroombout (), ????.??.??

Na deze gemiste kansen werd het lastig. Halverwege de ronde vroeg Michael Wunnink keurig netjes aan mij of hij remise aan mocht bieden als hij dat zou willen doen. Ik had geen idee van zijn stelling, maar stemde toe. Enige momenten later zag ik dat hij twee kwaliteiten voor stond en zijn partij zou gaan winnen. Zijn partij was een waar offerfeest, waarin elk stuk van het bord verdween doordat het wordt geofferd. Geen enkel stuk wordt simpelweg geruild.

  Bram van der Velden () -   FM Michael Wunnink (), ????.??.??

Nadat acht partijen afgelopen waren, stond LSG 2 met 4,5-3,5 voor. Maks en Robert hadden hun partijen helaas verloren (Maks overigens door een heel fraaie partij van zijn tegenstander), Michael had gewonnen en de anderen hadden remise gemaakt. Alje stond gewonnen en zou vrijwel zeker voor een punt zorgen. Maar bij Cor Croese was het bar en boos…

  J Briene () -   Cor Croese (), 2024.11.24

Dat was dus een enorme meevaller. Aan Alje de schone taak om de eindstand op 5-5 te brengen. Hij speelde tegen de sterke FM Raoul van Ketel.

  Alje Hovenga () -   FM Raoul van Ketel (), 2024.11.24

En zo eindigde deze spannende wedstrijd een welverdiend 5-5 gelijk spel. Een goede prestatie voor ons.

De volgende wedstrijd op zaterdag 14 december spelen we thuis tegen Groningen-2. Ook dat is een sterk team, zoals alle tegenstanders sterk zijn. Caïssa-1 is op papier één van de zwakkere teams in 1A. Maar dat neemt niet weg dat we in elke wedstrijd voor een stunt kunnen zorgen! Immers, het is niet zo heel lang geleden dat we in de Meesterklasse speelden.

Dan nog de uitslagen van deze wedstrijd:

En de stand na vier rondes (Caïssa en De Waagtoren spelen op 11 januari een inhaalwedstrijd).